Of het aan de druk na het uitstekend ontvangen New Moon ligt of aan andere oorzaken te wijten is, zal moeilijk te achterhalen zijn, maar Emerald Forest And The Blackbird is niet helemaal het album geworden waar ik – en waarschijnlijk velen met mij – op gehoopt hadden. Het logge, dreigende titelnummer, dat door statige keyboards ondersteund wordt, maakt nog behoorlijk indruk. Ook het venijnige Hate, Lead The Way! (door zijn scherpe refrein met afstand het beste nummer van dit album) en het lange, afwisselende Labyrinth Of London (Horror Pt. IV) laten de kwaliteiten van Swallow The Sun duidelijk horen.
Die kwaliteiten liggen vooral in de mengeling van majestueus, galmend toetsenwerk, zware riffs en de indrukwekkende strot van Mikko Kotamäki. Bovengenoemde nummers zijn ook de momenten waarop zijn stemgeluid het beste tot zijn recht komt. Op andere nummers laat hij zijn grunts en gekrijs echter volledig achterwege en bedient hij zich louter van cleane zang, zoals op This Cut Is The Deepest. Dat zijn echter ook de momenten die te gemakzuchtig en vlak klinken – en helaas zijn die te veel vertegenwoordigd. Ook nummers als Cathedral Walls en Hearts Wide Shut zijn onverklaarbaar mat en saai.
Natuurlijk is Emerald Forest And The Blackbird geen slecht album, daarvoor beschikken de bandleden over te veel kwaliteit. Het is echter wel een ondermaats album voor deze band, die in het verleden heeft laten horen tot veel betere muziek in staat te zijn. Dat maakt deze plaat tot een teleurstellende luisterervaring, ook al is het materiaal nog steeds goed genoeg voor een voldoende.
Tracklist:
1. Emerald Forest And The Blackbird
2. This Cut Is The Deepest
3. Hate, Lead The Way!
4. Cathedral Walls
5. Hearts Wide Shut
6. Silent Towers
7. Labyrinth Of London (Horror Pt. IV)
8. Of Death And Corruption
9. April 14th
10. Night Will Forgive Us
