Karnivools laatste album dateert alweer uit 2013 en de Australiërs komen dan ook niet echt om er een te promoten. Nee, ze komen met een andere reden. Het debuutalbum Themata is dit jaar tien geworden, en dat willen ze vieren. De band is een graag geziene gast in ons land. De progressieve rockers speelden afgelopen jaren steevast voor volle zalen en ook vandaag is de Melkweg strak uitverkocht. Ze hebben hun Britse 'djent'-vrienden van Monuments meegenomen om de avond op te warmen.
Het vijftal van Monuments, dat tegenwoordig Chris Baretto als frontman heeft, speelde vorig jaar al twee keer in Nederland en ook vanavond spelen ze als voorprogramma van een grotere band. Wie de formatie aan de slag heeft gezien op Euroblast afgelopen jaar, zal zich erover verbazen dat ze geen headlinertour op hebben gezet, maar je kan je natuurlijk ook afvragen hoe representatief die show was. Daar waren immers alleen maar 'djentkenners' en hoe gaat het de band af als ze voor kritischer publiek staan?
De heren hebben het duidelijk een stuk zwaarder. De aandacht is er zeker wel, voor Amsterdamse begrippen is de zaal bij het voorprogramma zelfs al rijkelijk gevuld. Maar op een enkele kenner na, wordt er toch vooral semi-stoïcijns goedkeurend gekeken, gekletst en bier gedronken. De band zelf maakt een vermoeide indruk, of hebben ze vanmiddag wat te veel van de Hollandse groente gegeten? Het helpt dan ook niet dat de heren, waarschijnlijk op vriendelijk verzoek van Karnivool, een wat rustigere, melodieuzere setlist hebben gekozen.
Maar ook een minder geïnspireerde set van deze grondleggers van de djent is de moeite waard. Gedurende de set worden er dan ook hier en daar wat nekken gesmeerd. Met Regenerate krijgt de band zelfs het grootste deel van de zaal op de knieën om na het intro met zijn allen op te springen. Enkele enthousiastelingen starten zelfs een moshpit. Monuments is een goeie opwarmer, maar veel meer dan dat wordt het vandaag niet. Vandaag is de dag namelijk van Karnivool.
En Karnivool neemt ons vanavond mee op tijdreis, te beginnen in 2001 met Fade van de Persona-ep. De sfeer zit er gelijk goed in. Er wordt uit volle borst meegezongen. Dit belooft een mooi avondje te worden. Vervolgens springen we met de openingstrack van Themata door naar 2005: C.O.T.E.. Hoewel de plaat wat minder goed geproduceerd is, is hij duidelijk niet minder populair. Een groot deel van het publiek zingt de teksten woord voor woord mee en er ontstaat een soort chemie waarbij de afstand tussen band en publiek steeds kleiner en kleiner wordt.
Na vier nummers is het dan tijd voor Sound Awake (2009). Dat begint met het geweldige Goliath. De stuwende basslijn komt perfect uit de verf. Het geluid staat sowieso extreem goed afgesteld. Ook dat hebben de heren hebben goed voor elkaar. Band en publiek genieten van elkaar. Euforie neemt het over. De zaal wordt kleiner en kleiner en als dan New Day aanbreekt, wordt de brug tussen band en publiek definitief geslecht door zanger Ian Kerry die het publiek het refrein laat zingen.
En dan verlaat de band het podium. Een prachtig hoogtepunt om het concert te beëindigen. Ware het niet dat Asymmetry nog niet aan bod is gekomen. Hoe pak je zoiets op? Nou, dat valt niet mee natuurlijk, maar de vlam slaat gelijk weer in de pan als het intro van de titeltrack van dit uit 2013 stammende album wordt ingezet. Dit is nog lang niet afgelopen. De band heeft de rust aangegrepen om zo mogelijk nog bezielender en strakker te spelen dan hiervoor. Alsof hun leven ervan afhangt. Met name de imposante, getatoeëerde spierbundel Steve Judd die, als een metronoom zo strak, zijn drumstel met ongeëvenaard brute intensiteit bijkans aan gort ramt. Wat een precisie, wat een beest!
De zaal bestaat louter uit blije gezichten als er dan met Aeons toch een eind komt aan de show. Het traag op gang komende melancholische nummer brengt het publiek een laatste keer in extase. Langzaam wordt toegewerkt naar minuut drie: "Why the hell did I seek the truth?", maar ook dit is allemaal voorspel, want iedereen weet het... Iedereen weet dat het komt. Nog een minuutje, even nog. "It's your funeral, it's your dying day", de Melkweg trilt op zijn grondvesten. Met een laatste stuiptrekking, "Chemical fires will signal we're dead", sterft het nummer langzaam af. Nu al een van de beste shows van het jaar. Band en publiek bedanken elkaar. Wat een steengoede show van een van de beste live-acts van het moment!
Setlist Karnivool:
1. Fade
2. C.O.T.E.
3. Shutterspeed
4. Roquefort
5. Themata
6. Goliath
7. Set Fire To The Hive
8. All I Know
9. Deadman
10. New Day
—–
11. Asymmetry
12. Alpha Omega
13. We Are
14. The Refusal
15. Aeons
