Hoewel het dus een buitenkansje is om Monster Magnet aan het werk te zien, twijfel ik lange tijd of ik naar dit concert zal gaan. Ik dien deze dag namelijk een keus te maken uit minstens vier interessante evenementen. Judas Priest, Cavalera Conspiracy, Iced Earth, Ministry, Bullet For My Valentine en Monster Magnet, aangevuld met wat voorprogramma-acts: het was een mooie line-up geweest voor een eendaags, kleinschaliger Fields Of Rock festival. Concertpromotor Mojo kwam echter op het onzalige idee om deze bands te verdelen over vier afzonderlijke concerten op één en dezelfde dag, nadat het oorspronkelijke plan voor een groot driedaags festival zonder grote publiekstrekker gedoemd was te mislukken. Aangezien Judas Priest een week later nog op Bang Your Head of Graspop valt te aanschouwen, besluit ik uiteindelijk om toch naar Eindhoven af te reizen voor mijn tweede keus, Monster Magnet.

Met het oog op het EK voetbal is deze keer sprake van een matineevoorstelling. De aftrap wordt om half vier verzorgd door het Brabantse Tank86. Ik ken deze band nog niet en besluit mezelf te laten verrassen, door vooraf geen informatie over de artiest op te zoeken. Zo gebeurt het dat ik na een paar minuten mezelf begin af te vragen hoelang het duurt voordat het intro is afgelopen. Dan valt me pas op dat een microfoonstandaard ontbreekt. Tank86 speelt geheel instrumentale stoner metal en het moet gezegd, ook zonder vocale ondersteuning weet dit viertal een half uur lang te boeien. Begin dit jaar bracht de formatie in eigen beheer het debuutalbum Behold uit. Als dat net zo’n afwisselende, ruige portie metal is als wat ze vanmiddag laten horen, is die cd de moeite van het beluisteren zeker waard. Ik denk wel dat als Tank86 ooit als headliner in de Effenaar wil staan, ze op zoek moeten gaan naar een goede zanger(es), maar hoe dan ook is dit een band om in de gaten te houden.

Het Brusselse Les Anges is ontstaan uit de restanten van Hulk en Fifty Foot Combo en slingerde vorig jaar het debuut A Deep Grave As A Shelter op de markt. Deze zuiderburen geven een energieke show weg, waarbij vooral de recht-toe-recht-aan rockers overtuigen. De meer experimentele songs vind ik persoonlijk wat minder geslaagd. Blikvangster is toetseniste Sandra Hagenaar, die uitermate enthousiast achter haar keyboard staat te dansen. Ondertussen tovert ze hallucinerende geluiden uit haar instrument te voorschijn. Bij enkele nummers maakt ze bovendien gebruik van een apart apparaat dat ik nooit eerder heb gezien, waar een futuristisch, golvend geluid uit komt zodra Sandra haar handen in de nabijheid van een antenne beweegt. Weliswaar heb ik (nog) niet het gevoel dat we hier met een topformatie te maken hebben, maar de vrolijke rock ‘n’ roll van Les Anges komt live goed tot zijn recht en weet het publiek te vermaken.

Begin jaren negentig is Monster Magnet één van de vaandeldragers bij de opkomst van stoner rock. Met de albums Dopes To Infinity (1995) en vooral Powertrip (1998) wordt het geluid toegankelijker en komt het commerciële succes. Het psychedelische gehalte van Monster Magnets releases neemt af en de nadruk komt te liggen op gemakkelijk verteerbare hard rock, al zijn de space rock invloeden nog immer aanwezig. Het meest recente album 4-Way Diablo borduurt verder op die stijl en presenteert in de jaren zestig en zeventig gewortelde stoner rock in de meest toegankelijke vorm. Persoonlijk vind ik het een uitstekende plaat, maar de reacties van pers en publiek zijn over het algemeen lauw te noemen. Blijkbaar heeft Wyndorf zich de kritiek ter harte genomen. Hoewel op het door mij aangeschafte tourshirt toch echt de coverafbeelding en titel van het laatste album prijken, verbaast de band namelijk door vandaag geen enkel nummer van 4-Way Diablo te spelen.

Misschien is Wyndorf door het overvloedige medicijn- en drugsgebruik zijn korte-termijngeheugen verloren, want als je naar de setlist kijkt, lijkt het net of hij denkt dat het uit 2004 stammende Monolithic Baby! het laatste wapenfeit van Monster Magnet is. Van dat album passeren twee songs de revue, terwijl de rest van het optreden in het teken staat van het klassieke werk uit de vorige eeuw. Wyndorfs wilde verleden heeft trouwens ook zijn sporen achtergelaten op het lichaam van de charismatische zanger/gitarist, die eerlijk toegeeft uit vorm te zijn. “Drugs make you fat and ugly”, aldus Wyndorf. Door zijn toedoen maakt Monster Magnet vanavond een valse start, want als zijn bandleden al enkele minuten met het intro bezig zijn, stormt de bandleider het podium op om te verklaren dat hij nog vijf minuten nodig heeft. Daarop verlaat de gehele band het podium, om echter zoals beloofd na enkele minuten weer terug te keren.

Wat volgt is een memorabel optreden. Weliswaar lijkt Dave enigszins voor de sier een gitaar om zijn schouders te hebben hangen (daar de begeleidingsband twee gitaristen telt), maar gelukkig beschikt hij nog steeds over een bijzonder stemgeluid. Vlak voor het podium zijn de vocalen (inclusief het vele gesteun, gekreun en gezucht van de zwaarlijvige zanger) nauwelijks te horen, maar verder de zaal in is het geluid net als bij de voorprogramma’s uitstekend. Zoals gezegd ligt de nadruk op de populaire albums uit de jaren negentig, waardoor het ene na het andere hoogtepunt elkaar opvolgt. De psychedelische beelden op het achtergrondscherm verhogen de sfeer en de songs klinken live simpelweg nog beter dan op de plaat, wat het kenmerk is van een goede live-band. Zo wordt Zodiac Lung met alleen zang, gitaar en veel humor gebracht, terwijl nummers als The Right Stuff en (tijdens de toegift) Tractor laten horen dat het oeuvre van Monster Magnet voldoende metaal herbergt om een recensie op Metalfan.nl te rechtvaardigen.

Mijn persoonlijke favoriet is vanavond het lange, fraai opgebouwde Third Alternative, dat door Wyndorf wordt aangekondigd als een blues song over geweldige seks met iemand die je niet mag. De reguliere set wordt besloten met de hitsingles Negasonic Teenage Warhead en Space Lord Motherfucker (zoals dit nummer in de ongekuiste live uitvoering heet). Het publiek, dat volgens Wyndorf vanavond louter uit mooie mensen bestaat, brengt bij deze meezingers de fundering van de zeer goed gevulde en warme Effenaar in beweging. Na precies een uur verlaat Monster Magnet het podium al voor een korte pauze, maar gelukkig heeft de formatie vervolgens een lange toegift in petto. Een half uur lang mogen we nog genieten van oude krakers als het dynamische Cage Around The Sun. Aan het einde van het slotlied Spine Of God herinnert Wyndorf de bezoekers er nog even aan dat de Effenaar vanavond het centrum van het universum was en dat hij van iedereen houdt. We houden ook van jou, Dave.

Even twijfel ik nog of ik me na afloop naar Tilburg zal haasten voor het concert van Ministry, maar dat zou alleen maar afbreuk doen aan de impact van het optreden van Monster Magnet. Met een voldaan gevoel keer ik derhalve in de vroege avond weer huiswaarts, nagenietend van een bijzonder concert.

Setlist Monster Magnet:
1. Dopes To Infinity
2. Crop Circle
3. Powertrip
4. Twin Earth
5. Third Alternative
6. Zodiac Lung
7. Radiation Day
8. The Right Stuff
9. Negasonic Teenage Warhead
10. Space Lord

Toegift:
11. Superjudge
12. Cage Around The Sun
13. Tractor
14. Spine Of God