Pitfest
Enquête

Wie is jouw favoriete toetsenist ooit?

Alex Staropoli
Christian 'Flake' Lorenz
Derek Sherinian
Don Airey
Falk Maria Schlegel
Henrik Klingenberg
Janne Wirman
Jens Johansson
Jon Lord
Jon Oliva
Joost van den Broek
Jordan Rudess
Josh Silver
Keith Emerson
Ken Hensley
Kevin Moore
Mambo Kurt
Martijn Westerholt
Michael Pinnella
Øyvind 'Mustis' Mustaparta
Richard Barbieri
Rick Wakeman
Steinar 'Sverd' Johnsen
Tuomas Holopainen
een andere toetsenist, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    25 april:
  • Finntroll, Metsatöll en Suotana
  • 26 april:
  • Bodyfarm, Insurrection en Inherited
  • Dogma, Curselifter en State Power
  • Old Man's Riot en Thorndale
  • 27 april:
  • Edenbridge, Deep Sun, Devilsbridge en Epinikion
  • Headless Hunter, Deadspeak, Ancestral Sin, Deafened to Death en Grofvuil
  • Temple Fang
  • Warkings, Hammer King en Victoriu
  • Willemsfest
  • 28 april:
  • Blasphemy, Wrok en Kerberos
  • FemME IX - Female Metal Event
  • Warkings, Hammer King en Victorius
  • 29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
  • Hate en Keep Of Kalessin
  • 30 april:
  • Coroners, Gravery en Malignity
  • Kill The Lights
  • 1 mei:
  • Kill The Lights
    25 mei:
  • Acid King en Earth Tongue
  • Bad Breeding
  • Caligula's Horse
  • Graveland festival
  • Vanaheim, Xaon en End Of the Dream
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aleksej Obradovic (De Profundis) - 44
  • Elyghen (Elvenking) - 46
  • Fish (Marillion) - 66
  • Fredrik Hedström (Persuader) - 45
  • Ilia (Arafel) - 43
  • Javier Jiménez (Ebony Ark) - 42
  • Michael Wagener (producent) - 75
  • Mihai (Cadavrul) - 36
  • Nicholas Barker (Cradle Of Filth) - 51
  • Paul Baloff (Exodus)† - 64
  • Rosalie Cunningham (Purson) - 34
Review

Nothing More - The Stories We Tell Ourselves
Jaar van release: 2017
Label: Better Noise Records
Nothing More - The Stories We Tell Ourselves
Het heeft even geduurd, maar met de zelfgetitelde vierde full-length uit 2013 kwam de jongensdroom dan toch echt uit. Na jaren zwoegen bereikten de mannen van Nothing More de tweede positie op de Billboard Rock Chart en ook opvolger The Stories We Tell Ourselves is een succes, maar hoe goed is de plaat en hoe klinkt de muziek?

De groep uit San Francisco brengt een mix van heavy grooves, alternative metal, elektronische samples, radiovriendelijke refreinen en enkele progressieve twists. Namen die in gedachten opkomen bij het beluisteren van de songs zijn Linkin Park, Monuments, Faith No More, Periphery, 30 Seconds To Mars, Soundgarden, Bring Me The Horizon, Papa Roach en Limp Bizkit. Frontman Jonny Hawkins heeft een goede set stembanden. Hij overtuigt zowel met zijn melodieuze vocalen als schreeuwerige zang.

De nieuwe collectie songs is wat toegankelijker dan die van 2013. De Amerikanen komen nog regelmatig met vette grooves (basgeluid staat in fases prominent in de mix) , zoals in de prima opener Do You Really Want It?, maar Don’t Stop begint met een Skrillex-intro. In deze catchy track die wekenlang in je gedachten blijft terugkomen en die als één van de hoogtepunten geldt, is Jacoby Shaddix van Papa Roach te horen. Zo zijn er wel meer stijlen in de muziek verwerkt, zoals in de post-punkballad Just Say When en in het compositorisch interessante The Great Divorce zijn de elektronische en proggy elementen zeer fraai ingebouwd. Het aanstekelijke Go To War is feitelijk een indierocksong in een modern stadionrockjasje. Who We Are doet gedeeltelijk aan Bloc Party denken.

Op deze release staan maar liefst achttien nummers, al moet daar direct bij gezegd worden dat zes daarvan korte intermezzo’s zijn die enerzijds bijdragen aan de verhaallijn van de nummers (al is dit geen conceptalbum) en de diepgang (woorden van onder andere psycholoog Jung), anderzijds de vaart eruit halen. Vanaf Still In Love gaat het tempo omlaag en is de muziek introverter, al zijn er ook nog wel een paar uitbarstingen te melden.

The Stories We Tell Ourselves is een modern geproduceerde verzameling nummers die wat wisselend luisterplezier oplevert. Do You Really Want It?, Let ‘Em Burn en Don’t Stop springen het meest eruit en er zijn beslist nog meer aangename momenten, maar ook wat fases die minder indruk maken, omdat er hier en daar wat voorspelbaarheid in de muziek en zanglijnen sluipt. De intermezzo’s hebben weliswaar een doel, maar zorgen er ook voor dat er zich na een paar luisterbeurten wat skipmomenten aandienen en er geen lekkere flow in het album zit. Al met al wisselvallig. Hier had beslist meer ingezeten.

Tracklist:
1. (Ambition; Destruction)
2. Do You Really Want It?
3. (Convict; Divide)
4. Let 'Em Burn
5. Ripping Me Apart
6. Don't Stop (Featuring Jacoby Shaddix)
7. Funny Little Creatures
8. (React; Respond)
9. The Great Divorce
10. Still In Love
11. (Alone; Together)
12. Go To War
13. Just Say When
14. (Accept; Disconnect)
15. Who We Are
16. Tunnels
17. (End; Begin)
18. Fadein/Fadeout

Score: 74 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 28 november 2017

Kerry King in Muziekcentrum Enschede

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.