Goed. Ik heb een nieuw huis en daar zit ik nu. Ik zit onder de verf en straks komt er iemand een vaatwasser brengen. Het is wel heel interessant om een huis te kopen tussen het touren door. Er zijn heel veel dingen te regelen en je komt er dan achter hoe ver je buiten de gangbare paden en tijden van de maatschappij leeft. Zoiets als kantooruren is dan heel raar gezien je daar nooit rekening mee hoeft te houden.

Jullie gaan binnenkort al weer oefenen voor de nieuwe tour, maar hebben vorige week net de tour ter promotie van Sacrificium en Fire & Ashes afgerond. Hoe was het in Israël?

Goed, veel mensen zijn er benieuwd naar, maar ik moet zeggen dat ik het er in Charleroi, waar ik een tussenstop maakte, heftiger uit vond zien. Er zijn daar meer dingen verwoest, achterstallig en oud dan in Israël. Wat me in Tel Aviv verbaasde, is dat daar veel nieuwbouw is, zowel huizen voor particulieren als bedrijfspanden. Je investeert niet in zoiets als er geen hoop is. Ik vond dat heel mooi om te zien. De mensen zijn er heel vriendelijk. We zijn ook in Jaffa geweest. Moslims, Joden en Christenen wonen daar gewoon samen. Je moet je beseffen dat je via de media wel een gekleurd beeld krijgt. De mensen leven daar heel anders dan wij hier. Ze vinden het buiten leven prachtig.

Je hebt in korte tijd aardig wat van de wereld gezien, want jullie waren in oktober in Latijs Amerika. Hoe is dat avontuur verlopen?

Het was voor mij de eerste keer die kant op. Het was heel indrukwekkend. Wat ik het meest heftig vond, is dat het dieet daar zo anders is. Nu ben ik wel iemand die zich makkelijk aanpast, maar ze hebben daar zo weinig groente dat ik dat echt wel ging merken. Ik miste daar mijn energie wel op een gegeven moment.

Voor jou is het juist extra belangrijk. Je bent de stem van de band die goed in vorm moet blijven middels rust en goed eten.

Daar noem je nu net de twee dingen die moeilijk zijn op tour (lacht). Ik maak aan de lokale promotors wel duidelijk dat het ook in hun belang is dat dingen goed geregeld zijn. Dat die voeding goed is en dat ik mijn rustmomenten kan pakken, ook al is het maar twee uur voor de show terug naar het hotel en daar even niemand zien. Ik vind het gaaf om het gezicht te zijn van de band, maar iedereen wil met je praten en toch moet je je even afsluiten en je stem rust geven.

Het is voor die mensen ook heel bijzonder dat jullie daar komen optreden. Ze kijken er lang naar uit. In Peru was er zelfs aandacht in kranten en op de nationale tv. Je kunt je niet voorstellen dat hier in de Telegraaf staat dat Xandria in Nijmegen gaat optreden.

Dat zouden ze wel eens mogen gaan doen (lacht). Het is heel bijzonder dat we zo in het nieuws komen.

Jullie zijn zelfs de revelatie van de rock, prijkt een kop in een krant.

Het is fantastisch om die aandacht te krijgen. Het is geweldig om te zien hoe blij en dankbaar de mensen in de zaal zijn. Het wordt erg moeilijk om alle cadeautjes die je daar krijgt, mee te slepen omdat je iedere dag vliegt. Lang niet alles wat je krijgt kun je inchecken. Maar de mensen zijn zeer dankbaar en dat maakt de moeilijke dingen makkelijker.

Daar zing je ook over in Where The Heart Is Home, het eerste nummer op Theater Of Dimensions.

Ja, de tekst gaat over de andere kant van het touren. Hoe het is om weg te zijn van huis en afscheid te nemen. Soms zit je in een situatie dat mensen ziek worden, sterfgevallen of relaties die uitgaan. Dan moet je toch door op tour. Je kunt die niet een dagje uitstellen om een goed gesprek of een doktersuitslag bij te wonen. Dat zijn situaties waar we alle vijf de afgelopen twee jaren in hebben gezeten. Dat is heel raar. Het touren gaat dan ook heel anders.

Dat kan ik me voorstellen. Er staan dan ook wat persoonlijke teksten op het album. Jij hebt een deel geschreven en Marco. Die verhouding ligt ongeveer gelijk?

Ja, het is precies fifty fifty. We hebben allebei zes nummers geschreven en A Theater Of Dimensions hebben we samen geschreven. We hebben het dus eerlijk verdeeld. Het leuke vind ik dat je een diversiteit aan onderwerpen op het album krijgt. Ik schrijf heel persoonlijk omdat dat voor mij het makkelijkste is. Dan kom ik heel dicht bij mijn eigen gevoel. Ik kan me dan goed uiten in tekst en dat ook vertalen op het podium. Ik kan het dan ook echt herbeleven. Ik zing het dan verhalend.

Er is een lyric-video verschenen van We Are Murderers.

Ja, die tekst komt van Marco. Hij schrijft veel meer over zijn ideeën over de wereld en waarschuwingen, maar ook over de fantasiewereld. Het zijn dus hele verschillende invalshoeken en wij zijn twee heel verschillende mensen. Het creëert een heel kleurrijk tekstpalet. Zo is We Are Murderers heel fel. De boodschap is heel duidelijk.

Steeds meer mensen praten over dat soort onderwerpen, maar het blijft een kwestie van het goede voorbeeld geven om veranderingen in gang te zetten.

Het veganisme is een voorbeeld van hoe het leed van dieren en van de aarde te verzachten. Ik twijfel wel, maar ik vind vlees zelf nog veel te lekker (lacht). Ik ga dus niet vegetarisch of veganistisch worden, maar ik let er wel op dat ik biologisch vlees koop en eieren van vrije uitloopkippen. Ik wil dat wat ik consumeer op een eerlijke manier verkregen is. Ik vind dat we echt wel rekening kunnen houden met zowel het mensen-, maar zeker ook het dierenrijk. We moeten ook niet onrealistisch worden en denken dat de mens niet meer dominant is aan de dierenwereld.

In We Are Murderers zingt Björn Strid van Soilwork mee, maar er zijn nog een paar andere gastzangers. Wie zijn dat?

Dat zijn Zaher Zorgati van Myrath in Burn Me en Henning Basse van Firewind en MaYan in A Theater Of Dimensions. Ik ken Henning van Karmaflow, waarbij we samen live hebben gezongen. Dat was zo gezellig dat hij als een van de eerste in gedachten opkwam bij het brainstormen voor mogelijke gastzangers. Henning heeft een fantastische en veelzijdige stem. De theatrale rol is hem op zijn lijf geschreven.

Niet alleen zijn zang, maar ook die van de anderen staat goed in de mix op het nieuwe album. Zo hebben jullie wederom met het kamerkoor PA'dam samengewerkt en dat komt er sterker en natuurlijker uit dan op Sacrificium.

Met natuurlijker heb je inderdaad wel wat te pakken. We hebben nu echt veel meer gelet op hoe we het transparanter kunnen krijgen zodat het een puzzel is die in elkaar valt in plaats van dat je een stapeling maakt van verschillende geluiden. In plaats van dat het laagjes op elkaar zijn, moet het met elkaar meewerken. Op Sacrificium waren er duizend en één ideeën en die moesten snel op het laatst nog bij elkaar gevoegd worden. Twee weken van tevoren kwam ik er ook nog eens bij. Het was vrij hectisch. Met de ep Fire & Ashes hebben we uit kunnen proberen wat een sound is die in elkaar past. Met het nieuwe album denk ik dat het ons goed gelukt is om dat te realiseren. Als ik de nieuwste songs hoor, dan merk en voel ik dat ook echt, meer dan dat ik er de vinger op kan leggen wat het trucje is geweest.

Hoe is de samenwerking met PA'dam verlopen?

Ik heb samen met producer Joost van den Broek de koorpartituren uitgewerkt en ik ben de hele dag bij de opnamen geweest. Ze zijn echt zo goed. Dat is heel gaaf. Ik ben de hele dag de rechterhand geweest van Joost terwijl hij aan het opnemen was. Ik lette op of het allemaal wel klopte, of dat er toch nog foutjes waren. Het was een van de mooiste dagen van het hele opnameproces.

Zoals je net al aangaf, kwam je er tijdens het Sacrificium-proces pas laat bij en heb je waarschijnlijk weinig kunnen veranderen aan zanglijnen of teksten en is jouw inbreng in het proces beperkt geweest. Ditmaal heb je samengewerkt met Joost en Marco. Dat heeft een hele andere uitwerking als gevolg.

Deze keer is het wel heel anders. Ik las gisteren nog een reactie op Facebook dat ik van Marco meer mocht doen. Dan hebben mensen toch een verkeerde indruk van hoe zo'n schrijfproces gaat. Het is meer een samenwerking dan één iemand die dicteert. Het is heel raar om zo'n commentaar te lezen. Marco, Joost en ik vormen inderdaad het team en dat waren we al bij Fire & Ashes. We hebben dat nu nog meer uitgediept. Ik ben al vroeg in het proces betrokken. Ik heb alle partijen van tevoren getest en ook de toonsoort aangepast in sommige gevallen zodat de stem optimaal tot zijn recht zou komen. Het ene nummer in d mineur betekent niet dat dezelfde toonhoogte in een ander nummer dezelfde sprankeling gaat opleveren. Dat komt heel nauw. Ik heb vijfentwintig jaar zangles gehad dus ik denk dat ik mijn instrument een beetje ken (lacht). Uit de technische kennis die ik heb, hebben we gevist en het heeft mijn stem een mooi podium gegeven. Als mijn stem goed valt, is er ook meer ruimte voor de band om dikker te klinken, want dan hoeven ze geen stap naar achteren te doen om mij ruimte te geven. Als ik er al ben dan kan er heel wat tegenaan gezet worden.

Op Theater Of Dimensions ben je ook veel diverser bezig middels powerballads, rock-, klassieke en operazang dan op Sacrificium.

Dat vind ik zelf ook. Ik vind het superleuk om divers te zijn. Met Sacrificium hebben we heel erg gezocht en heb ik me vooral door Marco laten coachen van wat het geluid dan moest zijn. Als ik dat nu terughoor, hebben we niet het geluid gevonden wat ik ben en wat recht doet aan mijn persoonlijkheid. Het is mooi, het is gepolijst en het past in de verwachting van de fans, maar mijn karakter zit daar niet in. De covers van Meat Loaf en Sonata Arctica op de ep heb ik zelf helemaal uitgewerkt. Ik heb deze vervolgens in de studio laten horen om te tonen wat ik van plan was en die jongens waren direct onder de indruk. We wisten ook direct hoe we het voor Theater Of Dimensions zouden aanpakken.

Twee nummers die al direct de eerste luisterbeurt opvallen, zijn Dark Night Of The Soul en A Theater Of Dimensions.

Ja, het laatste nummer zit tussen filmmuziek, musical en opera in. We laten alles horen wat we kunnen. Joost heeft meegeschreven aan alle nummers en ook in dat nummer hoor je zijn achtergrond. Er zit zoveel in zijn arrangementen. Dat is erg mooi geworden. En ik vind het leuk dat je Dark Night Of The Soul noemt. Het is eentje die mij dierbaar is. Het wordt wel een pittig nummer om live te zingen. Niet zozeer emotioneel, maar je moet zo ver terug naar jezelf. Als je dat niet doet en je maakt er een kunstje van, dan is het niet meer geloofwaardig en dan moet je het gewoon laten.

Over optredens gesproken, ik was bij de shows van zowel Ex Libris als Xandria op FemME. Er was daar ook een presentatie van Ingeborg Steenhorst. Jij stond daar als miniatuurpoppetje bij in de vitrine. Ontwerpt Ingeborg jouw costuums voor de komende tours?

Ja. Het zijn vier of vijf stukken die bij elkaar horen. Daar zijn we samen voor gaan zitten. We hebben een brainstormsessie gedaan. Ze heeft allerlei schetsen gemaakt en daar zijn hele toffe ontwerpen uitgekomen. We hebben een aantal pas-sessies gehad en je ziet mij op de promofoto's en op de hoes van het album in het nieuwe kostuum voorbijkomen. Het leuke is dat ik met dit kostuum meer kan variëren dan met die van Sacrificium. Ik had een kroon op en een grote kraag. Hoewel ik de kleren onder het kostuum wel kon variëren, kan ik dat nu meer om een stoerdere look of een heks of iets klassiekers te tonen. We hebben slimme aanpassingen gedaan, zoals met het jasje met de grote kraag. Die hebben nu afritsbare mouwen. Ik kan het dus nu als een soort gilet-jasje dragen of echt als een wollen jas. Dat soort dingen. De rok kan ik aan twee kanten dragen. De ene kant is paars en de andere kant zwart met goud. Dat doet zoveel en het maakt de fotografen ook weer vrolijk.

Er zijn twee albumreleaseshows in Duitsland, maar jullie komen vast ook vaker naar Nederland.

Ja, in Bochum en Hamburg en daarna gaan we op vakantie met de band. Er wordt druk geschoven met alle planningen zodat we vrij snel daarna de data online kunnen gooien. Nederland zit er ook bij.

Jullie drummer, Gerit Lamm, is er sinds FemME weer bij. Hoe is het inmiddels met hem?

Goed, hij is zo veel vrolijker geworden. Nadat de klachten begonnen, verergerde de pijn steeds meer. Hij heeft er altijd last van gehad. Je merkte eerder aan hem dat het hem dwars zat. Op een gegeven moment ging het niet meer. Hij kan nu gelukkig weer zitten, opstaan, drummen en gewoon lopen, eigenlijk alles waar hij zijn gewrichten bij gebruikt. Hij heeft nu geen pijn meer en dat heeft zijn karakter losser en vrolijker gemaakt. We moeten hem nu eerder sussen dan aanmoedigen (lacht).

Hoe is het in het kamp van Ex Libris?

Na het begin van het nieuwe jaar gaan we om de tafel om dingen op te starten, een pre-productieproces in te gaan. Nog niet met opnamen zelf, maar echt een planning maken en deadlines stellen. Waarschijnlijk is Joost van den Broek daar ook bij betrokken. Ex Libris heeft besloten veel meer een studioproject te zijn. Het gaat keihard met Xandria en dat is echt geweldig, maar dat houdt wel in dat je met andere dingen moet stoppen of je moet ze aanpassen. Ik heb voor het laatste gekozen omdat het ook echt mijn kindje is. Het ligt dicht bij mijn hart. Het gaat zeker door omdat ik de muziek die ik met Ex Libris mag maken lekker gek is. Het is technisch bijzonder uitdagend en dat heb ik wel nodig. Als we repeteren dan moeten we ook echt uitkijken dat we ook daadwerkelijk aan repeteren toekomen, want het is echt een kick en het is erg grappig. We hebben veel lol.

Je hebt genoeg uitdagingen, maar er zijn veel zangeressen, bijvoorbeeld Alissa White Gluz en Elize Ryd, die solo-albums uit gaan brengen. Wat kunnen we van jou verwachten?

Ik heb er uiteraard wel over nagedacht. Marcela Bovio is een goede vriendin van mij en omdat zij net een plaat heeft uitgebracht, ben je er dus al mee bezig. Ik denk zeker wel dat ik het ooit zal doen. Het zal waarschijnlijk wel in een hele andere stijl zijn, want ik vind bijvoorbeeld jazz zingen ook fantastisch. Als ik dus iets ga doen, dan denk ik dat het een contrasterende stijl wordt, puur omdat het kan. Als ik dat zou doen, en dat is echt niet binnenkort, dan zou dat meer zijn om mensen te laten zien wat mij bezig houdt muzikaal gezien en dus niet om daarmee in de ranglijsten te komen. Misschien meer voor mezelf en dan is het ook te koop. Ik heb op mijn computer genoeg materiaal voor drie albums, dus daar ligt het niet aan.