Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album ooit van Belgische bodem?

Aborted - Goremageddon [2003]
Acid - Maniac [1983]
Agathocles - Razor Sharp Daggers [1995]
Amenra - Mass VI [2017]
Ancient Rites - Dim Carcosa [2001]
Belgian Asociality - Belgian Asociality [1988]
Brutus - Unison Life [2022]
Channel Zero - Unsafe [1994]
Cyclone - Brutal Destruction [1986]
Emptiness - Nothing But The Whole [2014]
Enthroned - Prophecies Of Pagan Fire [1995]
Evil Invaders - Feed Me Violence [2017]
Fleddy Melculy - Helgië [2016]
Irish Coffee - Irish Coffee [1972]
Iron Mask - Hordes Of The Brave [2005]
Killer - Wall Of Sound [1982]
Oathbreaker - Rheia [2016]
Ostrogoth - Ecstasy And Danger [1984]
Pantheïst - O Solitude [2003]
Psychonaut - Unfold The God Man [2018]
Steak Number Eight - The Hutch [2013]
Target - Master Project Genesis [1988]
Thurisaz - Scent Of A Dream [2004]
Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed [2015]
een andere Belgische langspeler

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 maart:
  • Enslaved, Svalbard en Wayfarer
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 22 maart:
  • Carnifex, Revocation, Aborted en Vexed
  • Metal Battle Veldslag West
  • Suicidal Angels, Fusion Bomb en Crimson Fire
  • 23 maart:
  • Sinister, The Monolith Deathcult en Aran Angmar
  • Sister May
  • Verval en Ter Ziele
  • Vltimas
  • 24 maart:
  • Atheist, Cryptopsy en Almost Dead
  • Extermination Dismemberment en Shoot The Messiah
  • Lowest Creature, The Breed en Bladecrusher
  • Marcel Coenen & Friends
  • Taake, Nordjevel en Theotoxin
  • Vltimas, Legion Of The Damned en Kjeld
  • W:O:A Metal Battle Veldslag West
  • 25 maart:
  • Mr. Big
    19 april:
  • Dear Mother
  • Roadburn festival
  • The Warning
  • Wishbone Ash
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aksu Hanttu (Entwine) - 45
  • Alex Dubé (Icewind) - 41
  • Axel Johann (Boomerang) - 50
  • Billy Sheehan (Steve Vai) - 71
  • Brann Dailor (Mastodon) - 49
  • Brant Bjork (Kyuss) - 51
  • Dirk Zelmer (Galloglass) - 52
  • Frank Claussen (Theatre Of Tragedy) - 48
  • George Thanasopoulos (Airged L'amh) - 51
  • Jacob Hellner (producent) - 63
  • Jessica Thierjung (Xandria) - 43
  • Sebastjan Mulej (Brutart) - 45

Vandaag overleden:
  • Jeff Ward (Nine Inch Nails) - 1993
  • Randy Rhoads (Ozzy Osbourne) - 1982
Review

Per Wiberg - Head Without Eyes
Jaar van release: 2019
Label: Despotz Records
Per Wiberg - Head Without Eyes
Tijd voor een nieuwe uitdaging voor Per Wiberg. De multi-instrumentalist heeft al een mooie cv opgebouwd met zijn bijdragen aan onder meer Opeth, Spiritual Beggars, Candlemass, Clutch, The Bakerton Group, Switchblade, Tiamat en Kamchatka. Maar hij is klaar voor de volgende stap in zijn carrière: een solo-album. Daarop krijgt hij hulp van drummers Karl Daniel Lidén (Crippled Black Phoenix, Katatonia, Switchblade) en Lars Sköld (Tiamat, Avatarium) en zangeres Billie Lindahl (Promise And The Monster).

Lindahl is alleen te horen als gastzangeres in Anywhere The Blood Flows en Pile Of Nothing. Verder is het Per die zingt en alle instrumenten speelt (behalve de drums). Ondanks dat hij geen opvallende of bovengemiddelde zanger is, functioneert hij goed binnen zijn beperkingen. Bovendien laat hij horen over een divers stemgeluid te beschikken dat aansluit bij de gevarieerde muziek op Head Without Eyes. De teksten gaan over de perceptie dat een blik in de ogen veel zegt over iemands persoonlijkheid.

De stijl van de muziek is moeilijk te omschrijven. Dit solodebuut is namelijk een mengelmoes van invloeden, uiteenlopend van Swans tot Hawkwind, van Van Der Graaf Generator tot Killing Joke en Talk Talk. Je krijgt bijvoorbeeld indie en blues voorgeschoteld in het op een pianoloopje gebaseerde Let The Water Take Me Home). Pile Of Nothing is een doomrocker, Pass On The Fear bevat progrock uit de jaren zeventig en het meer dan elf minuten durende Anywhere The Blood Flows) laat groovy stoner/spacerock horen. Dit laatste terwijl het dissonante getokkel en de lage pianotonen voor een bepaalde spanning zorgen.

De toon is over het algemeen donker en de songs zijn sfeergericht (inclusief atmosferische, soms onheilspellende achtergrondgeluiden). De composities zijn opgebouwd met een couplet en refrein, dus na een paar luisterbeurten herkenbaar. Pile Of Nothing combineert deze elementen het beste. Daarin werken de tempoverhoging en sfeerverhogende elementen versterkend en vullen de zang van Wiberg en Lindahl elkaar uitstekend aan. Ook het tragische, grimmige Fader kan op goedkeuring rekenen.

Het is echter te weinig om te spreken van een zeer overtuigende plaat die over de hele lengte de aandacht weet vast te houden. Zo duurt Anywhere The Blood Flows te lang, terwijl het nummer zeker sterke elementen bezit. Hoewel het met de variatie wel goed zit, is er te weinig pakkend of bovengemiddeld songmateriaal. Het is enerzijds prijzenswaardig dat Per Wiberg buiten zijn comfortzone iets heeft neergezet dat anders klinkt dan zijn andere bands. Head Without Eyes scoort dan ook zeker een voldoende. Anderzijds heeft de Zweedse multi-instrumentalist beslist betere releases op zijn cv staan.

Tracklist:
1. Let The Water Take Me Home
2. Anywhere The Blood Flows
3. Pass On The Fear
4. Get Your Boots On
5. Pile Of Nothing
6. Fader

Score: 70 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 19 mei 2019

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.