Het gaat erg goed.

Nog gefeliciteerd met je verjaardag. Heb je een gezellig weekend gehad?

Ja, er zijn vrienden en familie langsgekomen. Het was gezellig om het te vieren en het was jammer dat ze weer weggingen.

Ook gefeliciteerd met je nieuwe album To The North, dat via Despotz Records wordt uitgebracht. De eerste reacties zijn positief.

Dank je. Het is nog vrij vroeg dus ik heb nog niet veel reviews gezien, maar tot nu toe zijn de mensen enthousiast en daar voel ik me echt gelukkig door.

Dat kan ik me voorstellen. Het opnameproces in Liverpool was best bijzonder toch?

Ja, want we hebben de muzikanten uitgenodigd om live te spelen in de studio. Daar hebben ze positief op gereageerd. Er ontstond echt een team effort. Iedereen heeft z’n hart en ziel erin gestopt. Ik had een duidelijke visie vooraf in mijn hoofd hoe ik het wilde laten klinken. Het is vervolgens belangrijk om het proces samen te doorlopen. Ik wilde het album organisch en levend laten klinken en een atmosfeer creëren. Vooral de sfeer is belangrijk. Het zou niet gelukt zijn als alle instrumenten los van elkaar waren ingespeeld en iedereen na zijn eigen opname naar huis zou zijn gegaan zonder de anderen te zien.

Heb je al eerder met die muzikanten samengewerkt?

Met producer Jostein Ansnes heb ik al eerder gewerkt ten tijde van Time To Tell en To The North is daar een follow-up van, dus ik wilde hem er weer graag bij hebben. Hij is ook een goede gitarist en is ook te horen op het nieuwe album. Ik vertelde hem hoe ik de nieuwe plaat wilde laten klinken. “Pushing towards the limits”, dus een akoestische bas en aan de andere kant distorted gitaren, meer folk, meer sfeer, levendiger, “more of everything” (lacht). Hij mocht van mij de muzikanten erbij zoeken die niet alleen individueel goed konden spelen, maar tevens bereid waren samen te werken.

Op het album zijn twee toetsenisten te horen (Richard Turvey en Frode Flemsæter), maar er zijn tevens pianopartijen te horen in bijvoorbeeld What We Have Lost. Heb jij die ingespeeld?

Nee, die heeft Richard ingespeeld. Op Time To Tell ben ik wel voor een aantal partijen verantwoordelijk, maar de muziek voor het nieuwe album hebben we live opgenomen, dus op dat moment was ik in de ruimte waar de vocalen werden opgenomen. Ik heb de anderen dus niet eens gezien, behalve de drummer.

Het album staat vol met sfeerbevorderende achtergrondmuziek, veel subtiele toevoegingen als effecten en een dwarsfluit. Zijn de nummers over een periode veel veranderd of had je het al direct in gedachten?

Toen ik de nummers schreef, hoorde ik al veel ervan in mijn hoofd van hoe het precies zou worden. Maar bij Letting Go wist ik van tevoren niet dat we naar beneden zouden gaan qua intensiteit in het refrein. Van tevoren had ik een toename van intensiteit in gedachten, maar dat pakte niet goed uit. Ik zocht naar een manier om het goed aan te pakken en greep terug naar hoe we Exile van het album Pilot (2002) hebben aangepakt. Daarin gingen we ook naar beneden in het refrein. Gelukkig vielen de puzzelstukjes toen wel in elkaar. Zo werkte het wel met meer songs.

Je begint thuis met een piano- en zanglijn neem ik aan?

Ja. In de studio hoor ik het dan terug en dan bedenk ik de andere instrumenten en het ritme erbij. We proberen het dan uit met iedereen erbij. Soms heb je iets in gedachten, maar in de praktijk werkt het dan anders. Het kwam uiteindelijk erop neer dat sommige nummers precies zo klinken als ik in mijn hoofd had en sommigen klinken anders, beter dan ik van tevoren had verwacht. Dat is ook het magische resultaat van het teamwork. Ik heb vooral veel vrijheid gegeven aan de drummer. Hij weet het beste wat voor beat er bij een nummer past. Het is bovendien een goede muzikant en heeft zelfs bijgedragen met zijn vocalen. Alle mannelijke vocalen op het album van hem afkomstig.

Jostein is een van de producers. Jij hebt zelf productie gestudeerd in Londen. Op welke manier ben je bij de productie betrokken geweest?

Het is een akoestisch album en hij heeft het geproduceerd. Ik ben beter in elektronische muziek dus ik heb het aan hem overgelaten. Hij is hoofdverantwoordelijk en natuurlijk kijk ik over zijn schouder mee en hebben we wel eens een meningsverschil (lacht), maar we respecteren elkaars mening en werken constructief samen.

Hoe was het om weer terug te zijn in het Verenigd Koninkrijk? Je hebt een tijd lang in Londen gewoond, maar is Liverpool heel anders?

Liverpool is heel anders dan ik dacht en heeft een totaal andere sfeer dan Londen. De hoofdstad is echt stedelijk, het is zo groot druk, maar toch ook beleefd. In Liverpool zijn de mensen heel vriendelijk, mensen beginnen overal met je te praten, anders dan ik had verwacht. Beide steden zijn dus verschillend, maar ik heb een band met Engeland en Ierland.

Na je verblijf in Londen ben je weer teruggegaan naar je geboorteplaats Trondheim. Heeft de titel To The North betrekking op thuiskomen?

Ja, het betekent thuiskomen inderdaad. Met de titel is het proces met betrekking tot het album begonnen. Ik wilde de luisteraar terug naar huis nemen. Het is ook een meer folkgericht album dan mijn vorige platen. Meer gericht op traditionele zang en Noorse folkmuziek.

Specifiek in het titelnummer hoor ik dat heel erg terug inderdaad, en ook hoor ik veel invloeden van wereldmuziek.

Ja, ik ben vooral geïnspireerd door Loreena McKennitt. Ze mixt de Keltische zang met wereldmuziek. Ze doet dat erg mooi en op een spirituele manier.

Het is een heel relaxed album, maar het titelnummer en Letting Go verschillen van de andere songs.

Bij Letting Go is dat vooral ontstaan doordat het refrein is aangepast. Daardoor gingen andere deuren open en ontstond er veel harmonie. Ik denk niet dat ik eerder een nummer met zoveel harmonie erin heb geschreven.

Je hebt het de laatste tijd erg druk gehad, zowel met je solocarrière als met The Sirens. Is er nog nieuws op het gebied van de samenwerking met Liv Kristine en Anneke van Giersbergen?

Op dit moment zijn we allemaal bezig met onze eigen projecten. Ik met mijn soloalbum, Liv heeft ook een eigen album uitgebracht en gaat met Leaves Eyes touren, Anneke heeft haar eigen projecten zoals The Gentle Storm. Het is dus moeilijk om op korte termijn samen te komen. We plannen dus ver vooruit. Ik hoop echt dat we weer samen gaan optreden want we hebben veel lol met elkaar.

De show in jouw geboorteplaats moet heel speciaal zijn geweest.

Ja, die was zeer speciaal. Het was een droom om Liv en Anneke naar mijn thuis te brengen. Het was ook speciaal om het podium te delen met Nightwish en Tuomas weer te ontmoeten. In verschillende opzichten was het speciaal. Het is tijdens de daguren een openluchtmuseum. Het was voor het eerst dat ze daar een festival organiseerden.

Ik heb jullie show vorig jaar in Zoetermeer gezien en in vergelijking met het optreden op het Summer Breeze-festival viel me op dat The Sirens beter tot haar recht komt in een intieme setting.

Ja, dat ben ik met je eens. Het is heel leuk om op die festivals te staan, zo stonden we ook nog in Zuid-Amerika, maar de speeltijd is erg kort en je staat wat verder van het publiek af. Als ik zou mogen kiezen, is het dichterbij het publiek staan. Dat maakt het echt intiem. Wat dat betreft kijk ik ook uit naar de show in Zoetermeer.

Je vertelde dat je wat met Engeland had, maar je komt ook graag terug naar Nederland.

Ja, onder meer vanwege de begeleidingsband van The Sirens en Anneke zelf natuurlijk. De jongens in de band zijn Nederlands en we hebben er dus veel geoefend. Door mijn verblijf en optredens heb ik veel mensen leren kennen in Nederland, dus ik kom graag terug. De show in Zoetermeer is mijn eerste solo-optreden in jullie land.

Je hebt aardig wat songs om je setlist mee vorm te geven, want To The North is al je tweede solo-album in even zoveel jaren. Waar haal je al die inspiratie voor de muziek en teksten vandaan? Is dat de natuur in Noorwegen, want ik zie allerlei mooie foto’s langskomen op je Facebook-pagina.

Ja, onder andere de natuur, want ik hou ervan om buiten te zijn, me in de natuur te bevinden, te wandelen en foto’s te nemen. Maar ook het gat van acht jaar, waarin ik me terugtrok uit de muziekwereld was goed voor de inspiratie. Er ontstonden in die tijd allerlei melodieën in mijn hoofd. Die komen de laatste tijd weer naar boven en ik zet ze om in songs. Ik kijk ernaar uit om ze live te spelen in een intieme setting. Wat er op die avond gebeurt, kun je dan samen ervaren.

Is het een akoestische show die je op 3 december in De Boerderij te Zoetermeer verzorgt?

Ja. Ik wil het graag klein, intiem en akoestisch houden.

Neem je een deel van de muzikanten die op To The North te horen is dan ook mee?

Het is een optreden waarbij ik waarschijnlijk alleen Jostein meeneem. Ik denk dat het een goede manier is om de songs te presenteren. Het zal geen grote band zijn in ieder geval. Ik heb eerder op die manier live gespeeld en het is speciaal op een hele specifieke manier. Het is heel intiem. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat klinken.