Als deathmetalband begonnen, maar langzaam getransformeerd in een thrashmetalband. Dat is het verhaal van het Utrechtse Grindpad. De groep mag vanavond openen en set een felle set neer. Het klinkt lekker en de bandleden staan actief op het podium. De formatie kan echter nog op weinig respons rekenen vanuit de zaal. Het wordt duidelijk dat het publiek niet berekend is op de agressieve death/thrash, met nummers als Poser Killer en Not Fucking Dead. Niet verwonderlijk, aangezien er een wereld van verschil is met de andere acts van vanavond. Goeie band, alleen niet op het juiste podium.
Dan is het de beurt aan het Zweedse Eyes Wide Open. De melodeath die de groep maakt, sluit aan bij het werk van In Flames, Dark Tranquillity en Soilwork. Zeker door de rauwe vocalen kan er al snel een link worden gelegd met In Flames. In 2013 werd het debuutalbum Aftermath uitgebracht en afgelopen september werd de single Blindead gelanceerd. Voor de band trad een worst case scenario in werking, toen zanger Patrik M. Fahling drie weken voor aanvang van de tour besloot op te stappen. In zo'n korte tijd kon geen goede vervanger gevonden worden, maar stoppen was voor de overgebleven leden geen optie. Uit noodzaak heeft daarom gitarist Erik Engstrand deze tour zijn gitaar ingeruild voor de microfoon.
Zijn spontane houding is dan ook wat het optreden van vanavond redt, want muzikaal is het vanavond niet best. De geluidsman maakt er een potje van en hierdoor komen vooral de vocalen niet goed door. Ook zingt Engstrand mee met een ondersteunde geluidstape waarop de originele zang te horen is. Hierdoor komt regelmatig de vraag op welke vocalist nu daadwerkelijk te horen is. Tevens is het zo dat wanneer er een gitarist minder speelt, het gitaarspel niet compleet is. Als je dan ook nog een bassist hebt, die overal in de wereld lijkt te willen zijn, behalve in Hedon, maak je geen goede eerste indruk. Gelukkig weet het enthousiasme van zowel Engstrand als gitarist Kristofer Strandberg het publiek mee te krijgen en dat is ook terecht. Beide werken hard voor de waardering en Strandberg weet voor een paar zeer aangename gitaarsolo's te zorgen en vangt het gitaarwerk in zijn eentje goed op. Het is knap om te zien dat de band die met een achterstand begon, tegen het einde van de show met New World Order en Blindead er voor weet te zorgen dat bijna het gehele publiek met zijn armen omhoog uit zijn dak gaat.
Niet alleen Eyes Wide Open heeft bezettingsproblemen, ook headliner The Unguided heeft hier last van. Zanger Roland Johansson en bassist Hendric Liljesand hebben de tour aan zich voorbij moeten laten gaan wegens familie- en werkverplichtingen. Hier zijn echter goede vervangers voor geregeld en het optreden kan ongehinderd van start gaan. Na het dramatische geluid van Eyes Wide Open heeft de geluidsman het geluid weten te herstellen en klinkt de muziek beter bij aanvang van het optreden. De band begint zijn show met de single Enraged van het uit februari afkomstige album Lust And Loathing. Mooie melodieuze gitaarpartijen gaan samen met de duozang van Richard Sjunnesson en Jonathan Thorpenberg. Laatstgenoemde is deze tour de vervanger van vaste vocalist Johansson en heeft een wat lagere en diepere zangstem. Dit geeft een andere invulling aan de liederen, maar dat is niet hinderlijk. Thorpenberg presteert prima en laat zowel vocaal alsmede met zijn actieve podiumhouding zien en horen een goede vervanger te zijn. Het is zelfs zo, dat als je niet zou weten dat hij een invaller is, hij prima zou kunnen doorgaan als de vaste zanger.
Songs die voorbijkomen in de eerste helft zijn onder andere King Of Clubs, Defector DCXVI en Judgement. Aan het spel van de bandleden klinkt niets verkeerd en ze krijgen moeiteloos de zaal met zich mee. Richard Sjunnesson is daar mede verantwoordelijk voor. Met zijn praatjes tussendoor neemt hij het publiek op sleeptouw en krijgt hij massaal bijval als hij voorstelt dat de toeschouwers een verzoekje mogen doen. Uiteindelijk blijkt het publiek toch geen keuze te hebben en wordt Merci inzet. Hierna stapt Sjunnesson tijdens het langzame Heartseeker van het podium af en laat hij Thorpenberg en inval-bassist Jonas de vocalen doen.
Het maakt echter weinig uit wie zingt of wie wat doet op het podium. De zestig man die voor The Unguided zijn gekomen, maken er samen met de band een feestje van. Zeker richting het einde van de set zie je de energie vanuit de zaal toenemen en nadat er met Inception en Phoenix Down afgesloten wordt, blijven de toeschouwers hongerig achter. Ondanks het ongemak met thuisgebleven leden kan de groep terugkijken op een geslaagd optreden. The Unguided lijkt dan ook zeker voorbestemd te zijn om in de toekomst voor een groter publiek te spelen.
