Textures mag inmiddels geen onbekende meer zijn. De inmiddels elf jaar bestaande band met vier albums op de conto, speelde in de beginjaren in praktisch elk jongerenhonk in Nederland. Tegenwoordig speelt het zestal alleen nog in de grote zalen en er is zelfs al een heuse Amerikaanse tour gedaan. Textures besluit de eerste Europese tour van dit jaar met een bezoek aan de Tilburgse 013 en laat de labelgenoten van Sylosis deze middag het voorprogramma verzorgen.
Deze middag? Jazeker, want de zaal was al om 17.00 open. Waarom de 013 voor een dergelijk achterlijk vroeg tijdstip heeft gekozen is mij een godsraadsel, maar enkele tellen voor 18.00 klinken de eerste tonen van het Britse Sylosis door de zaal.
Uiteraard hebben we hier te maken met een technische deathmetalband. En niet voor niets staan ze getekend bij Nuclear Blast. De uitverkochte bomvolle Kleine Zaal van de 013 krijgt het flink voor de kiezen en er wordt voornamelijk door het jonge gedeelte van het publiek, erg enthousiast gereageerd. De eerste moshpitjes worden ingezet, maar mij kan het helaas niet bekoren, dus ik besluit een praatje te maken bij de merchandise.
Als even later de band afgelopen is, wordt het een drukke boel bij het merch-tafeltje van Sylosis. De cd's en shirts vinden gretig aftrek bij de jonge fans. Misschien begin ik te oud te worden, of ben ik gewoon verwend met te veel goede releases en bands. Ik vond het in ieder geval tegenvallen.
Textures heeft mij daarentegen nog nooit teleurgesteld. Hoewel de jeugdige ongebreideldheid van de begintijd in de loop van de jaren uiteraard heeft plaats gemaakt voor een stabiele professionaliteit, heb ik de Brabanders nog nooit op een 'automatische piloot'-show kunnen betrappen. Zo ook vanavond niet.
Aan het eind van hun Europese tour heerst er een soort van ontspannen tevredenheid op het podium. "We hebben het weer geflikt", zo lijkt de stemming. En alsof er daadwerkelijk een overwinning te vieren valt trapt de band voor een uitverkochte Kleine Zaal af met Surreal State Of Enlightenment.
De nieuwelingen Uri Dijk (toetsen) en Daniël de Jongh (zang) hebben hun plek in de band duidelijk gevonden en Textures functioneert als een geoliede machine en dat wordt gevierd met de eerste flinke mosh van de avond: Regenesis. Nummers als Storm Warning en Stream Of Consciousness zijn dan natuurlijk olie op het vuur en gaan erin als zoete koek.
De band is door de jaren heen een andere koers gaan varen en dat is ook te merken aan de setlist. Van het debuutalbum wordt de instrumentale titeltrack, Polars, (traditioneel slechts gedeeltelijk) gespeeld en verder alleen de favoriet van de fans van het eerste uur: Swandive. Getuige de zwiepende haren en rondslingerende ledematen, kan ook de grote garde jonge fans dit nummer goed waarderen. En zo werkt de band zich moeiteloos en vol enthousiasme door de setlist heen.
De toegift bestaat vervolgens uit drie songs. Uiteraard komt de single van de laatste plaat Dualism nog aan bod: Reaching Home. Die wordt tot groot genoegen van de frontman door een groot deel van het publiek meegezongen. De interactie is optimaal en het enthousiasme heeft een wederzijds effect.
Als dan na Singularity de typerende snare-roffel van Laments Of An Icarus door drummer Stef Broks wordt ingezet, gaat het voor een laatste keer los. De mannen hebben duidelijk aan deze track geknutseld want er zitten een paar geweldige variaties op het origineel in. Met name de bruutlompe breakdown met überlage gitaren maakt het tot een briljante afsluiter. Textures heeft weer een geweldige show afgeleverd. Bedankt mannen!
Setlist:
1. Surreal State Of Enlightenment
2. Regenesis
3. Storm Warning
4. Stream Of Consciousness
5. Helmets/Polars
6. Sanguine Draws The Oath
7. Consonant Hemispheres
8. Awake
9. Old Days Born Anew
10. Messengers
11. Swandive
Toegift:
12. Reaching Home
13. Singularity
14. Laments Of An Icarus
