Tja, sommige zaken zijn eenmaal ondefiniëerbaar.
Toch zegt "Virus" ook in dit geval wel degelijk iets. Het is besmettelijk, je komt er moeilijk van af en soms, in bepaalde gevallen is "Virus" niet te genezen waardoor de geïnfecteerde persoon er aan ten onder gaat. Zeker als het een onbekend "Virus" betreft is die kans aanzienlijk groot. Welnu, dit "Virus" is zo'n "Virus". Dus wapen u, of bezwijk.
Hypocrisy heeft het afgelopen jaar namelijk niet stil gezeten. Onder het bikkelharde regime van "Iron Fist" Peter Tägtgren heeft de band geploeterd tot de hemel rood zag en komen de Zweden deze herfst met een geheel nieuwe cd aanzetten. Geen compilatie, geen live-registratie, maar een heuse, echte, tastbare full-length. Anderhalf jaar na de release van "The Arrival" is het alweer raak in Hypocrisyland. En hoe. "Virus" heerst en vaccinatie is nog lang niet aan de orde.
Om de deur meteen maar kei- en keihard in te trappen: "Virus" is het beste wat Hypocrisy in jaren heeft uitgebracht. "The Arrival" was al een ferme stap in de goede richting. Goed, de "oude" Hypocrisy kregen we er niet mee terug. Maar desondanks liet de band zien dat ze op het gebied van melodische death na al die jaren nog heel wat waard zijn. Op "Virus" wordt deze ontwikkeling eigenlijk alleen maar doorgezet. Dus volk, u die vorig jaar heugelijk over de terugkeer van Hypocrisy in de betere sferen verbaliseerde, spits uw oren en ogen, dat levert u nog eens wat op.
Na een zeer korte intro opent Hypocrisy snoeihard met "Warpath". Een toepasselijk nummer want hiermee plaveit de band haar weg door het album heen, richting de bijzonder aangename hekkensluiter "Living To Die". Hypocrisy laat met "Warpath" feilloos zien wat de band nog kan en dat is bepaald niet zuinig. En ook net nummer "Scrutinized", die "Warpath" volgt, is eveneens een stevige beuker. Hypocrisy versterkt haar vestemuren zeer gestructureerd.
En als deze haast onomstotelijk zijn wordt het tijd voor wat gas terug en een een donker, slepend en tergend nummer zoals we wel vaker van Hypocrisy horen is het gevolg.
Als we "Virus" in zijn geheel bekijken valt het onmiddellijk op dat deze cd stukken harder beukt dan de voorganger. "The Arrival" was conceptisch gezien meer richting de ondefinieerbare, onbekende en onwerkelijke sferen gericht wat het geluid van de plaat sterk heeft beïnvloed. "Virus" is meer down to earth, hoewel het geluid nog altijd een onwezenlijke waas heeft, want eerlijk is eerlijk, Hypocrisy is al lang niet meer van deze wereld. Maar desondanks marcheert het viertal met een fiere pas over de stugge keiën van het oorlogspad en dat komt ook middels de noten tot duidelijke uiting. Want ook de midtempo nummers klinken dreigend, zwaar en overheersend. Ze zitten vol lood, woede en bloed. De donkerste onweerswolken waar abnormaal grote, vlijmscherpe, schedelverbrijzelende hagelstenen uit pleuren zouden het niet beter kunnen klaren.
Maar buiten dat is "Virus" wederom een hele diverse cd geworden. Eigenlijk zoals we van Hypocrisy ondertussen wel gewend zijn. Naast knuppels van doorrammers en kippenvelnummers staan er ook een paar meezingers op, de nummers zijn behoorlijk pakkend, herkenbaar en voorzien van het typische Hypocrisygeluid waar verder niet over uitgeweken hoeft te worden, dunkt me.
Het enige minpunt aan deze cd is dat de verrassing er ondertussen wel een beetje af is. Hoewel Hypocrisy deze keer weer eens uitstekend presteert slaat de band bij de mensen niet meer in als een bom. Vooral de mensen die Hypocrisy alweer een tijdje volgen zullen beamen dat "Virus" eigenlijk niet anders is dan dat de band altijd gedaan heeft. Behalve dat het geluid met zijn tijd meegaat hanteert Hypocrisy al jarenlang zo ongeveer dezelfde recepten voor de inhoud van de albums en op den duur raak je daar ook een beetje op uitgeluisterd.
Wat overigens niet wegneemt dat Virus zonder meer een kwaliteitsplaat is. Overigens geniet de Europese uitgave een gelimiteerde versie met bonustrack en een extra dvd met een 12-tal livenummers. En Hypocrisy kennende zal ook dat wel weer de nodige plezierige minuten opleveren.
Tracklist
1. XVI
2. Warpath
3. Scrutinized
4. Fearless
5. Craving for Another Killing
6. Let the Knife Do the Talking
7. A Thousand Lies
8. Incised Before I've Ceased
9. Blooddrenched
10. Compulsive Psychosis
11. Living to Die
