De bedoeling was dat het avondprogramma iets eerder zou beginnen, zodat mensen die met het openbaar vervoer reizen, veel kunnen zien van de hoofdact. Het loopt echter anders. Het publiek moet juist nog ongeveer tien minuten langer wachten dan het aanvankelijke tijdstip alvorens het de grote zaal kan betreden. Eenmaal daar kan Earthside vrij snel van start. Helaas een valse start, want het gitaargeluid hapert. Ook een andere gitaar blijkt geen oplossing. Het probleem zit in het snoertje. De heren excuseren zich voor zowel het te laat beginnen van hun show en het technische mankement en beloven beterschap: “We’ll make it up. That’s a promise”, om eraan toe te voegen: “Americans are not very good at keeping promises, especially our politicians.” Het trio wint daarmee de sympathie van het publiek. Een deel ervan (de zogenaamde “rambunctious group”) is zowel bij de show op vrijdag als zaterdag al aanwezig geweest en komt al vroeg in beweging op de cinematic rock (combi van djent, atmosferische geluiden, post-rock en progrock/metal) van de formatie uit New Haven, die voor het eerst door Europa tourt. Het begrip cinematic vindt zijn uiting middels een groot scherm dat op het podium staat. Hierop zijn zowel abstracte beelden te zien tijdens Skyline als videoclips tijdens A Dream In Static (met Dan Tompkins van TesseracT op zang) en het van orkestrale arrangementen voorziene Mob Mentality (met Lajon Witherspoon van Sevendust). Het geluid en de beelden vallen mooi samen. Een knappe prestatie van Earthside, dat zich na een valse start prima herstelt met een zowel visueel verzorgde als energieke show.

Waar het bij Earthside vooral toetsenist Frank Sacramone is die de show steelt, is het bij Voyager frontman Daniel Estrin die zich zeer actief toont, net als de anderen overigens. De podiumpresentatie is zeer expressief. De muzikanten staan geen moment stil en werken zich al vroeg in het zweet. Het speelplezier spat ervanaf en het enthousiasme slaat over naar het publiek. Dat is mede te danken aan de swingende vibe die de combinatie van pop(rock)zanglijnen en opbeurende beats, vlotte elektronische melodieën en springerige djentriffs teweegbrengt, zeker als tijdens Lost een verrassend geslaagde invoeging van Sandstorm van Darude plaatvindt, wat zonder meer een van de hoogtepunten is en voor een meedansend publiek (en de meedansende gitarist Scott Kay) zorgt. Wat opvalt, is dat Daniel heel zuiver zingt en dat de muziek live veel overtuigingskracht heeft. Er is zelfs bijna sprake van een tweede headliner. Veel nummers liggen erg licht en makkelijk in het gehoor. De energieke vibe zorgt ervoor dat het optreden van Voyager, waar het publiek constant bij betrokken wordt, een groot feest is.

De meeste bezoekers hadden al veel zin in vanavond, maar zijn dankzij Voyager extra gemotiveerd voor Leprous. Wie bij ProgPower Europe aanwezig was en op veranderingen in de setlist had gehoopt, komt bedrogen uit, want het zijn exact dezelfde nummers die vandaag langskomen. Dat hindert overigens geenszins, want een half jaar geleden in Baarlo was de Noorse progmetalformatie een van de hoogtepunten van het festival. Dat is vandaag ook zo, met vandaag niet invaller Petter Hallaråker (Rendezvous Point) op het podium, maar vaste gitarist Øystein Landsverk. Wellicht is de show van vandaag zelfs nog beter, want wat opvalt, is dat er meer beweging is bij de bandleden. Dat uit zich in meer positiewisselingen en frontman Einar Solberg komt vaker achter zijn keyboard vandaan. Wat nog hetzelfde is gebleven, zijn de bijzondere beelden die op vier schermen worden getoond.

De tracks volgen elkaar in hoog tempo op. Foe en Chronic zijn ingekort en laatstgenoemde gaat soepel over in het geweldige Rewind. De uitvoering van de complexe tracks is nagenoeg foutloos, al is het jammer dat de keyboardpartijen tijdens Chronic minder goed te horen zijn. Laat dat het enige minpuntje zijn, want verder zijn het juist bepaalde details die mooi uitgelicht zijn: de prima verzorgde backing-vocalen in The Price (dat live erg sterk overkomt) en het uitstekende basspel van Simen Daniel Børven in onder andere Rewind en Moon.

Opvallend zijn de vele variaties ten opzichte van de studioversies. Met name de hard werkende drummer Baard Kolstad legt in bijvoorbeeld Chronic en Down veel accenten en de uitstekend bij stem zijnde Einar speelt met de timing. Het arrangement van Acquired Taste is zeer fraai en halverwege is het dan ook muisstil in de zaal als de frontman met zijn emotionele vocalen kippenvel bezorgt. Na Slave verlaten de bandleden kort het podium voor een korte pauze en dat doen ze ook weer nadat de reguliere set eindigt met een strakke uitvoering van The Valley, één van de publieksfavorieten. Een andere favoriet is Forced Entry, één van de twee nummers die afkomstig is van Bilateral. Deze klassieker beklinkt een gezellige avond met een geweldig optreden, waarmee de mannen van Leprous lieten zien hun performance nog steeds te perfectioneren.

Met dank aan Alex Blokdijk voor de foto's.

Setlist Leprous:
1. The Flood
2. Foe
3. Third Law
4. Chronic
5. Rewind
6. The Cloak
7. Red
8. Acquired Taste
9. Slave
10. The Price
11. Moon
12. Down
13. The Valley

Toegift:
14. Forced Entry

Setlist Voyager:
1. Momentary Relapse Of Pain
2. Stare Into The Night
3. Misery Is Only Company
4. Broken
5. Lost
6. Hyperventilating
7. The Morning Light
8. Summer Always Comes Again
9. Seasons Of Age
10. The Meaning Of I

Toegift:
11. I Am The ReVolution

Setlist Earthside:
1. The Closest I’ve Come
2. A Dream In Static
3. Skyline
4. Mob Mentality

Earthside

Voyager

Leprous