Op 30 april vond in 013 te Tilburg de cd-presentatie van het nieuwe album The Quantum Enigma van Epica plaats, welke in het geheel zou worden gespeeld. In het voorprogramma stond Insomnium, een aansprekende band die ook net een nieuw album Shadows Of The Dying Sun had uitgebracht. Daarnaast vernam ik ook nog het nieuws dat Stream Of Passion een optreden zou verzorgen in platenwinkel Sounds in de middaguren. Hierop besloot ik de midweekse enkele reis van ruim 200 kilometer te aanvaarden. Aardig wat mensen hadden de moeite genomen om ook nog even te kijken bij Stream Of Passion en waren onder de indruk van de semi-acoustische sessie. Daarna strolde ik nog wat door het centrum van Tilburg alwaar één van de horecagelegenheden een Epicaburger op het menu had staan. Nadien smaakte het naar meer Epica en begaf ik me naar de lange rij mensen die stond te wachten totdat ze de zaal in mochten. Binnen was het al snel druk bij de merchandisestand en kon je een game spelen met de titel Karmaflow die eind dit jaar of begin volgend jaar op de markt wordt gebracht. Aan de muziek die je in de game hoort, hebben leden van onder andere Amaranthe, Cradle Of Filth en Epica meegewerkt.
Even na half acht betreedt de Finse formatie Insomnium het podium. Zoals al eerder opgemerkt, heeft de band net een nieuwe cd op de markt gebracht met de titel Shadows Of The Dying Sun. Even lijkt het erop dat deze cd in zijn geheel gespeeld gaat worden, want de eerste drie nummers van het optreden staan in dezelfde volgorde op de plaat. De melodische death metal boeit mij vanaf het eerste moment en bezorgt mij kippenvel, met name tijdens de atmosferische momenten. De hardere passages komen door de afstelling van het geluid halverwege de zaal wat minder goed uit de verf. Ondanks dat er nog niet veel beweging bij het publiek is, krijgt de band na elk nummer een welverdiend applaus. Na het drieluik aan nieuwe nummers volgt een drietal oudere nummers tot vreugde van de fans om daarna af te sluiten met twee nieuwe nummers waarvan het meeslepende The Promethean Song een mooie, epische afsluiter is. Onder de uitstervende atmosferische tonen verlaat de band, waarvan Simone Simons later op de avond verklaart de grootste fan te zijn, met een groot applaus het podium.
Rond kwart voor negen klinkt het intro van de nieuwe cd van Epica en betreden onder luid gejuich de bandleden het toneel. Het publiek wordt letterlijk het vuur aan de schenen gelegd met The Second Stone. Een korte maar krachtige vuurwerkshow onder de fantastische beginriff brengt de sfeer er direct goed in. De eerste drie nummers zijn snel, hard en vallen goed bij het publiek, mede door de energieke podiumpresentatie. Toch staat het geluid van met name de gitaren wat zacht in vergelijking met de drums waardoor het luisterplezier enigszins wordt geremd. Ik kan me voorstellen dat als je het materiaal niet kende, dat het soms wat minder overtuigde maar de donderende beginriff van Victims Of Contingency brengt de uitverkochte zaal goed in beweging.
Na zes nummers van de nieuwe cd worden er vier oudere nummers gespeeld. Nadat met de single Unchain Utopia het publiek al goed los was gekomen, is het met nummers als The Obsessive Devotion en Unleashed een groots feest. Halverwege de set horen we het oosterse intermezzo The Fifth Guardian en betreden Chinese draken het podium. Een leuk showelement dat met belangstelling door het internationale publiek gevolgd wordt. Zo wordt het ook nog letterlijk een beestachtig optreden. Hierna knalt het weer los met Chemical Insomnia en de andere nummers van de nieuwe cd. Dit gebeurt in chronologische volgorde waarbij Reverence wat te vroeg door Mark wordt aangekondigd. Mijn persoonlijke favoriet The Natural Corruption komt met name tijdens de technische passages niet helemaal uit de verf. Omen klinkt juist wel weer overtuigend, wellicht aangezien het een wat minder technisch nummer is en daardoor makkelijker in het gehoor ligt. Simone is erg onder de indruk en dankbaar dat het concert is uitverkocht..Ze kondigt de ballad Canvas Of Life aan met de mededeling dat voor een akoestische sessie een reis naar New York is gemaakt. Niet alleen werden daar nummers akoestisch gespeeld, er werd volgens Isaac ook gewinkeld. Simone is trouwens na de bevalling van haar zoon zowel fysiek als vocaal in vorm. Ook de hoogste noten in Reverence worden gehaald. Niet alleen de zangeres is in vorm, de hele band speelt energiek, net zoals op het album. De podiumpresentatie is actief en vooral Coen weet het publiek goed te amuseren met zijn draaiende keyboard. De reguliere set wordt afgesloten met de twee delen van Kingdom Of Heaven. Het voelt aan als een geheel en is daarmee één van de epische hoogtepunten van de avond. Aan het begin van het tweede deel verschijnt Daniël de Jongh van Textures op het podium om zowel het intro te zingen als later ook nog te grunten.
Als toegift krijgen we Cry For The Moon te horen. Het nummer zorgt voor meespringen, meezingen en een paar circlepits. Met deze fantastische afsluiter komt helaas een einde aan de twee uur durende show...of toch niet? Ariën denkt daar namelijk anders over. Hij geeft een weergaloze drumsolo weg tot groot genoegen van het aanwezige publiek. Epica heeft vanavond bewezen ook met het nieuwe album live te overtuigen. Het volledige album is momenteel trouwens als stream beschikbaar. Wie er in 013 niet bij was, heeft wat gemist. Gelukkig staat de band de komende tijd nog op een paar festivals in Nederland zodat je ze alsnog kunt bekijken.
Setlist Epica:
1. Originem
2. The Second Stone
3. The Essence Of Silence
4. Victims Of Contingency
5. Sense Without Sanity
6. Unchain Utopia
7. The Obsessive Devotion
8. Blank Infinity
9. Unleashed
10. Storm The Sorrow
11. The Fifth Guardian
12. Chemical Insomnia
13. Reverence
14. Omen
15. Canvas Of Life
16. Natural Corruption
17. Kingdom Of Heaven Part I
18. The Quantum Enigma - Kingdom Of Heaven Part II (feat. Daniël de Jongh)
Toegift:
19. Cry For The Moon
Setlist Insomnium:
1. The Primeval Dark
2. While We Sleep
3. Revelation
4. Through The Shadows
5. Down With The Sun
6. Ephemeral
7. Unsung
8. The Promethean Song
