Toen we eind 2007 klaar waren met touren voor ons vorige album Passenger hebben we eerst een tijd pauze genomen. Ik ben terug naar school gegaan, en de andere jongens gingen weer werken. Iedereen deed zo zijn eigen ding. We waren behoorlijk uitgeblust na die tour. We hebben veel leuke shows gehad, maar ook veel minder leuke ervaringen opgedaan op die tour. En we zijn allemaal wat ouder dan toen we net begonnen. Toen was alles leuk, overal waar we kwamen was een nieuwe ervaring. Maar nu zijn er een aantal getrouwd; onze drummer heeft een kind. De prioriteiten liggen nu net iets anders. Het is niet leuk als je constant van huis bent en er toch amper geld binnenkomt. Daardoor raakten we in een dal, en ik wist ook niet of we nog door zouden gaan. Maar na een tijdje pauze heb ik de jongens gepolst om te zien of ze nog een album wilden maken. En gelukkig wilden ze dat. We kregen er weer zin in.

Toen Mechanical Spin Phenomena uitkwam werden jullie voorgesteld als "the next big thing", dat jullie iets verfrissends brachten. Maar het succes bleef toch uit. Bij Passenger dacht ik "wat is er in godsnaam gebeurd met deze band?"

Nou, bij Passenger hadden we pech. Onze zanger, het gezicht van de band, had ons verlaten. Een zanger is toch voor het geluid van een band erg bepalend, dus als die weggaat krijg je het moeilijk. Daarna moesten we dus onze nieuwe zanger voorstellen, wat voor sommige mensen toch wennen is. We hadden destijds ook slecht management, en tel daarbij ook nog wat slechte beslissingen op. Daarom ging het destijds een stuk minder, denk ik. Shit happens.

Maar nu is de line-up weer stabiel, en dus het tweede album met zanger Guillaume Bideau in de band. Was het nu makkelijker om nummers met hem te schrijven, omdat jullie al een album met hem hebben opgenomen?

Jazeker. We hebben in de afgelopen twee jaar vele demo's heen en weer gestuurd, dus nu was hij ook een veel groter onderdeel van het schrijfproces. Hij is ook naar Denemarken gekomen en hier hebben we samen nummers geschreven. We hadden nu ook veel meer tijd, want we hadden geen deadline. We hadden nog geen studio geboekt. Dat was onze fout bij de vorige cd. Toen was de studio geboekt, en tegen de tijd dat we gingen opnemen moesten we natuurlijk wel genoeg materiaal hebben. Deze keer hebben we eerst genoeg nummers geschreven, en daarna zijn we pas gaan kijken naar een studio. Nou ja, dat is niet helemaal waar, want we zouden eigenlijk in november 2008 de studio ingaan. Destijds hadden we genoeg nummers, maar bij nader inzien vonden we die niet goed genoeg. We hadden nummers geschreven in onze typische Mnemic-stijl, met veel mechanische riffs er in, maar ze deden ons niets. Ze wisten ons niet te raken. Dus toen hebben we de opnames uitgesteld, totdat we genoeg nummers hadden waar we wel tevreden over waren.

Dus als jullie wel tevreden waren met die nummers dan was het album al lang terug uitgekomen?

Ik denk het wel. Maar we waren er echt niet tevreden over. Niemand was echt enthousiast genoeg over de nummers.

Jullie hebben dus ruim de tijd genomen voor het schrijven van de songs die wel op het album gekomen zijn?

Niet altijd. Neem nou Diesel, onze eerste single. Pas enkele dagen voordat we de studio ingingen had ik daarvan wat riffs. is er één van. Rune, onze andere gitarist, had het middelste stuk liggen maar wist niet precies hoe hij dat in een nummer moest verwerken. We hebben het samengebracht en het is nu zelfs onze eerste single geworden. Bij deze nummers bleek wel dat hoe meer we er samen aan werkten, hoe beter ze werden. En hoe meer we het eens waren over stukken, hoe beter ze werden. Als ik terugkijk op het vorige album kan ik zeggen dat ik toen heel erg egoïstisch was, als het op de nummers aankwam. Toen wilde ik alle zeggenschap over mijn eigen riffs. Waar ze in een nummer moesten, waar dat nummer op het album moest, en meer van dat soort dingen. Alle kritiek wuifde ik weg. Dat hoor je denk ik ook op het album.

Nu was dat totaal niet zo. Soms deed iemand een suggestie, over waar het beter kon, en daar hebben we naar geluisterd en het geprobeerd. En vaak was het nog beter ook. We hebben nu veel beter samengewerkt. En dat hoor je. Het is nu een album dat recht uit ons hart komt.

Maar tijdens de Passenger-periode had je dus niet door dat je egoïstisch bezig was?

Nee helemaal niet. Destijds waanden we ons grote sterren. We mochten naar Los Angeles om een album op te nemen met een producer die met vele grote namen gewerkt had. We namen onze cd op waar Kiss had opgenomen; waar Megadeth Rust In Peace had opgenomen. We kregen het er hoog van in onze bol. Destijds wisten we nog niet echt hoe de business werkte. Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze, en dat heb ik gemerkt. We hebben destijds ook vele slechte beslissingen genomen, en dat hadden we toen ook niet door.

En nu gingen jullie terug naar Tue Madson. Dat was zeker erg vertrouwd?

Meer dan je je kan voorstellen. Tue is al sinds het begin een vriend van de band. Op muzikaal gebied spreken we ook dezelfde taal. Bij hem voelen we ons helemaal thuis, en weten we zeker dat we iets goeds gaan maken. Dat kom je zelden tegen. En we wilden na ons avontuur met de vorige cd terug naar de werkelijkheid; naar een vertrouwde omgeving. Maar pas als je eens wat anders probeert zie je soms de waarde in van iets wat je altijd al had, om het poëtisch te zeggen.

Op het nieuwe album staat een song genaamd March Of The Tripods. De enige marcherende tripods die ik kan bedenken zitten in War Of The Worlds. Gaat het nummer daar over?

Ik denk het wel. Rune kwam met die titel aanzetten, en aan de hand daarvan heb ik teksten geschreven. Eigenlijk was het de werktitel. Hij noemde het nummer zo, maar dat was nog niet de definitieve titel. Ik heb daarna dus wat teksten erbij geschreven; wat science fiction teksten, voornamelijk geïnspireerd door War of The Worlds. Er zit geen diepere betekenis achter. We houden gewoon van scifi.

Wat is dan jouw favoriete science fiction film?

The Matrix. Alle delen.

Alle delen??????

Het verhaal is prachtig. Ik weet nog dat ik in de bioscoop zat en de eerste film zag, en ik was het stomverbaasd. Het ziet er fantastisch uit, en heeft ook nog een geweldig verhaal.

Wat mij betreft hadden ze deel 2 en 3 niet hoeven maken hoor.

Hahahaha okee, ik vind ze wel cool.

Wat voor andere thema's staan er nog op het album?

Enkele songs gaan over het huidige politieke klimaat, en hoe de samenleving zich heeft ontwikkeld. Hoe het kapitalisme langzaam aan het afbrokkelen is. Een ander thema is hoe de mensheid moeite heeft met aanpassen aan nieuwe technologie. En globalisatie. Door globalisatie wordt alles een eenheidsworst. Overal wordt het hetzelfde. Dat vind ik jammer. Sons Of The System is erg metaforisch. De sons is de mensheid, the system stelt het grotere kwaad voor. Eigenlijk gaat het over samen strijden tegen dit grotere kwaad. Ik weet dat ik als een hippie klink, maar er is niks mis met liefde en respect voor andere mensen hebben en tonen. En dat zien we steeds minder tegenwoordig.

En zoals ik zei, we hebben moeite met aanpassen aan nieuwe technologie. Neem nu het internet. De muziekbusiness lijdt er onder, zeggen ze. Ik vind het bullshit. "Ze" hebben de trein gemist, en zitten nu nog met hun oude businessmodellen die met deze ontwikkelingen geen rekening houden. Je moet fans juist aanmoedigen je muziek te verspreiden, zodat meer mensen het horen. Je moet ze niet veroordelen, en roepen dat het illegaal is. Ik weet ook wel dat platenlabels en artiesten hier onder lijden, maar de realiteit is dat het internet er is, het gaat niet weg, en het zorgt voor een aanpassing in de distributie van muziek. Een fysieke geluidsdrager wordt een ding voor verzamelaars. Verwerk een of andere belasting in de internetaansluitingen, zou ik zeggen. Er zijn 1,5 miljard mensen aangesloten op het internet. 1,5 miljard, nou reken maar uit wat voor omzet dat wordt als je daar een internetbelasting voor kan heffen, waarmee de muziekindustrie gecompenseerd wordt. Maar ik weet ook dat dat een utopie is. Veel muzikanten zien downloaden als iets slechts, maar ik denk dat het toch ook zeker goed is voor promotie.

Gaat er getourd worden voor de cd?

Dat is wel onze bedoeling, maar er staat nog weinig vast. Wat we sowieso gaan doen is een tourtje door Denemarken, om hier het album te promoten. We kregen het aanbod om voor Hypocrisy te openen, maar we willen liever op tour met een band die beter bij onze eigen stijl past. Ook zouden we zelf een tour kunnen doen, maar ik denk niet dat het nu het juiste moment is om zelf te headlinen. We willen graag mee met een passende band, om toch wat meer exposure te krijgen. En dan daarna een headline tour. Metallica mag natuurlijk altijd weer bellen.

Ik denk niet dat er één band is die dat zou weigeren. Jullie hebben toch wel eens met hen getourd?

Ja, we hebben in 2007 en 2008 met ze gespeeld. Dat was echt een van de beste ervaringen die we hebben opgedaan.

Zijn ze goed voor hun supportacts?

Jazeker. Je krijgt alles wat je wilt, en het zijn echt super coole gasten. Bij een Metallica-show is alles magisch, in ieder geval voor een band als Mnemic. Je bevindt je dan tussen mensen met zoveel meer ervaring, die precies weten wat ze doen. Daar leerden we heel veel van. Maar ook de muziek, natuurlijk. Ze zijn legendes, dus om daar tussen te mogen kijken is geweldig. Ik weet nog dat we eens backstage waren, en James Hetfield zei dat hij een riff in een van onze nummers goed vond. Hij noemde de titel en begon de riff te zingen. Wij stonden perplex! James Hetfield. James fucking Hetfield die onze nummers kent! Hoe gaaf is dat? Ja, we hebben echt hele leuke ervaringen met Metallica. Ik hoop dat we nog eens voor ze mogen openen.