Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    28 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Doodseskader
  • Embrace Your Punishment, Diaroe, Subvergence en Man As Plague
  • Reformist, Abyss Above en Zubzero
  • 29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
    28 april:
  • Blasphemy, Wrok en Kerberos
  • FemME IX - Female Metal Event
  • Warkings, Hammer King en Victorius
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ari Nissilä (Catamenia) - 52
  • Daniel Cardoso (Anathema) - 43
  • Douglas J. Sylvia (Fear Of God) - 59
  • Enrico Canu (Heimdall) - 38
  • Erick Avila (Six Magics) - 45
  • John Evan (Jethro Tull) - 76
  • Nathanaël "Nath" (Anachronia) - 40
  • Ol Drake (Evile) - 40
Review

Arena - The Seventh Degree Of Separation
Jaar van release: 2011
Label: Verglas Music
Arena - The Seventh Degree Of Separation
De Engelse progrock leeft de laatste jaren weer op. Mede dankzij Porcupine Tree groeit de populariteit van het tot enkele jaren geleden afgeschreven genre weer behoorlijk. Dat zette de iets oudere bands kennelijk ook aan om stevig van leer te trekken met sterke platen. Bands als It Bites, Pallas, Pendragon en IQ kwamen de laatste jaren immers al met prachtige en frisse albums op de proppen. Op de valreep van 2011 verschijnt dan ook eindelijk de langverwachte nieuwe schijf van Arena. Het werd tijd, want het fenomenale Pepper's Ghost dateert alweer van 2005.

In de tussentijd is er nogal wat veranderd in het kamp van deze Engelse symforockers. Zanger Rob Sowden pakte enige tijd terug zijn biezen en maakte plaats voor Paul Manzi. Even schrikken, want nadat Arena in de jaren negentig bijna per plaat van zanger wisselde, bleek Sowden ten tijde van Immortal?, Contagion en Pepper's Ghost wel een constante factor. Gelukkig blijkt Manzi op deze nieuwe schijf een meer dan capabele vervanger. Zijn stem is vooral aardser en minder dramatisch, maar dat past ook wel bij de koers die Arena is gaan varen.

Waren de vorige twee albums al stevige werkjes met wat knipogen naar progressieve metal, op The Seventh Degree Of Separation is dat al niet anders. Sommige songs staan bol van de harde riffs, korte scheursolo's en logge akkoorden. Bij het eerste nummer lijkt er echter nog niet zoveel aan de hand te zijn. The Great Escape start met een a-capellavoordracht van Manzi, alsof de band hem wil voorstellen. De zanglijn doet direct denken aan de Crying For Help serie van de eerste twee albums, al houdt de vergelijking na dit stukje wel op. Het is een compact nummer zonder al te veel symfonische opsmuk. Het refrein is fraai en de hoofdrol blijft voor Manzi. De band volgt slechts, maar het kan geen kwaad. Verbazend is wel de afwezigheid van een gitaarsolo, maar missen doe ik die niet. Later op de cd is er nog genoeg ruimte voor gitarist John Mitchell om zijn reeds bekende kunsten te etaleren. Mooi, sfeervol en jankend als altijd, maar meestal een stuk korter dan voorheen en veel meer in dienst van de songs. Songs die nog altijd ingenieus in elkaar steken, maar tegelijkertijd compacter en steviger zijn.

Voor de symfofans die vrezen dat Arena opeens een band van de ongecompliceerde liedjes is geworden, kan ik echter direct geruststelling brengen. Hoewel de meeste nummers aan de korte kant zijn, trekt de band nog wel even ouderwets bombastisch alle registers open in het fraai uitgewerkte Catching The Bullet, waarin elke rasmuzikant die deze band rijk is, schittert. Mitchell beroert de snaren weer even emotioneel als altijd, Clive Nolan weet exact de juiste toetsen op zijn keyboard te vinden en de prettige bastonen van John Jowitt mogen er zijn. Drummer Mick Pointer trommelt de gehele plaat bovendien weer lekker gevarieerd en speels in, zoals we dat van hem gewend zijn.

Misschien dat The Seventh Degree Of Separation de nodige gewenning vraagt van de fans, maar na enige tijd luisteren, blijkt dit één van de beste platen tot nu toe te zijn. De songs zijn sterk en beklijven sneller dan eerder het geval was, maar tegelijkertijd bevatten ze voldoende details om ook na vele malen draaien nog te blijven boeien. Pendragon overtuigde eerder dit jaar al met Passion en Arena blijft daar zeker niet bij achter. Het is symfonisch vakwerk, dat staat vast.

Tracklist:
1. The Great Escape
2. Rapture
3. One Last Au Revoir
4. The Ghost Walks
5. Thief Of Souls
6. Close Your Eyes
7. Echoes Of The Fall
8. Bed Of Nails
9. What If?
10. Tebruchet
11. Burning Down
12. Catching The Bullet
13. The Tinder Box

Score: 87 / 100

Reviewer: Jeroen
Toegevoegd: 22 december 2011

Arena - The Seventh Degree Of Separation
Reactie van pegel op 23-12-2011 om 16:35u
Score: 90 / 100

helemaal mee eens met deze review ik geef er nog 3 puntje,s bij lekker plaatje

Arena - The Seventh Degree Of Separation
Reactie van pos op 23-12-2011 om 19:38u
Score: 90 / 100

Briljante band en wederom een heerlijk plaatje. Dit soort muziek is tijdloos en gaat me nooit vervelen. Pure kwaliteit.

Arena - The Seventh Degree Of Separation
Reactie van Marky Mark & the funky bu op 24-12-2011 om 14:10u
Score: 88 / 100

Dit is een zwaar onderschatte band; vind dit een uitstekende cd, alleen jammer dat het solowerk van John Mitchell er relatief bekaaid af komt....

Arena - The Seventh Degree Of Separation
Reactie van Henny op 26-12-2011 om 20:59u
Score: 100 / 100

geweldige cd , super geluidt

Arena - The Seventh Degree Of Separation
Reactie van Dennis op 12-02-2013 om 01:07u
Score: 50 / 100

Ik vind dit serieus de slechtste plaat die Arena afgeleverd heeft.
1 : waar zijn de solos ?
2: 3 a 4 min per song, waar is de tijd van solomon/moviedrome/opera fanatica gebleven
3 ik vind Dat Paul mazi lekker kan zingen maar ik denk dat hij wel erg zijn stempel heeft gedrukt op dit nieuwe album, nou snap ik dat wel maar elke keer als ik denk van...Ja solo dan komt hij weer met een stukje zang.
4 Live vind ik ze ook niet zo denderend meer, De songs van de ouwe albums zoals The Visitor of the lions cage komen niet uit de verf met Manzi.
Begrijp mij niet verkeerd, ik vind hem een top zanger en zeker een goede vervanger maar Rob sowden en Paul Wringston zullen altijd mijn favorit blijven.
Ik hoop snel op een nieuw album en de echte ouwe Arena sound, want die mis ik echt heel erg op de laatste Plaat.

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.