Hoi Danny. Welkom in Nederland. Hoe gaat het?

Het gaat prima.

Hoe was jullie lange reis hierheen?

Goed. We hebben het geluk dat we een nightliner bij ons hebben, dus dat maakt het makkelijker. De chauffeur vind het een stuk minder leuk (lacht).

Jullie reizen nogal wat af. Gisteren Parijs, vandaag Hoogeveen, morgen Luxemburg. Dat is niet de kortste weg.

Inderdaad, we zijn lang onderweg, maar we hebben een goede chauffeur. Het is een aardige gast.

Hoe verloopt de tour tot dusverre?

Het gaat eigenlijk wel goed. We hebben met Selfmachine en Ferium twee goede support acts, waarmee we bevriend zijn geraakt en veel lol hebben. Er zijn natuurlijk vervelende omstandigheden ontstaan door het wegvallen van Otep. We moesten veel omzetten, de planning is anders, maar ook de promotie. Overall zetten we gewoon door. We hebben een ‘never give up-attitude’. We gaan niet zomaar de handdoek in de ring gooien. We werken hard samen met onze agent en ons management om de tour levendig te houden en het gaat steeds beter, want we komen nu naar het westen en daar is een sterkere markt. In Oost-Europa is de mentaliteit heel anders. Europa is best wel cool. Je rijdt vier uur en dan kom je in een hele andere cultuur terecht. Dat kennen we niet in Canada. Ook daar zijn verschillen, net als in de Verenigde Staten, maar die zijn minder groot dan hier. De afstanden zijn hier veel kleiner dan daar dus we hebben het hier gemakkelijk. Canada is groter dan Europa. Als je van Montreal naar Brittish Columbia rijdt, ben je vier dagen onderweg.

Hoe gaat het met Vicky? Ze was begin vorige week ziek en miste daardoor een drietal optredens.

Het gaat beter met haar, maar ze is nog niet honderd procent fit. Ze heeft antibiotica van de doktoren gekregen. De infectie is verleden tijd, maar Vicky is nog steeds ziek en moet hoesten. We maken er het beste van. We hebben drie shows zonder haar gedaan. We kregen wat hulp van de zanger van Ferium. Hij studeerde in een avond twee songs in. Hij doet alleen de grunts en Paco en ik pakken de melodielijnen. De fans reageerden er goed op. Veel fans kwamen naar ons toe en gaven aan dat ze enerzijds teleurgesteld waren, maar anderzijds blij waren dat ze bij een unieke show aanwezig waren. Omdat er geen zang was, luisterden ze veel nadrukkelijker naar de muziek en daardoor vielen hun dingen op die ze nog nooit hadden gehoord. Normaal staan de vocalen op de voorgrond, maar nu was het de muziek. Ik was erg nerveus van tevoren, maar het is cool om te zien dat het goed heeft uitgepakt. Na de derde avond wilde ik eigenlijk wel zo doorgaan. We speelden al wat extra solo’s in de nummers.

Het viel me op dat veel fans respect toonden voor jullie beslissing om toch te spelen in plaats van de shows te cancellen.

Ja, daar zijn we heel blij mee. Ook met betrekking tot de tour zelf, dat we toch van start zijn gegaan. We hadden de optie om de hele tour te cancellen. Er werd aan ons uitgelegd wat de gevolgen konden zijn, zowel in positieve als in negatieve zin. Bijvoorbeeld met betrekking tot de financiën of je carrière. Het was het uiteindelijk wel waard om de tour toch door te laten gaan, zeker gezien de timing. Het is de eerste tour na het uitbrengen van ons nieuwe album. We gaan hierna ook toeren in de Verenigde Staten met Allegaeon en de ‘Revolver Magazine-tour’.

Er moest wel heel veel omgezet worden: zalen, data. De show van vanavond werd pas een paar weken geleden aangekondigd. Dat heeft zijn weerslag op het aantal bezoekers.

Als we meer tijd hadden voor het plannen en als het cancellen van Otep niet was gebeurd, waren er waarschijnlijk meer mensen naar de shows gekomen. We hebben voor de data die zijn blijven staan, veel meer tijd voor promotie gehad. Een show als vanavond is zo kort van tevoren gepland dat er weinig promotie aan gegeven kan worden. Bovendien hebben veel mensen al andere dingen gepland. We moeten er gewoon het beste van maken.

Normaal gesproken is het hier wat rustig, maar twee jaar geleden stonden jullie hier nog als headliner op het uitverkochte Waves Of Metal-festival.

Ja, dat kan ik me nog herinneren. We waren toen aan het touren met een aantal bekende namen die daar stonden. Nu zijn we met alle respect met minder bekende namen op pad, maar tot nu toe gaat dat vrij goed.

Morgen is het precies een jaar geleden dat jullie Vicky als jullie nieuwe zangeres aankondigden. Als je terugkijkt naar het jaar met Vicky, is het dan wat je er van tevoren van had verwacht?

In termen van banddynamiek en hoe we samen zaken uitvoeren voldoet het zeker aan mijn verwachtingen. Het overtreft ze zelfs. Als ik terugdenk aan hoe het was in vergelijking met hoe het nu is, kan ik psychologisch gezien echt niet meer terug naar de oude tijd. Het is zo’n andere, positievere stemming die er nu heerst in de band. We wilden graag toeren en muziek schrijven, maar we werden afgeleid door al het andere wat niet met muziek te maken heeft. Het is dus erg cool hoe het nu gaat, veel relaxter. Als ik kijk naar hoe de fans hebben gereageerd, was ik vooraf erg bang wat er zou gebeuren, maar de respons is veel positiever gebleken dan ik had verwacht. Er zullen altijd mensen ontevreden zijn, maar dat hou je toch. Er zijn mensen die alleen naar de band luisteren vanwege Alissa White-Gluz (Arch Enemy). Ik ben blij dat ze niet meer naar onze muziek luisteren, want als je alleen naar de band luistert vanwege een persoon, dan ben je niet een fan van de band als geheel, maar van de persoonlijkheid. Ik waardeer de fans vanwege het feit dat ze de band zelf goed vinden. Alissa is een karakter en er zijn fans die ons specifiek mochten vanwege haar, en er waren ook fans die blij zijn, dat ze weg is. We winnen en verliezen er wat fans mee.

Zijn er momenten dat jullie met de band wilden stoppen vanwege de problemen die ontstonden met Alissa?

Ik heb wel momenten gehad waarop ik dacht ermee te stoppen, zelfs toen we nog bij elkaar waren. En eigenlijk heeft iedereen dat wel gehad, inclusief Alissa. Ze wilde tot twee keer toe stoppen, maar we hebben het met haar uitgepraat. Sinds die momenten is het nooit meer bij me opgekomen, zeker niet nu Vicky erbij zit.

Zette de frustratie van eind 2013 zich dan ook om in positieve energie? Was je gemotiveerder dan ooit om zowel aan de fans als jezelf te laten zien, wat je in huis hebt.

Absoluut. Het was wel een grote test. Kunnen we dit aan? Kunnen we dit zonder Alissa? Kunnen we het beter doen? Ik wilde beslist niet iets doen, waarvan ik zoiets had van ‘mwoah’. Ik wilde de beste cd uitbrengen die ik ooit had gemaakt en volgens mij is dat gelukt. Het is erg belonend dat we dit in ons hebben. We hebben veel hulp van Vicky gekregen. Het is niet zo dat we zomaar iemand hebben genomen. Nee, de persoon die we aannamen als de nieuwe zanger, moest al veel te bieden hebben, zowel op technisch als creatief gebied.

Het was best een risico om een ‘onervaren’ zangeres op te nemen in de line-up. Vicky had nog geen ervaring met toeren bijvoorbeeld.

We wisten dat er een leerproces voor haar aan vastzat. We hebben daar zelf ook mee te maken gehad. Ik herinner onze eerste tours nog wel. Je leert van tegenslagen, vergissingen en wat je lichaam en psychologisch gezien wel en niet aankan. We hebben nu een jaar met haar daaraan gewerkt. We hoefden haar niet te leren zingen. Ze heeft heel veel studio-ervaring. Het opnemen van de zang voor een album is nog nooit zo snel gegaan als nu. Het ging dus vooral om haar te leren om te gaan met het leven op tour. Ze is dus helaas ziek geworden. Je weet niet waar dat precies aan ligt, maar het is wel een signaal en zo leer je dus.

Je hebt haar via Youtube ontdekt. Jullie kwamen daarna in contact en jij zond haar een paar instrumentale versies van nieuwe songs. Wat dat betreft moet Danse Macabre voor jou een speciaal nummer zijn, want dat is een van de eerste tracks die ze aan jou terugstuurde, voorzien van haar vocalen.

Inderdaad. Ik herinner me nog dat ik het voor het eerst hoorde. Het was heel spannend vooraf, want er zijn mensen die alles kunnen reproduceren en dus net kunnen doen alsof ze goed kunnen zingen of gitaar spelen. Dus ik heb toen een paar nummers aan haar gestuurd en heb haar vrij gelaten in de zangmelodieën. De test was of het goed zou klinken en dat deed het gelukkig. We zijn geen band die bepaald wat de zangeres moet zingen. We hebben geen kant en klare partijen voor haar geschreven. We vinden dat de stem de persoon moet vertegenwoordigen. Met een gitaar is het wat anders. Ik kan iets schrijven en het door onze andere gitarist na laten doen. Maar met betrekking tot de stem vind ik dat het echt iets persoonlijks is. Er zijn wel teksten en melodieën die ik voor haar heb geschreven, maar de grootste hoeveelheid tekst en zanglijnen komt van haar zelf.

De opnamesessies zijn dan ook anders verlopen. Als ik naar het album luister, hoor ik meer een band, een teamprestatie, een energieke en relaxte sfeer terug.

Klopt. Het was niet zo dat ieder nummer door vijf mensen is geschreven. Conceptueel en muzikaal komt er veel van mijzelf. Ik kom met een basisidee bij Simon en Chris en die voegen dan hun eigen arrangementen en ideeën eraan toe. Op die manier krijgt een nummer steeds meer zijn definitieve vorm. Paco voegt de leads en solo’s vervolgens toe en Vicky haar vocalen. Zo kwamen er veel ideeën samen. We hebben nadien veel geduld leren ontwikkelen. We hadden meer een helicopterview. Vervolgens praten we er weer over. Voorheen was dat heel anders. Ieder deed zijn eigen deel en dat lieten we samenvallen of botsen. Niemand veranderde elkaars deel.

Men zal er vanuit gaan dat de nummers van het nieuwe album zijn geschreven nadat Vicky bij de band is gekomen, maar dat is niet helemaal zo. A Gentle Disease is wel na haar komst geschreven.

Het is ongeveer half om half. Zes nummers waren al geschreven. Het is ook niet zo dat we haar een dag voordat we het op Facebook bekendmaakten, aannamen. Daar gaat wel een aantal maanden aan vooraf. We vernamen eind 2013 dat Alissa naar Arch Enemy zou gaan. Van Kerstmis tot aan halverwege maart hadden we de tijd om Vicky in te werken en vooropnames te doen, maar sommige songs zijn al veel ouder. Danse Macabre is al van begin 2013. We hebben dat soort nummers in datzelfde jaar zonder vocalen opgenomen. Pas toen Vicky in beeld kwam, zijn er vocalen toegevoegd, met medewerking van Simon en mijzelf. I Endeavour en A Gentle Disease zijn de nieuwere nummers, maar een speciaal nummer als As Above, So Below ligt al jaren klaar. Dat is muziek waar ik van hou en die ik graag wil spelen, maar het paste een tijd geleden niet bij The Agonist. Met de veranderingen die de laatste tijd zich voordoen, leek dit ons een goed moment om het uit te brengen. Het nummer past bij mezelf en ook Vicky vind het een mooi nummer.

Is het iets waar je zo tevreden over bent, dat je dit type nummers vaker wilt laten terugkomen op toekomstig werk? Nu heb je een combinatie tussen het agressieve en het melodieuze aspect.

Ja. Het is niet tot in detail zo uitgedacht of vooruitgepland. Ik wil erg graag de stemming en het thema van As Above, So Below in ons toekomstige werk laten terugkomen. Het is mijn favoriete nummer. Als je kijkt naar Lullabies For The Dormant Mind en

Prisoners zijn er al passages, zoals in Anxious Darwinians en jazzy bruggetjes in Chlorpromazine. Toen waren we nog heel bang om experimenteel of progressief te zijn, maar we hadden nu zoiets van: “Laten we gewoon een heel nummer ervan maken”. We wilden het niet te complex maken, want dan zou het geen gevoel meer hebben. We willen zeker die vibe continueren.

Naast creativiteit brengt Vicky ook veel positiviteit. Het lijkt erop dat jullie meer lol hebben.

Ja, we zijn door haar wel veel leukere dingen gaan doen, ook in onze photoshoots en video’s. We besloten ook om dat uit te lichten. We probeerden met de video van Gates Of Horn And Ivory de teksten te visualiseren. Laten we een bespotting van de muziekindustrie maken omdat de teksten over wat echt en wat nep is. Het idee kreeg steeds meer vorm en het moest echt over the top zijn. Laten we er een leuke video van maken en het was ook heel leuk op de set. We hebben veel gelachen.

Ze kan ook nog goed koken geloof ik.

Ja, ze woonde een tijdje bij mij toen we samen het album schreven en opnamen en toen heeft ze dat laten zien. Ik heb er ruimschoots van geprofiteerd. Ze is in staat om een goed avondmaal te maken uit bijna niets. Ik had soms niets in huis en toch wist ze elke keer weer wat te maken.

Het is geen conceptalbum, maar het belangrijkste thema is technologie en privacy. Wat is jouw mening over het feit dat iedereen steeds makkelijker toegang krijgt tot veel dingen, waarvan je zou kunnen zeggen dat ze meer privé moeten blijven of minder makkelijk toegankelijk?

Het mes snijdt aan twee kanten en daarom denk ik dat het interessant is. Er is geen eenduidig antwoord op te geven. Je kunt van alles gaan beperken, maar het neemt de vrijheid af. We hebben de weg geopend, we zitten in een fase van transities en moeten ermee leren omgaan. De technologie is zeer krachtig en verbeterd zich zo snel, dat het niet meer lang duurt voordat mensen rechtstreeks gaan interfacen met technologie. De mogelijkheden zitten al in mijn smartphone op dit moment. Uiteindelijk zal het zo’n klein iets worden, dat je makkelijk in je lichaam kunt planten. Het klinkt misschien als sciencefiction.

Ik denk juist dat we er heel dichtbij zijn. De ontwikkelingen gaan steeds sneller, alleen mag de gewone mens nog niet precies weten wat er allemaal kan, omdat er anders paniek uitbreekt.

Er komen vaccinaties in de toekomst voor bepaalde ziekten, zoals aids en kanker, waar we nu nog niets of in te beperkte mate wat voor hebben. Drugs wordt technologie die in je lichaam geplaatst wordt om kankercellen te herkennen en ze vernietigen. Geweldige positieve dingen, maar er zit ook een schaduwzijde aan. Mensen zijn van nature zelfzuchtig. De mensen die macht hebben, zullen altijd de mogelijkheden opzoeken om voor zichzelf de winst uit de voordelen van de technologie te halen. Ik vond het hele idee interessant en wilde erover praten. Ik volg veel schrijvers op het gebied van technologie, zoals Ray Kurzweil die The Singularity Is Near schreef. Daar heb ik het in de basis nu ook over.

Heb je ook al naar het nieuwe album van Scar Symmetry geluisterd? Die hebben het ook over dit onderwerp.

Ik heb er wat van gehoord. Het klonk interessant. Ik hoop dat steeds meer mensen het gaan herkennen. Veel mensen willen er niet naar kijken, omdat ze er bang van worden. Ze proberen het te vermijden. Ze drukken gewoon op de knop ‘accepteren’ als het om voorwaarden gaat van bijvoorbeeld Facebook, “want als we ze wel zouden lezen, dan voelen we ons er minder prettig bij.” Iedereen doet het en accepteert het. Ze denken: “Als ik de locatiesettings toesta, dan kan ik maps gebruiken, waar ik ook maar ben.” Ze beseffen niet dat Google het recht heeft om informatie zoals locatiebevestiging te gebruiken voor studiedoeleinden of er winst mee kunnen maken. In die studies kunnen ze precies laten zien wat mensen doen, waar ze zijn. Data staan gelijk aan geld en worden voor marketingdoeleinden gebruikt. Data zijn harde feiten, geen speculaties. Ik werkte in een IT Marketingbedrijf in Montreal en vandaar dat ik geïnteresseerd raakte .

Dus in die positie wist je wat er ging gebeuren.

Ik kon inderdaad zien wat er over een paar jaar zou gebeuren. Ik kon zien waar we naar toe gingen, wat er binnen tien jaar beschikbaar zou komen, met name met betrekking tot het direct interfacen van mens en technologie. Het gaat steeds sneller. Een nieuwe CPU (chip) is altijd twee keer zo snel als de vorige en twee keer zo klein, dus het is exponentieel.

Het is zeer interessant om de ontwikkelingen in de gaten te houden. Onze tijd voor het interview zit erop. Heb je nog wat tegen de fans te zeggen?

Blijf ons volgen. Op social media of waar dan ook. We komen regelmatig met nieuws, foto’s en video’s, dus blijf ernaar uitkijken.