En jawel! Deze Duitse band flikt het dus gewoon even keihard opnieuw om de oortjes onder de vikinghelm nog een stukje harder te laten klapperen. Ik durf het volledig weer te geven als feit. Dit is de beste pagan metal plaat ooit verschenen. Alle Ensiferums, Korpiklaani's en Alestorms ten spijt, hier is sprake van echt vakmanschap. De plaat kent allereerst geen goedkope opzet. Maar liefst dertien nummers passeren in bijna tachtig (!) minuten de revue. Daar vinden we geen enkele vuller tussen. Openingstrack Prolog auf Erden geeft de luisteraar vanaf de eerste noot al het gevoel dat er iets bijzonders staat te gebeuren. Zelfs het intermezzo Heiderauche is van een ongekende schoonheid en daarnaast een welkome afwisseling tussen al het muzikale geweld.
Het album bevat eigenlijk slechts hoogtepunten. Hoogtepunten die zo veelzijdig zijn, dat ik er eigenlijk nauwelijks wat zinnigs over kan melden. Dit is met recht een plaat die je moet ondergaan. Unbesiegt begint bijvoorbeeld met een haast exotisch intro, waarna het geweld op een ongekend felle manier losbarst. De prachtige melodielijnen gaan hand in hand met de hysterische zangpartijen en ook muzikaal komen er de nodige agressieve momenten voorbij. Verrat is qua opbouw bijna pure black metal, maar Equilibrium zou Equilibrium niet zijn, als er niet de nodige epische momenten zouden langskomen. Wat te denken trouwens van de fenomenale wijze waarop in een nummer als Dämmerung heerlijke traditionele metalriffs passeren. Gefeest wordt er natuurlijk ook met pakkende krakers als Heimwärts en Blut im Auge. Solo's, schitterend keyboardwerk, traditionele instrumenten, weergaloze agressie, vuig zangwerk, ik kan nog wel doorgaan met het opsommen van alle prachtige elementen op dit album, maar zoals ik al zei, het is een album om zelf te ondergaan.
Waar ik nog wel even aandacht aan wil besteden is het klapstuk van de cd. 'Nog een klapstuk?' hoor ik lezers denken. Ja, want er staat één nummer op de cd dat eigenlijk écht alle populaire viking metalbands overbodig maakt. Het betreft de afsluiter Mana. Een instrumentaal nummer van ruim een kwartier. Het nummer opent in de beste Moonsorrow traditie, maar het bevat zoveel meer afwisseling. Elke overgang brengt de luisteraar nieuwe verrassingen en nog meer overweldigende melodieën. De tranentrekkend mooie fluitsolo van de bekende Ulrich Herkenhoff (o.a. van de soundtrack van Lord of the Rings - Return of the King) is een werkelijk weergaloos slot. Dit is niet luisteren, dit is een avontuur op zich.
Een wereldschijf van deze fantastische band. Objectief gezien is dit misschien wel de beste pagan metal cd ooit gemaakt, naast dat ik er zelf ook helemaal ondersteboven van ben. Sagas overtuigt al bij de eerste luisterbeurt, maar groeit nog veel verder. Het is echt een ongelofelijke prestatie. Zeurpieten zullen de productie misschien een tikje te glad vinden, of de zang iets te weinig gevarieerd, maar dat maakt eigenlijk niet uit. De composities, de instrumentbeheersing en toepassing van allerlei invloeden, het gebeurt allemaal op zo'n schitterende manier dat ik dit een waar meesterwerk durf te noemen. Tachtig minuten avontuur, bloederige veldslagen en de mooiste epische sferen die ik tot nu toe op een album ben tegengekomen.
Tracklist
1. Prolog auf Erden
2. Wurzelbert
3. Blut im Auge
4. Unbesiegt
5. Verrat
6. Snüffel
7. Heimwärts
8. Heiderauche
9. Die Weide und der Fluß
10. Des Sängers Fluch
11. Ruf in den Wind
12. Dämmerung
13. Mana
