Eigenlijk in de zomer van 2003, toen ik na vele jaren weer eens Dennis tegen het lijf liep backstage bij het Waldrock festival. We raakte wat aan de praat en hebben de hele dag wat rond gehangen en bands gekeken. Aan het einde van die dag opperde we dat we misschien eens wat moesten spelen; en dat ik nog wel een bassist wist die daar ook wel zin in had. Op dat moment zat ik nog in Daeonia en Dennis nog in Sun Caged. Oktober 2003 was het moment daar dat Dennis, Douwe (de bassist in kwestie) en ik in een oefenruimte wat stonden te spelen. We hadden het die dag over muziek; wat we graag wilde, wat we niet meer wilde, etc. Ronduit gezellig! Alles veranderde toen later die maand werd besloten om na 10 jaar een einde te maken aan Daeonia. Douwe en ik hadden ineens geen band meer. Van het 1 kwam het ander, en het in eerste instantie als hobby-projectje opgezette bandje werd al snel een volledig serieuze band. Dennis haalde op een gegeven moment Edo (ex-Jambone) over om mee te doen. Ik ken Edo eveneens van vele jaren geleden toen ik nog gitarist van Manifest was, dus dat zat gelijk goed. In februari kwam Sander (ex-Wowbeggar) erbij om de line-up te complementeren. Sander heeft meerdere jaren geleden met Dennis in een band gezeten en zocht toevallig een nieuwe uitdaging toen wij naar een geweldige zanger zochtte... De band bestaat volgens onze telling sinds 1 januari (het moment van serieuze plannen, nadat Dennis Sun Caged had verlaten). Dus The Saturnine is bijna een jaar oud...
Jullie bestaan dus een jaar en jullie hebben deze EP opgenomen in juni dit jaar. Hoeveel uur hebben jullie in de studio gewerkt? Ik wil niet onbeleefd zijn, maar heeft dat geen pak geld gekost?
We hebben meerdere dagen in de Excess studio te Rotterdam doorgebracht (minstens 5). Maar de kosten bleven echter beperkt doordat we veel tijd konden besparen met het vormen van het geluid. Door de ervaringen met onze vorige bands wisten we precies wat we qua geluid wilde en door dat aan Hans Pieters (producer Excess) te vertalen konden we meerdere stappen in het proces overslaan. Tevens kom ik al jaren bij Excess en Hans kent mij en ik ken Hans goed. Dat soort dingen maken veel uit. Qua geld was het inderdaad niet goedkoop, maar verschrikkelijk duur was het ook niet. We hebben wel even krom moeten liggen, maar alles trekt nu langzaam weer bij. Het was het allemaal wel waard!
Zijn er elementen van deze EP waarmee je minder tevreden bent? Die toch nog nét iets beter hadden gekund?
Ik denk dat het eindresultaat verrassend is voor een band die eigenlijk pas 4 a 5 maanden echt compleet was ten tijde van de opname. Op enkele uitvoeringsfoutjes na, zijn we eigenlijk best wel tevreden. Niet veel te klagen dus. Een wonder voor muzikanten die altijd wel wat te klagen hebben....
Inderdaad! Tekstueel betreden jullie soms niet platgetreden paden, wat altijd positief is. Wat is het eigenlijke idee achter de teksten?
Ik ben altijd een voorstander geweest van eigenzinnige, persoonlijke en daarentegen ook goede kundige teksten in de Engelse taal. En gelukkig deelt Sander die mening. In tegenstelling tot Daeonia schrijf ik bij The Saturnine geen enkele tekst. Alles wordt door Sander zelf geschreven. En alles wat hij schrijft komt van diep. Zeer persoonlijke teksten, die tevens onze visie uitdragen en de sombere melodieën in onze muziek benadrukken. Ik denk dat veel mensen zich wel kunnen vinden in Sander z'n teksten; juist omdat ze zo herkenbaar en persoonlijk zijn. Verder kan ik zeggen dat er geen vooraf bedachte strategie achter zit. Alles wat natuurlijk komt en de juiste standaard heeft die wij willen hanteren, wordt gebruikt.
Ik bemerk ook wat proginvloeden als ik luister naar de ritmes! Commentaar graag!
Onze muzieksmaak is uitermate breed. De prog invloeden lijken onvermijdelijk met de ex-drummer van Sun Caged in de gelederen, maar eigenlijk komen de rare invloeden eerder van Edo en van mij af. Edo is gitarist in hart en nieren, en heeft alle interessante muziekstromingen waar technisch hoogstaande gitaarmuziek wordt gespeeld wel in zijn collectie. Verder doe ik nu veel vreemde maatsoorten die ik ook al bij Daeonia en Manifest deed. De achtergrond is dus wel duidelijk aanwezig. Alleen proberen we tegenwoordig deze zogenaamde "prog invloeden" wat meer te verbergen zodat het net "gewoon" lijkt. Misschien is dat nog wel moeilijker om te realiseren dan prog zelf. Een 7/8 maatsoort laten klinken als een 4/4. Tja, je moet de muziek die je speelt wel spannend houden natuurlijk.
Wat voor muziekgenres worden door de meeste bandleden wel geapprecieerd?
Grappig is misschien wel dat we allemaal wel een metal kant heben. Sommigen iets extremer dan andere, maar toch. prog hoort er zeker ook wel bij. Toch zijn we ietsjes vervreemd door dat genre. Iets teveel van het goede door de overkill aan hetzelfde klinkende prog bands. Een contradictie in de hoogste vorm... Progressieve bands die qua ontwikkeling stil staan en allemaal gelijkwaardig gaan klinken. We zijn niet zo zeer genre gericht, maar meer bands gericht. Ik denk dat we allemaal de nodige waarding kunnen opbrengen voor bands zoals A Perfect Circle en Tool, King's X, Tea Party, bands zoals Alice in Chains of The Mission, zelfs Pantera, Ozzy Osbourne, Iron Maiden, Katatonia... teveel om op te noemen.
Wat voor muzikanten (dus geen bands) verdienen echt jullie respect?
Op die vraag kan ik slechts voor mijzelf spreken, ondanks dat ik wel een idee heb wat sommige van mijn bandleden zullen zeggen. Ik weet dat Sander bewondering heeft voor zangers zoals Chris Cornell en Jeff Buckley. Verder zit in mijn "heldenhoek" gitaristen zoals Paul Gilbert (een held die ik zeker deel met Edo), Jeff Martin van The Tea Party, Wayne Hussey van The Mission, Sean Reinert (Cynic, Death) vind ik één van 's werelds beste drummers en zeer ondergewaardeerd. Ik ben nooit echt een fan geweest van overdadige gitaarhelden zoals een Malmsteen, Vai, Petrucci of Satriani. Met als hoge uitzondering Gilbert. Die man kan alles, en met gevoel en een gigantische dosis humor. Zodra iemand van zijn kaliber zichzelf zo goed kan neppen, dan ben je een superheld in mijn ogen. Een parodie van een parodie. Geweldig!
Heeft de cdcover naast de esthetische waarde ook een symbolische waarde?
De hoes is slechts een abstracte vorm van het gevoel welke we aan de 4 opgenomen nummers willen geven. Wit in tegenstelling tot zwart (terwijl wij toch van natuur uit een donkere en melancholische kijk op de muziekwereld hebben), breekbaar, dromerig, een ondergesneeuwd leeg kruispunt op de achtergrond... Er regeert zeker een symbolische waarde in het ontwerp....
Jullie traden op met Katatonia. Hoe was dat?
Ik bewonder Katatonia al meerdere jaren. Eigenlijk sinds 'Discouraged Ones' hebben ze steeds meer mijn aandacht gegrepen. Om deze 2 optredens te doen, ondanks dat onze muziek toch zeker verschilt van die van Katatonia was een geweldige ervaring. Anders en de rest van de band waren zeer vriendelijk en vanwege het gelijkwaardige respect hebben we twee te gekke avonden gehad. Katatonia is een zeer sfeervolle live-band en in mijn ogen nog net iets te ondergewaardeerd ten opzichte van de legio "gothic metal" bands die in de scène huizen.
Wat vinden jullie trouwens van de nieuwe richting die Katatonia is opgegaan?
Eigenlijk was ik tot voor kort de enige binnen de band die ooit van Katatonia had gehoord (heb ook minstens 4 Cd's van hun in mijn collectie staan), maar het Katatonia virus heeft zich snel uitgebreid. Voor mij (en de rest dus ook) is Katatonia sinds hun heroprichting de muziek die in ons straatje ligt. De black metal van weleer is iets van vroeger, dat doen ze qua sfeer nu veel beter. Ik heb ook zeker het gevoel dat ze zelf zich ook veel beter kunnen vinden in hun huidige stijl. Een stijl die ze met elke nieuwe plaat verder uitdiepen.
Spelen jullie ook nog covers of ander materiaal live, of enkel de vier nummers van 'Within Without'?
Live spelen we op dit moment, naast de 4 nummers van de EP, een paar nieuwe nummers, een nummer van Daeonia, en een nummer van Depeche Mode... Die laatste 2 kunnen altijd vervangen worden door of nieuwe covers of nieuwe eigen nummers. We houden het graag spannend. Zowel voor het publiek als voor onszelf.
Een zoektochtje op het internet leert mij het volgende: 'The name Saturnine originally comes from a landscape painting by the 17th century Dutch painter, Pieter Vroom'. Nu mag jij mij hier meer informatie over geven.
Grappig. Toen wij een naam zochten waren we eerder op zoek naar een benaming voor het gevoel wat wij met onze muziek wilde uitstralen. Saturnine is één met melancholie, vandaar onze keuze. Om vervolgens te horen dat er ook nog een ander verband met onze afkomst is, is natuurlijk fijn om te horen. Sfeer speelt een grote rol binnen onze muziek en ik denk dat een schilderij van een landschap uit de 17de eeuw daar zeker bij past. Het zal wel weer de typische "Nederlandse wolken" erop hebben staan....
Hebben de groepsleden naast muziek nog andere passies?
Muziek is wel een zeer dominante passie. Ook vormgeving en fotografie komen binnen de band als passie voor. Voornamelijk expressieve vlakken worden als passie gekenmerkt binnen The Saturnine. Al met al komen we wel altijd weer terug op de muziek. Het is iets lugubers. Iets wat je in zijn macht houdt. Iets wat jouw vuurtje opstookt en gaande houdt...
