Dat klopt. De tijden zijn veranderd sinds we in de begindagen van de band gingen touren. We hadden toen wat meer vrije dagen tussendoor, maar tegenwoordig is het allemaal wat meedogenlozer voor de bands. Toch is het niet de eerste keer dat we dit doen. Bovendien hebben we in het verleden getoerd onder slechtere omstandigheden. “We just go with the flow”. Een eerste dag is altijd wat chaotisch, zeker als je voor het eerst de nieuwe nummers speelt. Toch proberen we koudbloedig te zijn en de hartslag laag te houden. Ik breng zo’n eerste dag graag relaxed, gefocust en optimistisch door. We hebben geleerd van onze ervaringen in het verleden en proberen meer te genieten van de momenten. We hebben het hier in Nijmegen goed naar onze zin.
Het is een nieuwe zaal. Doornroosje heeft deze nieuwe vestiging ongeveer een half jaar geleden geopend. Wat vinden jullie van de locatie?
De zaal bevalt ons heel goed. Toen we hier arriveerden, waren onze technici zeer tevreden. Ik kan me herinneren dat we in Nijmegen in een coole, oudere zaal hebben gespeeld, waarvan ik me de naam niet exact kan herinneren.
Dat was ook Doornroosje, maar dan de oude vestiging.
Dat was een fijne zaal en we hebben daar echt gave shows beleefd. We komen graag naar Nederland omdat er goede clubs en zalen zijn. Ik zou willen dat we dit in Portugal hadden. We hebben goede herinneringen aan jullie land en hebben nooit in een ondermaatse zaal gespeeld.
Hebben jullie daar geen geschikte locaties voor rockbands?
Nee, totaal niet. Zeker niet voor rock ‘n roll. We hebben oude theaters en ook wel wat nieuwe zalen, maar die zijn gefocust op klassieke muziek en wereldmuziek. Sommigen hebben niet de mogelijkheid om de stoelen eruit te halen of zijn te duur. Er zijn dus eigenlijk weinig tot geen mogelijkheden voor rock en metal.
Toch zijn jullie erg populair in eigen land. Jullie nieuwe album Extinct is op nummer 1 binnengekomen in de albumcharts, een geweldige prestatie.
Ja, het is ongelooflijk dat we zo ver zijn gekomen met de band. Er zijn veel andere commerciële releases waarvan ik had verwacht dat ze het beter zouden gaan doen. We zagen het dus niet aankomen. We werken er wel hard aan om een goed resultaat te bereiken. Niet alleen met de muziek zelf, maar ook het management en alles eromheen. Het is overweldigend om dit succes te bereiken, maar we kunnen het helaas niet uitbundig vieren, want we zijn druk bezig met de voorbereidingen op de tour van vanavond. We hoorden het nieuws gisteren en toen was mijn vrouw ook jarig. We hebben het onderweg naar Nijmegen gehoord en gevierd en zijn ook nog even een coffeeshop ingedoken (lacht), dus we hebben er toch aandacht aan besteed en we zijn erg blij met wat we hebben bereikt.
Het was niet de eerste keer dat jullie de hoogste positie bereikten. Met Memorial (2006) behaalden jullie ook al de eerste plek
Het was inderdaad de tweede keer. Portugal is een heel speciaal land voor ons. We waren nog niet heel populair in het begin, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederland en Duitsland. Het duurde wel even, want er zijn daar veel tegenwerkende krachten, maar uiteindelijk kregen we wat we wilden: meer contact met het publiek. Nu ondersteunen ze ons ook echt. Ze zijn trots op ons en we spelen voor uitverkochte zalen. Een paar platen bereikten de zilver- en goudstatus. Met Memorial en Extinct zijn we dus zelfs op nummer 1 beland. We zijn altijd in Portugal blijven wonen, ondanks dat het voor ons makkelijker en centraler wonen zou zijn in bijvoorbeeld Duitsland. We hebben het in ons eigen land naar onze zin, we zijn er opgegroeid en het bevalt ons daar. Als we zouden verhuizen, verliezen we misschien onze motor. We zijn vaak op pad als er goed nieuws is, bijvoorbeeld toen we de prijs voor Best Portugese Act wonnen tijdens de MTV Awards. Dan zul je zien dat we op dat moment in een kloteclub in de Verenigde Staten aan het spelen zijn. Dus als ik er niet zo gelukkig uitzie, is het omdat ik het in Portugal uitgebreider zou vieren.
Mis je het thuis zijn dan, als je op weg bent?
Ik heb niet echt heimwee, maar de eerste dagen tijdens de tour zijn wel moeilijk, omdat ik inmiddels vader ben, maar ook muzikant. Sinds de begindagen van Moonspell zijn we nooit gestopt, hebben we nooit een sabbatical gehad, een jaar om onszelf te vinden of andere projecten te doen. We zijn altijd door blijven gaan, mede omdat we uit Portugal komen en dachten dat we misschien niet opnieuw een kans zouden krijgen. Het leven ontwikkeld zich, je doet nieuwe contacten op en gaat trouwen. Muziek maken is een passie, iets emotioneels, dus dat zorgt ervoor dat ik het thuis zijn minder mis. Muziek brengt een balans daarin aan voor mij. We houden ervan om live te spelen. We zijn zeer tevreden met wat we hebben. Sinds drie jaar ben ik vader en er zijn elke dag wel waardevolle dingen. Soms speel je in een klotezaal of onder moeilijke omstandigheden of is er weinig publiek en dan is er veel verwarring in mijn hoofd. Dan vraag ik me wel eens af: “Wat ben ik hier aan het doen?”, maar er zijn dan altijd wel weer dingen die iets positiefs betekenen. Dat is het leven van een muzikant. Mijn vrouw is ook zangeres, dus die begrijpt mij…soms (lacht).
Het album is geproduceerd door Jens Bogren. Hij heeft er een hele organische mix van gemaakt. Hoe was het om voor het eerst met hem te werken?
Hij was waanzinnig. Hij bracht alles dat we graag wilden. Een producer kiezen is altijd een schot in het donker. We hebben geluk gehad met onze vorige producers, maar toen we Extinct aan het schrijven waren, merkten we dat het een speciaal album voor ons was. Het was een kleine muzikale revolutie met wat novelties. Dus we vatten het idee op om met iemand samen te werken waarmee we nog nooit hadden samengewerkt. Voor velen was Jens niet de eerste naam die een Moonspell-album zou gaan mixen en hij is ‘client-pleased’. Maar ik kwam in contact met mensen die hem goed kenden (Katatonia, Amon Amarth) en die zeiden dat hij heel gefocust was, maar ook bijna roekeloos kon zijn om de juiste atmosfeer te vinden. Het is goed om iemand te hebben die er van buitenaf tegen aankijkt. Ook al schrijven we onze muziek samen, het is goed om er een producer bij te hebben die een frisse blik heeft. Hij was bereid om eens wat anders te proberen. Toen hij de demo’s hoorde, vond hij de muziek erg gaaf. Hij is echt een professional.
Dus het viel allemaal op zijn plaats, dat jullie hem vonden en hij beschikbaar was?
Het was een perfecte timing. Extinct is niet echt geschreven met een groot plan erachter. Ik ging de studio in met veel ideeën in mijn hoofd. We vroegen ons af of het een goed idee was om naar Japan of Australië gaan, maar daarna veranderde dat in de vraag: “Waarom?” Laten we een nieuw album maken. We investeerden in de relatie met Jens totdat hij echt onze muziek begreep. Daardoor deed hij met de sound precies wat ik in gedachten had. Dat was best vreemd eigenlijk, want ik had het nog niet eens geprobeerd uit te leggen (lacht). Maar juist dat is een geweldige ervaring en daaruit komen soms de beste albums naar voren, uit iets wat je niet volledig uit kunt leggen. Er is daarna nog veel gewerkt aan vocalen, teksten en langere solo’s. Voordat we naar de studio van hem (Fascination Street) gingen, was het nog geen gesloten album. We wilden wel veel power, maar niet te veel agressiviteit. Ik legde hem uit dat we niet een te veel gelaagd of in your face-album wilden maken, maar een natuurlijk en organisch album en dat is volgens mij gelukt. Het klinkt en voelt echt menselijk en niet overgeproduceerd.
Wat me opvalt is dat de teksten erg donker zijn, maar de muziek een positieve vibe heeft.
Zeker. Dat was een contrast dat ontstond en ons beviel. Ik heb inderdaad een erg donkere ‘state of the mind’ en ik heb persoonlijke teksten voor dit album geschreven. Het heet niet voor niets Extinct. Het zijn geen verhalen met een happy end. Het is geen suiker, maar zout in de wonden. Ik hoor veel bands in de gothicmetalscene die sprookjes schrijven en teksten ten behoeve van tiener-entertainment. Sinds het einde van Type O Negative lijkt het alsof er niemand schrijft over de pijn van een volwassene. Ik ben nu veertig dus heb inmiddels wat ervaring opgedaan. Ik denk dat er een mooi contrast is ontstaan. Ik hoop dat het de fans in een staat brengt waardoor het dichtbij hun gevoel en hart komt. Aan de ene kant is er een hele donkere kant, maar toch is er ook wel hoop.
Het lijkt erop dat je op dit album meer dan voorheen een Peter Steele-vibe in je manier van zingen hebt.
We respecteren hem allemaal. En mijn manier van respecteren is, door geen ‘rip-off’ van hem te zijn, maar hij is wel van grote invloed op mij. Niet alleen nu, maar al sinds het beluisteren van Bloody Kisses, ten tijde van het maken van Wolfheart. Dat hoor je bijvoorbeeld in een naïeve vorm in An Erotic Alchemy en …Of Dream And Drama (Midnight Ride), waarin ik probeerde het verbazingwekkende en het unieke van Type O Negative min of meer te reproduceren. Naast een vriend, was hij een groot muzikant. Zijn ziel en geest zijn echt op ons nieuwe album te horen. De dood van Peter Steele, zette me aan het denken over uitsterving. We hebben veel goede herinneringen aan hem, maar er is toch een bepaalde leegte. Op Extinct spookt de geest van Peter Steele dus rond. Met Sin probeerde ik me te ontwikkelen, mijn verhalen te vertellen en het was een keuze die ik maakte. Ik vond heldere vocalen meer passen bij de muziek en wie we als band zijn.
Aan de andere kant is jouw bereik ook toegenomen, specifiek met de hogere noten.
Ik werk daar erg hard aan. Als ik nu naar ons debuut luister, kom ik van ver. Ik was niet echt tevreden over wat ik aan het doen was. Ik realiseerde me dat ik veertig was en twee dingen kon doen. Of binnen mijn comfortzone blijven, want dat werkte, of experimenteren. Dat deed ik op Alpha Noir voor het eerst met de melodische vocalen. Ik vond het tijd om een grote stap als zanger te maken. Jens heeft me daarbij geholpen. Ik heb de zangtechnieken veranderd. Ik moest veel leren en veranderen, maar uiteindelijk heeft het zich uitbetaald. Zelfs mijn vrouw zei al: “Ik kan horen dat je eindelijk bent gaan zingen”. Beter laat dan nooit (lacht).
Dit jaar is het twintig jaar geleden dat Wolfheart werd uitgebracht. Gaan jullie nog iets speciaals doen om dat te vieren?
We hebben er over nagedacht. Het lijkt een goed plan, maar we zijn wat lui met betrekking tot het vieren. We willen niet te vroeg in die routine komen, want we zijn gelukkig nog niet te oud om het te vieren (lacht). Volgend jaar is het jubileum van Irreligious bijvoorbeeld. We zouden graag een tour doen langs de hoofdsteden en we moeten even zien of we tijd kunnen vinden na de huidige tour om het jubileum van Wolfheart nog binnen 2015 te kunnen vieren. Tijdens de huidige tour spelen we trouwens buiten de vaste waarden Vampiria en Alma Mater al een paar songs van Wolfheart om het voor de fans te vieren. Vanavond spelen we bijvoorbeeld …Of Dream And Drama (Midnight Ride), dat we al een tijdje niet meer hebben gespeeld. Het album is boven alle verwachting, zeker gezien het feit we uit Portugal komen, tot een soort legende uitgegroeid. Dat zijn niet mijn woorden overigens, het zijn de woorden die we vaak hebben gehoord. Zelf doen we alleen maar ons best om goede albums te maken. Soms lukt dat, maar er zijn ook songs waarvan ik dacht dat ze gaaf waren, maar die de mensen dan weer niets aan vinden. Zo gaat dat.
