Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    28 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Doodseskader
  • Embrace Your Punishment, Diaroe, Subvergence en Man As Plague
  • Reformist, Abyss Above en Zubzero
  • 29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
    28 april:
  • Blasphemy, Wrok en Kerberos
  • FemME IX - Female Metal Event
  • Warkings, Hammer King en Victorius
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ari Nissilä (Catamenia) - 52
  • Daniel Cardoso (Anathema) - 43
  • Douglas J. Sylvia (Fear Of God) - 59
  • Enrico Canu (Heimdall) - 38
  • Erick Avila (Six Magics) - 45
  • John Evan (Jethro Tull) - 76
  • Nathanaël "Nath" (Anachronia) - 40
  • Ol Drake (Evile) - 40
Interview

Molllust
Met Janika Groß
Door Jeffrey
Geplaatst in november 2016
Molllust, een combinatie van de Duitse woorden Moll en Lust, staat voor zin hebben om muziek te spelen. Klassieke muziek en metal wel te verstaan. Zulks blijkt al van jongs af aan bij Janika Groß. De geschoolde zangeres, die ook met de piano prima uit de voeten kan, componeert muziek voor de Duitse formatie die naar eigen zeggen opera metal maakt. Daarnaast zingt ze ook nog in Haggard. Ik sprak met haar over onder andere haar passie, de perfectionistische benadering, optreden op een boot en in een treinstation en over de inhoud van de teksten.

Molllust

Je hebt een volle agenda. Waar ben je zoal mee bezig?

Haggard en Molllust nemen de meeste tijd in, zeker omdat ik voor Molllust het grootste deel van de organisatie op me neem. Daarnaast voer ik kleine opdrachten uit, zoals zingen of harp of piano spelen tijdens vieringen en trouwerijen. Soms werk ik als achtergrondmuzikant tijdens tv-shows.

Je bent ooit als pianiste begonnen.

Inderdaad, toen ik tien jaar was. Later speelde ik in een schoolorkest, zong ik in schoolmusicals en koren. Toen ik twintig was, begon ik op een professionele manier mijn zang te trainen. Ik woonde tot dan toe op het platteland, maar verhuisde omdat ik een goede zangcoach vond in Leipzig, mijn nieuwe thuis.

Toen je vijftien was, ontdekte je de metal van Nightwish en Therion en had je al ideeën om in een band te gaan spelen en zingen. Het was echter niet makkelijk om een band te vinden.

Het was niet zo dat ik geen band kon vinden, maar ik kon geen project vinden dat metal en klassieke muziek combineerde zoals ik dat in gedachten had. Omdat ik een klassieke achtergrond heb en de meeste metalbands de stijlen combineren vanuit een metalperspectief, miste ik altijd iets vanuit het klassieke deel. Ik wilde meer toevoegen vanuit de klassieke manier van componeren. Dat is waarom ik mijn eigen project heb opgericht.

Je vond gelukkig snel andere bandleden. Er zit enorm veel tijd en energie in Molllust. Niet iedereen van buitenaf realiseert zich dit.

Het is echt een passie. Het is iets wat ik graag wilde doen. Het komt recht uit het hart. Ik probeer de wens te vervullen met alles wat ik heb. Het is mooi dat iemand van buitenaf, bijvoorbeeld in het publiek, dat realiseert.

Je speelt niet alleen piano en zingt, maar je schrijft ook nog eens de composities die uit meerdere partijen bestaan.

Het was beslist een uitdaging. Ik verbeter mezelf op dat gebied nog steeds en ik leer veel. Toen ik begon met schrijven, wist ik nog niet hoe de gitaar in te passen en wat goed zou werken. De eerste nummers waren dan ook een beetje een kwestie van trial and error. Ik vroeg in het begin ook aan de bandleden of ze de door mij geschreven partijen wel konden spelen, of er iets moest veranderen waardoor het beter zou klinken. Sindsdien blijf ik me ontwikkelen. Sinds een maand neem ik lessen in orkestratie. Van de ervaringen die ik heb opgedaan in de oefenruimte met bandleden heb ik veel geleerd, maar ik wil ook graag leren vanuit een ander perspectief.

Het is altijd goed om er iemand bij te betrekken die een verfrissende en professionele blik werpt waardoor je je verder kunt ontwikkelen.

Inderdaad. Ik zou niet weten hoe het nieuwe Molllust-album exact gaat klinken, maar ik begin al wel te denken aan hoe het zou kunnen gaan klinken. Ik benut mijn tijd momenteel optimaal om verschillende manieren uit te proberen, om een concept te maken waarbinnen nummers verbonden zijn.

Je leert ook veel van de bandleden door het delen van ideeën en door de langere periode waarin je met elkaar samenwerkt.

Zeker. Er moet altijd een goede balans zitten in de partijen. Niemand moet het idee krijgen verveeld te raken of dat het te hoog gegrepen is waardoor stress ontstaat. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen smaak. Iedereen moet zich tevreden voelen. Het werkt natuurlijk niet in elke passage van elk nummer voor iedereen tegelijkertijd (lacht). Ik werk er wel naar toe zodat iedereen zich comfortabel voelt. Het gaat niet alleen over de bandleden trouwens, maar ook om het publiek. Met beide moet je rekening houden. Het gaat erom dat wij ons goed voelen en dat het publiek niet gaat denken: "Wat zijn ze daar aan het doen?" (lacht).

Over het algemeen wil men nummers horen die vrijwel direct lekker in het gehoor liggen.

Ik probeer altijd een compromis te vinden. Als het te makkelijk voor ons is om te spleen, is het niet zo leuk meer. Wat ik wel eens doe, is lagen toevoegen. Dan neem ik bijvoorbeeld een melodie op de voorgrond die makkelijk wegluistert en daarachter stop ik muziek waarbij je tijdens de tiende keer luisteren pas de details ontdekt. Je verliest niet snel de lijn en dan blijft het toch voor ons als muzikanten interessant. Je hebt een anker nodig om erin te komen als luisteraar. Zo zoeken we altijd naar een manier om de verschillende invalshoeken tevreden te stellen.

Oefent iedere muzikant voor zichzelf of hebben jullie regelmatig samen?

Het is eigenlijk een mix. Als ik een nieuw nummer klaar heb, stuur ik het rond en gaat iedereen individueel oefenen. Daarna ontmoeten we elkaar en spelen we het nummer samen. We luisteren er aandachtig naar en kijken of we nog iets aan moeten passen. Als we het live ten gehore gaan brengen, denken we er ook bij na hoe we het live gaan brengen. Dat bekijken we ook in de oefenruimte. Waar we staan, wie elkaar opzoekt, of we er extra showelementen aan toevoegen.

Je bent een perfectionist, maar je zult toch tevreden zijn met de productie van Andy Schmidt.

Het is een geweldige producer. Hij heeft erg goed werk geleverd.

Het lijkt me een behoorlijke uitdaging om een mooie balans te vinden tussen de verschillende instrumenten.

Inderdaad. We hebben ook veel tijd samen in de studio doorgebracht om te praten over hoe elk gedeelte het beste zou werken. We hebben veel uitgeprobeerd. We hebben discussies gehad over dingen die niemand zal terughoren op het album, maar we vonden de details wel belangrijk. Bijvoorbeeld over waar in de ruimte een instrument optimaal tot zijn recht zou komen, centraal of in het midden.

Dat zijn de discussies die het meeste tijd kosten, maar wel belangrijk zijn voor het eindresultaat. Je kunt het speeltechnisch wel voor elkaar hebben, maar als de mix niet goed is, komt het niet optimaal tot zijn recht.

Ik plan altijd meer tijd dan we verwachten nodig te hebben. En uiteindelijk komt het erop neer dat we meer tijd nodig hebben dan ik had gepland (lacht).

Het betaalt zich uiteindelijk wel uit. Zo hoop ik dat er ooit nog eens nieuwe versies komen van bepaalde Haggard-albums.

Ik ken de exacte plannen van Aziz niet, maar ik ben wel heel benieuwd hoe de opnamen gaan. Ik zit nog niet zo lang bij Haggard en heb nog niet in de studio met de bandleden gewerkt. Ik ben erg benieuwd wat er gaat gebeuren (lacht).

Het laatste Haggard-album (Tales Of Ithiria) dateert van 2008. Is er al wat nieuws in de maak.?

De planning ligt bij Aziz, maar er zijn wel composities die vorm gaan krijgen.

Het nieuwe album van Molllust is wat klassieker georiënteerd dan Schuld. Is dat een ontwikkeling die je in de toekomst wilt voortzetten?

Molllust - In Deep Waters Het grootste verschil is dat er nu meer instrumenten te horen zijn. Er zijn ook meer orkestrale gedeelten dan op Schuld. Ik hou ervan om met orkestrale muziek te werken, maar ik kan nog niet zeggen hoe het in de toekomst gaat uitpakken. Het is niet alleen een kwestie van componeren, maar ook van budget. Als je met een heel orkest of meer gastartiesten gaat werken, dan duurt het opnameproces namelijk langer en het wordt daardoor duurder. Dus we moeten goed bekijken wat de beste manier is om onze wensen te realiseren. Het moet ook niet zo zijn dat de bandleden het idee krijgen dat door de toevoeging van een orkest ze niet meer nodig zijn en vaarwel zeggen (lacht).

Je zingt zowel in het Duits als in de moedertaal van de andere bandleden. De teksten gaan over persoonlijke zaken, maar ook over de problemen in deze wereld. Hoewel het geen conceptalbum is, bevat het een trilogie, bestaande uit Voices Of The Dead, Paradise On Earth en Spring. Wat is het idee erachter?

Het is muzikaal een uitdagend gedeelte. Zeker als je bekijkt hoeveel muziekanten erbij betrokken zijn. Deze drie nummer bevatten meer orkestraties dan de meeste andere songs. Ik ben een optimist. Ik zoek altijd naar mogelijkheden om iets beter te maken. Dat is het centrale idee achter deze trilogie. Ik zie dingen die in deze wereld niet zo goed werken. Ik zie dat het beter kan, maar de vraag is natuurlijk hoe. Je kunt niet 's ochtends wakker worden met het idee dat je de wereld ineens gaat veranderen. Dat gaat stap voor stap. Je moet bij jezelf beginnen. Wanneer jij verandert, dan maak je een verbinding met je omgeving en je zult ze daardoor beïnvloeden. Door jouw aanpassing in houding en gedrag kun je een verandering in gang zetten. Je moet bij jezelf beginnen om een beter persoon te worden door te kijken naar wat je aan jezelf kunt veranderen. Als iedereen dat doet, zal de wereld verbeteren. Het is zo simpel.

Het klinkt zo simpel, maar waarom doen we het dan niet?

Dat is de vraag die ik stel. Ik zeg dan ook: "Let's do it!" Waar zijn we op aan het wachten. We hoeven niet te wachten. "Just start!"

Paradis Perdu is een nummer in het Frans. Waar gaat het over?

Over het vernietigen van het milieu. Zelfs als je het niet met opzet doet, neem je er deel aan door auto te rijden, dingen in een supermarkt te kopen. Je bent door het deelnemen aan de maatschappij reeds deels schuldig. Ik wil mensen aan het denken zetten, dat ze beseffen dat ze iets doen wat ze eigenlijk niet willen. Hopelijk gaan ze hun gedrag dan veranderen.

Er staan ook wat persoonlijke teksten op, zoals die in de songs Papa en Sabrina.

Het zijn inderdaad zeer persoonlijke nummers. Papa gaat over mijn relatie met mijn vader. We hebben veel discussies gehad. Artiest zijn is niet makkelijk, als je denkt aan de financiële kant, aan je veiligheid, aan zekerheid. Niets is zeker in de muziekbusiness. Het is veiliger om voor een groot bedrijf te werken en maandelijks je salaris op je rekening bijgestort te zien worden. Voor muzikanten is de toekomst veel onduidelijker. Je hebt bij aanvang ook nog geen mooi gevulde kalender met concerten waarmee je genoeg kunt verdienen om te overleven. Er is veel onzekerheid. In sommige maanden zijn er niet voldoende inkomsten en dat kan geldproblemen opleveren. Daar gaat het nummer over. Dat ik hoop dat mijn vader mij vertrouwt dat ik mijn weg hierin vindt, ondanks dat het geen makkelijke weg is. Veel mensen passen niet in het systeem. Daarmee komen we bij een veel grotere discussie uit. Het hele kapitalistische systeem, ook met betrekking tot kunst, werkt niet zo goed naar mijn mening, want als ik vanuit een kapitalistische standpunt zou denken, dan zou ik het aantal bandleden moeten verkleinen, dan zou ik muziek moeten maken die de grote massa dient, maar dat is niet de gedachte achter kunst. Ik wil eigenlijk niet aan geld denken, maar vooral aan het hoe de muziek vormgegeven zou moeten worden.

Je vader mag trots zijn. Je geloof in jezelf en vindt je weg, ondanks dat het financieel moeilijk is.

Zeker. Ik ben aan de universiteit afgestudeerd en zou ergens kunnen werken. Als ik daarvoor gekozen had, had ik de muziek niet zo kunnen beleven zoals ik dat nu doe. Ik zou altijd in mijn kantoor hebben gezeten, denkende aan van hoe het zou zijn als… Die vraag wil ik mezelf niet mijn hele leven hoeven stellen.

Sabrina gaat over een meisje dat zelfmoord pleegt. Toen ik een tiener was, groeide ik met haar op. De veranderingen die ze meemaakte, begreep ik niet allemaal. Voor mij is het achteraf een waarschuwing. Als je mensen ziet die op deze manier veranderen, let dan op. Er is altijd een manier om problemen op te lossen. Het is het niet waard om je leven weg te gooien. Er zitten twee dingen in dit nummer. Een is om dit meisje te herinneren. Het andere is om te voorkomen dat mensen hetzelfde meemaken. Ik heb veel gehuild toen ik dit nummer schreef. Het is een triest verhaal.

Je kunt het ook terughoren in jouw stem.

Ik kan geen muziek maken en zingen zonder emotie. Voor mij gaat dat altijd samen.

Tussen de twee reguliere full-lengths hebben jullie Bach Con Fuco uitgebracht en de Bachspiele in 2012 gewonnen. Dat moet een mooie erkenning zijn.

We hebben altijd het probleem dat we tussen de genres zitten met onze muziek. We zijn te klassiek in het metalwereldje en als we in een klassieke setting spelen denken mensen: "Luide gitaren, drums, wat zijn ze aan het doen?" (lacht). Het is dus moeilijk om onze plek te vinden. Hoewel er veel mensen zijn die waarderen wat we doen en ons ontdekken. Dat zouden ze niet gedaan hebben als we in een metalclub zouden staan. Het is altijd een dilemma om onze muziek bij die mensen te krijgen en om de eventmanagers te overtuigen om ons te laten spelen in een klassieke omgeving waar het op een of ander manier past. Daarom maakten we de beslissing om het wat makkelijker voor ze te maken. Daarom hebben we de Bach-versies gemaakt. In Leipzig hebben we een groot Bachfest met een groot internationaal publiek. Het onderwerp was moderne aanpassingen of covers van Bach. Ze hadden een competitie waar je Bachcomposities in iets moderns transformeerde. Dit was voor ons een goede kans om "hallo" te zeggen tegen de klassieke wereld (lacht). Het werkte blijkbaar goed. De klassieke wereld vond het leuk wat we daar deden.

Jullie liveshows zijn sowieso al iets speciaals. Het bevat ook bepaalde interacties van jou met Frank, zoals in Unschuld en König Der Welt.

Ja, dat doen we vooral bij metaloptredens. Bij klassieke concerten speel ik meer pianopartijen. Daardoor kan ik minder bewegen (lacht).

Het is ongelooflijk knap dat je zo technisch hoogwaardig zingt en ondertussen piano speelt. Je moet je tegelijkertijd op twee dingen concentreren.

Het is een kwestie van vaak doen. In het begin vond ik het moeilijk om die twee dingen te combineren, maar op het moment dat ik niet meer na hoefde te denken bij mijn tekst wat de volgende zin was, ging het makkelijker (lacht).

Een goede voorbereiding en dingen herhalen is daarom essentieel.

Zeker. Als ik op het podium sta, wil ik niet nadenken over wat de volgende partij is die ik moet spleen. Ik wil graag plezier hebben en interactie hebben met de anderen. Ik wil me geen zorgen hoeven maken over de muziek.

Dat is ook wat het publiek op prijs stelt. Dat er interactie is.

We oefenen het zelfs in de oefenruimte. Hoe kan ik headbangen met een viool in mijn handen zonder hem weg te gooien? (lacht).

Dat moet hele leuke momenten hebben opgeleverd.

Ja. Je moet beslist geen camera bij ons ophangen als we aan het oefenen zijn. De meeste bandleden zouden zich schamen (lacht).

Jullie spelen op verschillende plaatsen: op een marktplein, in een treinstation en zelfs op een boot.

Het was allemaal heel krap op de boot. We hadden problemen met de hoogte. Daardoor raakten de strijkstokken het plafond (lacht). Op een of andere manier werkte het toch wel. We brengen onze muziek naar speciale plaatsen omdat je mensen bereikt die niet specifiek naar een metalconcert gaan. Dat soort mensen, dat lang niet altijd naar metal luistert, ontdekt ons dus op die speciale plaatsen.

Het lijkt me wel iedere keer interessant en een nieuwe uitdaging.

Ja, op het treinstation hadden we vooral te maken met heel veel echo. We moesten echt even uitvinden hoe we daar het beste mee om konden gaan (lacht). We speelden laatst in een kerk. We hebben onze setlist aangepast. We hebben daar wat rustigere songs gespeeld omdat ze met de akoestiek daar beter werkten. Het klonk geweldig. Ook daar hebben veel mensen kennis gemaakt met onze muziek.

Ik heb jullie muziek pas leren kennen op FemME, ondanks dat ik bekend ben met Haggard en die band al een aantal keren heb zien optreden.

Ik hoop doordat we op verschillende plaatsen gaan optreden, meer mensen onze muziek ontdekken. We willen graag naar buiten treden, want je kunt wel geweldige muziek maken, maar als je in je oefenruimte blijft zitten, zal niemand je leren kennen. Dat is een gemiste kans.

Vorig jaar zijn jullie voor het eerst uitgebreid gaat toeren. Hoe was die ervaring?

Het was geweldig. Het was anders dan een kort uitstapje van een week. Als je een maand weg bent, verandert je ritme echt. Je staat op andere tijden op. Het is een heel ander leven met mensen in de toerbus. Het is echt een andere manier van leven. Het is echt cool om mensen uit verschillende landen te ontmoeten. We hebben dit nog nooit eerder gedaan, in zoveel verschillende landen spelen. We speelden tot dan toe vooral in Duitsland. Het was bijzonder om de manier waarop mensen op onze muziek reageren, te ervaren. Ik kan niet zeggen dat het ene land onze muziek wel mooi vindt en het andere niet. Ze reageren gewoon anders op muziek in het algemeen. In de zuidelijke landen zingen ze veel meer mee met de instrumentatie. In de noordelijke landen zingen ze vooral de teksten mee. Als ik de Spaanse fans vergelijk met die uit Duitsland, kan ik je zeggen dat de Spaanse een stuk luider zijn (lacht).

Hoeveel mensen kwamen er naar de show? Ik zag wat foto's dat er in Spanje en Portugal behoorlijk wat mensen waren.

Het was heel verschillend. Het was niet elke dag hetzelfde. Het ligt er ook aan waar en op welk dag je speelt. Er zaten geweldige concerten tussen.

De Wacken Foundation heeft jullie in het verleden financieel ondersteund.

Ja, tijdens onze vorige tour hebben ze de bus betaald. Als support-act verdien je niets, maar je hebt wel de nodige uitgaven. Ieder bandlid moest wel sparen en een maand vrij nemen van zijn of haar werk. De Wacken Foundation heeft ons enorm geholpen. Dankzij die organisatie konden we de tour realiseren.

Blijven jullie in 2017 ook nog veel spelen?

Ik kan daar momenteel nog niet veel over zeggen. Dat we gaan optreden is overigens wel zeker, bijvoorbeeld in Hamburg en Flensburg. We hebben veel contact met mensen, maar sommige concerten liggen nog niet definitief vast. We hopen dat die contacten goed uitpakken.

Molllust

Heb je het gevoel, nadat je zoveel shows hebt gespeeld, dat mensen de muziek van Molllust in voldoende mate meer gaan waarderen en dat meer mensen de naam leren kennen?

De tour heeft ons veel geholpen. Er zijn beslist meer mensen die ons nu kennen en de muziek waarderen. Ik merk het ook aan het boeken van concerten. Als ik vertel waar we hebben opgetreden en op tour zijn geweest, dan is het makkelijker om goede shows te boeken. Ik hoop dat het door blijft groeien en dat er een moment komt waarop ik alle muzikanten kan betalen zodat ze ervan kunnen leven. Dat is mijn droom, maar er is nog een lange weg te gaan tot dat punt.

Het heeft Haggard ook wel even geduurd voordat ze echt populair werden en wat gingen verdienen.

Ja, en zelfs daar kan men er nog lang niet van leven (lacht). We toerden vorig jaar met Haggard in Azië en dat heeft behoorlijk wat fans opgeleverd. Het was een hele gave ervaring omdat we er nog nooit eerder zijn geweest. De muziekbusiness is hard. Als je niet regelmatig nieuwe muziek laat horen en je setlist verandert, gaan mensen vroeg of laat afhaken.

Jullie besteden dan ook aan alle aspecten veel aandacht. Bijvoorbeeld aan de kleding.

Ik hou er niet van dat als je veel moeite in de muziek steekt, dat je het dan laat liggen als het gaat om performance. Het leidt af als je er allemaal verschillend uitziet. Ik ben naar een designer in Leipzig gegaan. Hij geeft les op de design-universiteit. Ik heb hem gevraagd of hij kleding voor ons wilde ontwerpen als een semesterproject. Ontwerpkleding van een bedrijf is voor ons onbetaalbaar. We kwamen tot een overeenstemming. Hij maakte het ontwerp van de kleding. De studenten gingen er vervolgens in de praktijk aan werken. Voor ons werd het daardoor betaalbaar. Voor hen was het ook een compleet project. Ik wist dat ik niet in het midden van het jaar met het idee kon aankomen, dus het heeft even geduurd voordat het gerealiseerd was. Ze hebben het hele semester eraan gewerkt en daaraan voorafgaand moest het ontwerpproces nog worden afgerond. We zijn meer dan een jaar voorafgaand aan de presentatie van de kleding begonnen met het project.

Het ziet er verzorgd uit en het past goed bij de muziek.

Als je het podium betreedt in die kleding, voelt het ook speciaal. Een concert moet iets speciaals zijn. Alles moet bij elkaar passen. Muziek, licht, geluid, kleding. Daaruit ontstaat kunst. Als een aspect daarvan niet goed verzorgd is, voelt het niet compleet. Daarom besteed ik veel werk aan de verschillende aspecten.

Mensen reageren vaak heel verschillend op de optredens. Hoe ervaren jullie dat?

FemME was een goed moment om mensen kennis te laten maken met nieuwe stijlen. Ik heb inmiddels vaak mensen na het concert tegen me horen zeggen dat ze nog nooit eerder Bach hadden gehoord, maar dat ze het door onze performance de moeite waard vinden. Het is cool om mensen andere aspecten van muziek te laten horen die ook gaaf zijn. Ik verwacht niet dat iedereen mijn muziek leuk gaat vinden en wie ben ik om te verwachten van mensen dat ze leuk gaan vinden wat ik doe. Ik probeer een manier te vinden om mijn, om een goede show te verzorgen. Ik wil mijn ziel niet verkopen om beroemd te worden. Ik wil niet rijk worden. Dat is niet mijn doel. We zijn uiteraard blij dat mensen onze muziek interessant of mooi vinden. Het helpt ons uiteraard als mensen de naam Molllust verspreiden.

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.