Op welke manier verschilt het nieuwe album van zijn voorganger?

Een objectieve analyse maken is moeilijk in dit stadium, omdat we het werken aan het album nog maar net afgerond hebben. Zeker is wel dat we weer een paar stappen voorwaarts gezet hebben in onze ontwikkeling. Het is een erg gestoord album geworden – razendsnel, maar ook met meer vervreemdende ambient-stukken. De kern van onze muziek is echter nog steeds hetzelfde. Invloeden komen, zoals altijd, van Swans, My Bloody Valentine, punk en de metal van genrevormende bands als Death, Celtic Frost en Repulsion.

Zijn er dit keer nog onverwachte elementen of gastbijdrages in de muziek verwerkt, zoals de saxofoon op het vorige album Utilitarian (2012)?

Dit keer niet, we hoeven ook niet elke keer op die manier uit te pakken. De ene compositie leent zich beter voor dat soort fratsen dan de andere. Het intro van de cd bedient zich overigens wel van een ongebruikelijk scala aan instrumenten: de ritmesectie bestaat uit gegooi met stalen vaten en basspel met distortion eroverheen.

Mijn complimenten voor het geweldige artwork. Wat is de gedachte erachter en hoe verhoudt het zich tot het concept van Apex Predator - Easy Meat?

Ik kreeg het idee voor het concept van dit album toen ik een nieuwsbericht zag over het instorten van de textielfabriek Rana Plaza in Bangladesh, op 24 april 2013. Daarbij kwamen meer dan duizend van de daar werkzame mensen om het leven. De grote bedrijven uitten hun krokodillentranen in de media, maar zij moeten geweten hebben dat de arbeiders in slechte omstandigheden werkten en dat er sprake was van instortingsgevaar. De albumtitel verwoordt deze verhouding. De Apex Predator is het almachtige bedrijf, het Easy Meat de arbeiders die voor economisch gewin uitgebuit worden. Op de albumhoes zie je hersenen in een plastic vleesverpakking zoals je die in de supermarkt vindt: de verbeelding van dit idee.

Zijn jullie maatschappijkritische teksten bedoeld als een boodschap aan de luisteraars, of als een manier om jullie frustraties en zorgen over de wereld te uiten?

Ik zie Napalm Death niet als een politieke band. Wij zijn een menslievende band. We kaarten onrecht in de wereld aan en hopen onze fans aan het denken te zetten, maar wensen hen niet te overtuigen van ons standpunt. Wij willen op een diplomatieke manier de aandacht op bepaalde zaken vestigen en zo een discussie op gang brengen.

Een nobel streven, maar er zullen ook altijd mensen zijn die zich afvragen of jullie allesvernietigende grindcore wel de juiste muziek is voor deze missie…

En mijn antwoord zal altijd een vraag zijn: waarom niet? Wie heeft ooit bepaald dat alle goede en betekenisvolle muziek als Simon & Garfunkel moet klinken? Ieder die beweert dat deze muziek, of metal in het algemeen, inhoudsloos is, is blind en bekrompen.

Hebben jullie naar aanleiding van de inhoud van jullie teksten veel problemen gehad met organisatoren of bezoekers van jullie concerten?

Zeker, met name in de Verenigde Staten. Daar was de white power-beweging begin jaren negentig heel groot en aanhangers daarvan bezochten vaak metalconcerten en lieten daar op niet al te zachtzinnige wijze van zich horen. We hebben ons na een optreden zelfs eens een zaal uit moeten vechten! Dit was voor ons een goede reden om in 1993 een cover van Nazi Punks Fuck Off! van Dead Kennedys op te nemen. Ook hebben we vaak te maken gehad met protesten vanuit religieuze hoek. De beste manier om hiermee om te gaan, is om vooral niet boos te reageren maar altijd een dialoog gaande proberen te houden.

Jullie collega’s van de deathmetalband Cannibal Corpse zijn recentelijk de toegang tot Rusland ontzegd vanwege de inhoud van hun teksten. Ook mogen hun cd’s niet meer verkocht worden aldaar. Wat vind jij daarvan?

Dat wist ik nog niet, maar ik vind dit nieuws vele malen angstaanjagender dan de teksten van Cannibal Corpse. Erg kinderachtig van een regering om zo te reageren op kunst, die slechts ter vermaak dient en eigenlijk alleen maar grappig is. De manier waarop Poetin de persoonlijke vrijheid aan banden legt, is sowieso angstaanjagend.

Ooit stonden jullie bekend als de zelfverklaarde ‘enemies of the music business’ (naar het gelijknamige album uit 2000, WB). Inmiddels zit Napalm Death echter al tien jaar bij het grote label Century Media.

Die cd-titel verwoordde de mentaliteit die we destijds hadden. We hadden veel problemen met platenmaatschappijen achter de rug. Met Century Media hebben we echter een vruchtbare samenwerking. Vooral omdat Napalm Death ook echt van ons is: wij hebben de volledige controle over alles wat met de band en onze nieuwe platen te maken heeft. Century Media doet vervolgens de distributie en de promotie. Ze staan altijd voor ons klaar, zijn altijd open in hun intenties en er is altijd ruimte voor overleg. Er is nog nooit sprake geweest van censuur. Vanwege deze prettige verstandhouding hebben we ons contract recentelijk ook verlengd.

Kun je me vertellen over de hoogte- en dieptepunten uit jullie carrière?

Mijn meest dierbare herinneringen draaien niet om het succes dat we al dan niet hadden, maar om onvergetelijke ervaringen. Ons eerste optreden in de Sovjet-Unie bijvoorbeeld. We waren ook de eerste metalband die in Zuid-Afrika speelde, uiteraard nadat de Apartheid daar opgeheven was.

De jaren negentig waren een erg moeilijke tijd. Niet alleen voor ons, maar voor extreme metal in het algemeen. De interesse voor deze muziek was tanende. Veel bands gingen in die tijd uit elkaar, maar wij hebben ons er doorheen geslagen. Achteraf heeft die tijd ons sterker gemaakt.

Ik heb ook nog een vraag die ingezonden is door een van onze lezers. Zij heeft jullie in 1989 in Utrecht zien spelen, met Morbid Angel als voorprogramma. Steekt het jullie dat die band even groot of misschien zelfs groter is geworden dan Napalm Death?

Die tournee herinner ik me nog goed, we hebben erg veel lol gehad toen. Morbid Angel is zonder twijfel een grotere band dan wij, maar daar zitten wij niet mee. Ik vergelijk Napalm Death niet met andere bands en ben dan ook niet jaloers op andermans successen. Ik heb wel betere dingen om me zorgen over te maken! Wij proberen om zo goed mogelijk te zijn als Napalm Death en dat is alles wat we kunnen en willen.

Apex Predator - Easy Meat is jullie zestiende full-length. Ik kan me voorstellen dat het steeds moeilijker wordt om nummers te kiezen die je live gaat spelen?

Dat is inderdaad een hels karwei. Er zijn drie nummers die we altijd spelen, omdat we weten dat we de fans teleur zouden stellen als we dat niet deden: Suffer The Children, onze cover van Nazi Punks Fuck Off! en de titeltrack van ons debuut Scum. We leggen altijd de sets van onze voorlaatste tournees naast elkaar en bediscussiëren onderling welke nummers we het leukst vinden om te spelen en welke het meest aanslaan bij het publiek. We doen in ieder geval nooit twee tours achter elkaar exact dezelfde setlist!

De laatste tijd zie je veel bands oudere, veelal klassieke albums integraal spelen. Zie jij een integrale uitvoering van Scum (1987, WB) of Harmony Corruption (1990, WB) ooit gebeuren?

Ik voel daar eigenlijk vrij weinig voor. Met Napalm Death willen we graag vooruit kijken in plaats van terug te blikken.

Wat doe je eigenlijk wanneer je niet met Napalm Death bezig bent?

Zeker rond het uitkomen van een nieuwe cd neemt de band zeer veel tijd in beslag, maar ook gewoonlijk ben ik zo’n drie tot vier dagen per week bezig met Napalm Death. In mijn vrije tijd lees ik graag en veel. Ook ben ik een fervent gamer, het is een geweldige stimulatie voor de geest. Ik ga ook graag de natuur in. Ik woon in Devon, in een prachtige omgeving, dus heb daar de gelegenheid toe. Al met al doe ik mijn best een gevarieerd leven te leiden.

Ik vraag de muzikanten die ik spreek altijd hoe ze in aanraking zijn gekomen met heavy muziek. Hoe ging dat bij jou in zijn werk?

Mijn vader was een rockliefhebber, dus van huis uit kreeg ik al bands als Deep Purple en Black Sabbath mee. Motörhead was de band die mijn interesse in harde muziek echt goed aanwakkerde en die mijn zoektocht naar steeds hardere muziek op gang bracht.

Hoe ziet de nabije toekomst eruit voor Napalm Death?

In januari gaan we naar de VS, voor een co-headline tour met Voivod. Support van Exhumed en Iron Reagan, ook twee erg coole bands. De rest van 2015 is nog ‘in the works’.

Barney, ik ben door mijn vragen heen. Wil jij nog iets kwijt?

Ik wil graag alle metalfans van harte bedanken voor hun niet aflatende steun en interesse in Napalm Death. We zijn al ruim 25 jaar bezig met cd's maken en toeren en dat is erg lang voor zo’n extreme band als wij. Zonder jullie waren we er niet meer!