Een avondje Dream Theater, zo stond er op het concertkaartje. Nou die avond begon gelijk goed toen op de heenweg m'n auto het begaf. Gelukkig waren ze bij de ANWB enigzins behulpzaam en konden we nog op tijd een trein pakken om alsnog in Rotterdam te geraken. Ondanks dat op de website van de Ahoy stond dat het concert om kwart over 7 begon, bleek het zo rond 10 voor 8 te beginnen (op het kaartje stond 8 uur). We waren gelukkig op tijd, en hoefden niets te missen.
Vorige keer dat ik Dream Theater zag was op Graspop, in juli van dit jaar. Daar was het geluid alles behalve super, en was het optreden slechts 5 kwartier. Deze avond zou het dus een stuk langer duren, en hopelijk ook met beter geluid.
Na de intro begon de band gelijk met wat oud werk, namelijk New Millennium en The Mirror, van Falling Into Infinity en Awake, respectievelijk. Na eerst onder andere nog wat van Scenes From A Memory gespeeld te hebben (o.a. Through My Words en Fatal Tragedy), om dan pas bij het eerste nummer van hun meest recente cd aan te komen: Blind Faith. Later zou er nog meer van Six Degrees Of Inner Turbulence gespeeld worden. Na weer wat oud materiaal, o.a. Hollow Years, kwam een instrumentale medley, met daarin delen van onder andere, als ik me niet vergis, The Dance Of Eternity, Metropolis part 1 en A Change Of Seasons. Zanger James LaBrie deed af en toe wat percussie, en kwam nog ineens op een step over het podium crossen.
Halfverwege de avond nam de band even een kwartiertje pauze. Het was ze wel gegund, want ze hadden er toen al een complete set van anderhalf uur opzitten. Na de pauze gingen ze even hun kunsten vertonen door heel het nummer Six Degrees of Inner Turblence te spelen, dus ruim 40 minuten lang! Goed, het is eigenlijk wel opgedeeld in 8 stukken, maar het vormt toch 1 groot nummer. Als eerste toegift kwam toen The Spirit Carries On en de Iron Maiden cover Children Of The Damned. Na weer even van het podium verdwenen te zijn kwam de band nog 1x terug, voor Learning To Live, maar dat was dan ook echt het laaste nummer.
Dat de heren van Dream Theater stuk voor stuk uitmuntende muzikanten zijn hebben ze ook in Rotterdam bewezen. Tijdens de nummers kreeg elk bandlid voldoende de kans om zijn kunsten te vertonen, maar het waren vooral toetsenist Jordan Rudess en gitarist John Petrucci die het meest in de schijnwerpers stonden tijdens de instrumtale stukken. Over het drumwerk van Mike Portnoy valt niks te klagen, want die vent is gewoon super, zo ook vanavond weer. Mike zorgde nog voor wat leuk vermaak door een paar keer zijn drumstok naar een roadie te gooien, die hem vervolgens weer teruggooide zodat Mike ermee verder kon drummen. Dit alles terwijl hij met zijn andere hand gewoon verder drumde.
Enige minpunt aan de band vind ik zanger James LaBrie. Tijdens de rustige stukken vind ik hem echt goed, maar zodra hij meer moet schreeuwen is het soms niet om aan te horen (vooral tijdens Children of the Damned was het erg). Ondanks dat het in de Ahoy was vond ik het geluid toch niet zo heel slecht. Ik heb het daar al eens slechter meegemaakt. Wel klonk de zang vaak erg schel, en stond de bas iets te zacht in de mix. Gelukkig was de wel lichtshow in orde, en de muziek verder ook dus dat maakte het een eind goed.
Meer dan 3 uur progmetal op z'n best, dat was wat je krijgt bij een an evening with Dream Theater...
Setlist:
1. New Millenium
2. The Mirror
3. Lie
4. Trough My Words
5. Fatal Tragedy
6. Blind Faith
7. Beyond this Life
8. Lifting Shadows Off a Dream
9. Hollow Years
10. Instrumental medley
11. Lines in the Sand
12. Six Degrees Of Inner Turbulence
1e toegift:
13. The Spirit Carries on
14. Children of the Damned
2e toegift:
15. Learning to live
