Vorig jaar kwam ineens het nieuws dat Manuela Kraller bij Xandria weg ging en dat jij de nieuwe zangeres was. Hoe zijn ze bij jou terecht gekomen?

Via Joost Van Den Broek. Die kende mij en kende mijn werk met Ex Libris. De jongens van Xandria waren al in contact met Joost, omdat hij het album gecoproduceerd heeft. Hij heeft mij aangeraden en zij hebben mij opgezocht. Ze hebben ondermeer via YouTube filmpjes gekeken. Daarna kreeg ik van hun manager een mailtje of ik geïnteresseerd was in een soortgelijk project als Xandria. Dat vond ik wel een interessante vraag, maar dat was dus gewoon een test. En hier zit ik, dus interesse: ja!

Moest je nog wel auditie doen?

Het is niet echt een auditie geweest. We hebben wel een aantal repetities gehad om te kijken of het klikte. Naast dat het muzikaal moet klikken moet je ook een grote overlap hebben in persoonlijkheden, dat dat wel op elkaar aansluit. Je krijgt er toch echt een tweede familie bij. Als dat van begin af aan meteen al niet klikt, dan is het geen goede optie om te doen.

Heb je er over nagedacht dat je wel bij een Duitse band gaat zingen, wat voor impact dat allemaal gaat hebben? Even er naartoe om iets te bespreken is dan lastiger, kan ik me indenken.

In de muziek moet je toch altijd reizen, dus dat was niet zo'n probleem. Al had het wel een ander verhaal geweest als het een Amerikaanse band was. Dan zou het niet zo heel handig zijn. Maar het is drie uurtjes naar de mannen toe. Wat is nou drie uur..

Hoe goed was jij bekend met hun werk op het moment dat ze je vroegen?

Ik kende het al wel. En om heel eerlijk te zijn, toen ik hoorde dat Manuela stopte dacht ik wel "he, verdorie!" Want ik vind het zo'n gouden combinatie, haar stem met hun muziek. Ze heeft een prachtige stem. Voornamelijk was ik bekend met hun vorige cd Neverworlds End. Vooral die cd, en toch wel de connectie met de oude Nightwish die ik daarin hoorde. Ik had echt zoiets van "goh, eindelijk een band die dat weer speelt." Nightwish is in mijn ogen echt een andere kant opgegaan. Toen ik Xandria voor het eerst hoorde vond ik dat juist echt heel gaaf. Toen ze mij vroegen of ik daar in wilde komen zingen, vond ik het dus echt een eer. Nog steeds. Als ik met die jongens op het podium sta, denk ik nog steeds "wow, daar mag ik weer."

Je hoefde dus niet lang na te denken over je antwoord?

Ik had wel als hele strikte voorwaarde dat ik Ex Libris niet hoefde op te geven. Uiteraard moeten de twee bands elkaar dingen willen gunnen. Dat werkt nu eenmaal zo als je een frontdame deelt, om het zo maar even te zeggen. Maar daar is het eigenlijk nooit over gegaan. Ze begrijpen ook hoeveel werk het kost om een band op te bouwen. Hoeveel bloed, zweet, tranen en liefde daar in moet gaan. Toen dat duidelijk was, was het voor mij volmondig "ja!"

Denk je dat het voor Ex Libris ook nieuwe fans oplevert?

Sowieso wordt de naamsbekendheid hierdoor vergroot. Via social media gebeurt dat meteen. Het is wel weer een ander genre. We zullen dus geen 100% overstap hebben van de Xandria fanbase. Bij de mensen die van Xandria houden zal wel een gedeelte zitten die Ex Libris ook aankan, maar ik denk dat de prikkel voor Ex Libris wat hoger ligt. Het is toch wat technischer, en niet iedereen gaat dat waarderen.

Maar het wordt nu dus wel lastiger om dingen in te plannen voor Ex Libris?

Xandria heeft een bookingsagency die alles inplant, en bij Ex Libris doet onze bassist Peter dat. De ene keer loopt het gelijk goed en de andere keer moet er overleg plaatsvinden. Iedereen begrijpt de situatie, dus ze komen er altijd wel uit. Het is niet alsof ik vast zit aan een moeilijke werkgever die totaal niet snapt wat muziek betekent.

Uiteindelijk kwam er het moment dat je de studio in moet voor de opnames van Sacrificium. Hoe ver waren de nummers al klaar toen jij bij de band kwam?

Ik zou zeggen 95%. De teksten waren nog niet af maar de muziek was voor 95% klaar. Wat ik wel heb kunnen doen is de zanglijnen meer naar mijn stem zetten. Echt zorgen dat de mooiste punten, de warmste klanken van mijn stem, er op dat moment echt uitkwamen. Soms waren de zanglijnen te laag of te hoog. Manuela heeft toch echt een andere stem en ze werkt anders. We moesten dus wel een paar dingen veranderen. Maar dat is dan meer finetunen dan echt compleet anders doen.

Heb je ook nog meegeschreven aan de teksten?

Ja, ik heb twee teksten geschreven. Little Red Relish en de ballad Sweet Atonement zijn van mijn hand. De anderen zijn van Marco Heubaum, de gitarist.

Hoe was het in de studio?

Met een andere studio en andere producer is het natuurlijk altijd even wennen. Maar als je op het podium staat zie je ook ieder avond een andere zaal. Het is vijf minuten om jezelf aan te passen en dan ben je het helemaal gewend. We hebben opgenomen in de Gate Studio met Sascha Paeth, die ook Rhapsody en Epica heeft opgenomen. Dat is zo'n leuke man, dat klikte meteen.

Hij had er dus wel vertrouwen in dat jij het ook zou kunnen.

Dat heeft hij wel aan mij laten blijken, ja. Maar ik geloof wel dat dat oprecht was hoor.

Inmiddels heb je ook al diverse shows met ze gedaan. Voelde je je op het podium ook gelijk thuis bij Xandria?

Ja. Ik moet zeggen dat ik vrij makkelijk kan inspringen bij "vreemde" ensembles. In de klassieke muziek heb je ook geen vast ensemble als je solist bent. Dan sta je ook steeds voor andere orkesten of je soleert bij koren. Dat zijn ook iedere keer andere mensen. Dan kun je wel hetzelfde stuk zingen, maar als de dirigent anders is, is de interpretatie anders. Dus voor mij was het geen probleem. En als het in de oefenruimte al klikt gaat het op het podium een groot feest zijn.

Je had dus geen vrees om nummers te zingen die voor jou nieuw waren?

Ik studeer altijd dingen zo ver door dat het niet meer nieuw te noemen is. Tegen het moment dat ik het podium oploop ken ik ze wel hoor.

Dan zit je net bij de band en dan gaan jullie al naar die 70.000 Tons Of Metal cruise.

Dat was zóóó ontzettend cool. Dat was een grote vakantie en dan mag je ook nog eens twee shows geven. Ik heb daar alleen maar genoten. Alleen toen het slecht weer werd en die boot een beetje heen en weer ging, was het wat minder. Maar dat is het enige. Ik vind het geweldig als ik mensen om me heen heb en met ze kan praten, ook als het mensen zijn die ik niet ken. Daar leef ik helemaal van op, dat geeft me energie. Zo'n cruise is één grote boot met allemaal mensen die van dezelfde muziek houden en het naar hun zin hebben. Iedereen is vrolijk. Ik wil volgend jaar weer.

Wat staat er voor jullie deze zomer op het programma?

Na de release gaan we op tour door Duitsland en hebben we twee shows in Engeland. Daarna nog enkele festivals en dit najaar gaan we naar de Verenigde Staten en Canada als support voor Sonata Arctica. Dat doen we samen met Delain, zes weken door Noord-Amerika. Daar heb ik veel zin in.

Wordt dat jouw langste tour tot nu toe?

Ja.

Hoe ga je je voorbereiden?

Ik heb heel veel lieve collega's om me heen die ik om tips heb gevraagd. Die hebben me wel goede dingen gezegd, zoals wat mee te brengen, waar je op moet letten. Maar ik ga overal graag met een open mind in, dus ik laat me graag ook verrassen.