Nederland heeft het al een tijdje zonder zijn beste exportproduct op de metalmarkt moeten doen. Met als laatste optreden op Fortarock 2010 wordt er reikhalzend uitgekeken naar de cd-presentatie van de mathematisch geschoolde Etten-Leurenaren van Textures. Cd-presentatie ja, want onlangs kwam het in de pers omhoog geschreven Dualism uit. Ze hebben de vrienden van Tesseract meegenomen als support en When All Light Dies mag het spits afbijten.
Wat de heren van When All Light Dies, ongetwijfeld vernoemd naar de song van Trivium, precies komen doen vanavond is mij een godsraadsel. Natuurlijk, een geweldig optreden weggeven, en wat dat betreft totaal geen commentaar. Hun deathcore zit goed in elkaar, en het publiek wordt een energieke show geserveerd. Maar ze vallen een beetje buiten de boot naast Textures en Tesseract. Ik hou het dan ook al gauw voor gezien.
Het Engelse Tesseract sluit een stuk beter aan bij de muziek van onze landgenoten. Complexe structuren zijn de heren totaal niet vreemd, en toch groovet het vijftal enorm hard. De verschillen met Textures zijn er echter ook. Zeker in vergelijking met de eerder albums. Tesseract heeft een hoop ambientinvloeden en zweeft veel meer. Het is een stuk minder agressief.
Het publiek, dat voor een groot deel duidelijk niet bekend is met de muziek, aanschouwt het geheel enigszins stoïcijns, maar het enthousiaste applaus tussen de nummers door verraadt toch een enorme bewondering voor de zogenaamde 'djent'-muziek die de heren ten gehore brengen. Eigenlijk verdienen de heren meer. Maar de band weet zelf ook dat iedereen eigenlijk maar voor een band gekomen is: Textures.
En terecht. We hebben veel te lang op onze nationale metalhelden moeten wachten; dat zullen ze weten ook! Als de eerste klanken van Surreal State Of Enlightenment, de sluiter van Drawing Circles (2006), klinken, verstomt het geroezemoes en gaan de eerste hoorntjes de lucht in. Het publiek wordt opgezweept door de een voor een ten tonele verschijnende bandleden van het door hen zo geliefde Textures. En het is duidelijk: iedereen heeft er zin in.
Dat wordt nog eens benadrukt door de reactie op het eerste 'echte' nummer; zelfs tijdens het relatief rustige Arms Of The Sea van Dualism (2011) valt de adrenaline simpelweg niet te onderdrukken en een pit is het onvermijdelijke gevolg. Maar het serieuze 'mannenwerk' barst pas los als golden oldie vervolgens Regenesis uit de kast wordt gehaald.
Met het heerlijk rossende Storm Warning wordt ook het uit 2008 stammende Silhouettes aangedaan. Achter me is het een moshgala van jewelste. De zweetdruppels en haren vliegen in het rond. Tussen de nummers door is ook het applaus en gejoel van het minder fysiek actieve publiek niet van de lucht. Wat is Nederland toch blij met deze band. Enige rust wordt vervolgens geboden door het relatief kalme Reaching Home van de nieuwe plaat, maar de druk wordt langzaam weer op gevoerd als eersteling Polars (2004) aangedaan wordt met de titelsong van die plaat.
Publiek en band genieten zienderogen van elkaar en er is sprake van die zeldzame interactie die zo eens in de zoveel tijd plaats vindt. De nieuwe nummers worden goed ontvangen en hier en daar worden die, zij het voornamelijk tijdens de refreinen, zelfs al uit volle borst meegezongen. Maar uiteraard worden de oude nummers toch het meest enthousiast ontvangen. Luidkeels wordt er meegeblèrd met Awake en uiteraard gaan alle remmen los bij Swandive.
Het vertrek van zowel frontman Erik Kalsbeek als toetsenist Richard Rietdijk is de band vergeven en hun rollen worden sterk vervuld door het nieuwe schreeuwkanon Daniël de Jongh en de jonge keyboardrammer Uri Dijk. Enig puntje van commentaar is dat Daniël Messengers beter over kan laten aan Erik. Dat was toch echt wel zijn song. Maar zonder enige vorm van twijfel is ook Daniël een frontman van formaat.
De cd-presentatie is een succes. Daarover bestaat geen twijfel. Met nog een paar shows in Nederland voor de boeg moet ik de heren muzikanten toch dringend adviseren om Nederland daarna niet nog een keer twee jaar te laten wachten. Ook al kan je dikke tours door Amerika en India maken, ook al licht Australië op de loer. Een showtje in eigen land zijn jullie na een avondje als deze wel aan ons verplicht!
Meer foto's op www.basementonline.nl
Setlist Textures:
1. Surreal State Of Enlightenment
2. Arms Of The Sea
3. Regenesis
4. Storm Warning
5. Reaching Home
6. Polars
7. Stream Of Consciousness
8. Sanguinine Draws The Oath
9. Consonant Hemispheres
10. Awake
11. Swandive
12. Singularity
13. Messengers
14. Laments Of An Icarus
