Ik ben erg moe inderdaad, maar het heeft onder andere met geld te maken dat we elke dag optreden.
Ik heb jullie eerder zien spelen tijdens de eerste editie van Be Prog My Friend in Barcelona in 2014. Het was toen op klaarlichte dag en het was warm. Wat is het voordeel van festivals spelen voor jullie?
Het positieve aspect eraan als band is dat je veel nieuwe fans maakt. Sommigen weten niet van tevoren wat ze kunnen verwachten en laten zich verrassen. In zalen kent iedereen ons. Dat is natuurlijk ook goed, maar we willen ook onze fanbase zien groeien. We willen dus beide blijven doen. Het ligt ook vaak aan onze state of mind.
Bij een festival heb je ook niet altijd de gelegenheid om te soundchecken.
Dat maakt het wel moeilijk inderdaad. In het gunstigste geval hebben we een korte soundcheck. In het slechtste geval hebben we er helemaal geen. Voor mijzelf is het uitputtend, want ik moet switchen van extreme naar cleane vocalen, zoals de zanger van Opeth bijvoorbeeld. Vooral het screamen dag in dag uit kost veel moeite.
Wat doe je eraan om dat te kunnen blijven doen?
Ik ben momenteel licht verkouden. Ik drink thee met gember, honing en limoen. Het werkt goed. Er zitten vitamines in en het is een natuurlijk antigif. Het is je beste vriend op tour als zanger. Ik drink geen alcohol en ik probeer mijn rust goed te pakken.
Wat dat betreft is met de intensieve tours voor veel bands wel wat veranderd met betrekking tot veel drinken. Je hoort steeds meer muzikanten die gezonder leven.
Ja, het is belangrijk om zo gezond mogelijk te leven. Rock-'n'-roll is over (lacht). Als je je stem verliest tijdens de tour, dan heb je geen dagen om te herstellen. Ik durf er bijna niet over te praten, want het is best eng. Want je kunt bijna niet anders dan toch doorgaan met spelen. Als je thuis komt, word je meestal ziek, omdat dan de druk eraf is. Het lichaam vecht ertegen om niet ziek te worden tijdens de tour. Soms denk ik wel eens dat ik ziek wordt, maar dan voel ik me de dag erna toch weer beter.
Hoe proberen jullie de atmosfeer van het album om te zetten naar een liveshow?
Dat is niet makkelijk, want specifiek de nieuwe songs zijn technisch moeilijk. Ik merk echt dat ik de limiet aan het bereiken ben van wat ik kan uitvoeren. Ik moet natuurlijk zowel gitaar spelen als zingen, maar ik ben ook nog eens de frontman. Ik hou er niet van om veel dingen op hetzelfde moment te doen, dus het is erg moeilijk en veeleisend. De nieuwe nummers zijn complex. We zitten nu over de helft van de tour en pas nu voelt het spelen van het recente materiaal comfortabel. Het heeft lang geduurd.
Jullie hebben inmiddels wel een paar jaar ervaring met elkaar opgebouwd. Dat maakt het mogelijk wat makkelijker.
We hebben inmiddels meer ervaring. We spelen inmiddels zes jaar samen en het gaat daardoor beslist beter. Ik ben wat minder verlegen. Een aantal jaren geleden bewoog ik helemaal niet. Ik ben geen geboren frontman. Voor bijvoorbeeld Axl Rose is dat heel anders. Het podium is zijn thuis. Voor mij is het podium de laatste plek waar ik wil zijn. Ik haat die plek. Ik voel me echt niet comfortabel. Ik moest echt leren om te gaan met die plek en na veel jaren raak ik er meer gewend aan. Ik heb inmiddels wat meer zelfvertrouwen. Het is niet natuurlijk voor me, maar het gaat nu beter. We hebben nu ook een eigen geluidstechnicus en een lichttechnicus. Dat scheelt wel veel. We presteren beter dan ooit tevoren, maar er zijn nog steeds wel shows waar ik me niet optimaal voel. Als de show goed loopt, ben ik overigens wel een gelukkig man. Voor mijzelf is het praten met mensen na de show het beste onderdeel van een concertavond.
Fans waarderen dat ook enorm en zo kun je laten zien wie je echt bent.
Ja, er is geen bullshit in Alcest. Ik heb nog nooit gehoord dat mensen vinden dat we fake zijn of dat we alleen maar geld proberen te verdienen. Het is weliswaar mijn werk, maar ik zal er waarschijnlijk nooit een groot jacht van kunnen kopen (lacht). We zijn niet zoals Mötley Crüe.
Dat is ook niet wat je wilt zijn.
Nee, ik ben al tevreden als we ervan kunnen leven. Het belangrijkste is dat we er plezier aan beleven en onszelf zijn.
Jullie maken eerlijke muziek. Bij jezelf blijven is belangrijk. Je hebt jezelf weer hervonden met Kodama. Het is niet alleen muzikaal terug naar de wortels gaan, maar ook weer tot jezelf komen.
Ja, muzikaal is het op een bepaalde manier terug naar de roots. Met Shelter wilde ik eer betuigen aan de bands die mij beïnvloed hebben. Het album is luchtig en dromerig. Het klinkt als dreampop en 4AD-bands als Cocteau Twins en Slowdive. Na het uitbrengen realiseerden we ons dat we een beetje het contrast misten, de metalen elementen die onze sound maken tot wat het is en onze identiteit als band. Het is goed om weer terug te gaan naar de basis, maar het is niet alleen maar terug gaan naar het verleden gaan en onszelf kopiëren. Ik denk dat het juist ook vernieuwende elementen bevat. Ik heb wat van de oude elementen terug laten komen, maar tegelijkertijd iets nieuws gedaan.
Een van de nieuwe elementen zijn de Japanse melodieën die bijvoorbeeld terugkomen in de zanglijnen.
We hebben geprobeerd het in de juiste verhouding toe te passen. Kleine passages hier en daar, maar dus niet te veel ermee doen, anders wordt het weer kitscherig. We zijn geen Japanners.
Veel mensen proberen de muziek van Alcest te categoriseren, maar het is eerder een spirituele ervaring dan een uiting van een muzikale stijl of mix van stijlen.
Ja, dat is wat ik steeds meer mensen hoor zeggen. Mensen kunnen onze muziek wel of niet mooi vinden, maar iedereen is het erover eens dat we anders klinken dan andere bands. Ik hoor zelfs dat we veel andere bands hebben beïnvloed. Dat is best gek en tegelijkertijd een groot compliment. Ik heb nooit de intentie gehad om een nieuwe stijl te creëren.
Waar anderen bang zijn om op zoek te gaan naar zichzelf, ben jij juist teruggegaan naar je jeugd om jezelf te vinden.
Elk Alcest-album toont een andere kant van onszelf. Het is als een steen met verschillende kanten. Het gaat niet om het geheel, maar het belichten van een deel. Souvenirs D'Un Autre Monde uit 2007 komt waarschijnlijk het dichtst bij wat ik wilde uitdrukken met Alcest. Ik wil mezelf niet herhalen, dus probeer ik het universum van dat album in details op te delen. Kodama heeft wel zijn typische elementen die op andere albums terugkomen, maar het heeft bijvoorbeeld het Japanse aspect, dat ik al lange tijd eens wilde belichten, maar ook de confrontatie tussen natuur en de menselijke wereld. Mensen worden steeds individualistischer en neigen te vergeten wat er om zich heen gebeurt. Denk bijvoorbeeld aan de aanvallen in Parijs.
Je hebt daar ook een nummer over geschreven: Onyx.
Inderdaad. Het is erg donker. Alles gebeurde in mijn achtertuin. Je ziet elke dag wel erge dingen op tv, maar het is heel anders als het een paar straten verderop gebeurt. Ik heb zelf gelukkig niemand verloren, maar vrienden van mij wel. De rockscene in Parijs is heel klein. We kennen elkaar min of meer allemaal. Ieder van ons kent wel iemand die daar is overleden.
Dit soort gebeurtenissen drijft elkaar nog verder uit elkaar.
Ja, in moderne samenlevingen, in bepaalde landen zoals de Verenigde Staten, heb je de 'cult of the ego'. Je ziet het ook terugkomen in social media. Het is aan de ene kant een fantastische manier om met anderen in contact te komen, maar het is altijd een kwestie van ik, mij en foto's van zichzelf. Mensen zijn steeds egocentrischer. Het is iets waar ik me niet mee kan vereenzelvigen.
Vandaar dat je ook graag wilt ontsnappen.
Ja, in Parijs heb ik jammer genoeg niet de mogelijkheid om de vredige natuur op te zoeken. We hebben weinig bossen en ik mis dat.
Tijdens het touren heb je er ook wellicht geen tijd voor. Dan moet het dus al op vakantie. Ga je bijvoorbeeld wel eens naar Japan om je meer te verdiepen in die cultuur?
Japan is ver en duur, maar de jongens van Mono hebben me reeds uitgenodigd om bij hen langs te komen. Dat scheelt dus al kosten. Als ik op vakantie ben, probeer ik met mijn vriendin samen zo veel mogelijk dagen weg te zijn. Ik ben vorig jaar naar Venetië geweest buiten het toeristenseizoen. Je gaat niet op vakantie om hordes mensen te zien, dus ben ik in oktober of november gegaan. Maar het lijkt me leuk om de jongens van Moni na de tour nog eens te ontmoeten.
Een ander iemand die je hebt ontmoet is Katherine Shepherd van Sylvaine, waarmee je op Kodama samenwerkt.
We hebben elkaar een aantal jaren geleden ontmoet. Ze is een grote fan van Alcest en ze kwam naar een van onze shows. We bleven nadien in contact en ik nam de drumpartijen op voor haar album. Ik speelde drie nummers in en haar vader ook. Daarna nodigde ik haar uit om op Kodama te zingen. Ik hou van dit soort samenwerkingen.
Hoe belangrijk zijn de teksten voor je ten opzichte van de muziek?
In sommige speciale edities zetten we de Engelse vertalingen erbij. Als fans geïnteresseerd zijn, kunnen ze de teksten dus makkelijk vinden. Teksten zijn belangrijk, maar ze komen niet zo natuurlijk als de muziek. De teksten komen pas als laatst. Ik componeer eerst de muziek. Het schrijven van teksten schuif ik tot het allerlaatste moment voor me uit. Het schrijven van melodieën vind ik veel leuker. Melodieën zijn als een universele taal. Ik schrijf teksten om een exacter idee te geven waar het nummer over gaat, maar het is niet makkelijk. Daarom zijn er ook zo veel nummers zonder teksten. Het is een vocale improvisatie, zoals in Kodama.
De muziek vormt samen met het artwork van Fortifem het belangrijkste.
Ja, het artwork is een heel belangrijk aspect. Live hebben we nu een lichtshow. Dat is beter dan iets statisch op de achtergrond. Het is niet heel fancy, maar de lichtman kent onze muziek, dus het licht past bij de songs.
