En dat is het eveneens Duitse Axxis. De band werd opgericht in 1988 door Bernard Weiss en Harry Oellers. Twintig jaar en elf studioalbums later staat de band nog steeds vooral bekend vanwege het feit dat het debuut Kingdom Of The Night het best verkopende debuutalbum van een hardrockband in hun thuisland was. Opmerkelijke prestatie natuurlijk, maar je kan moeilijk op oude glorie blijven teren. Axxis laat vanavond echter horen waarom de band nog steeds relevant is.

Met passie worden nummers als Doom Of Destiny en Take My Hand gebracht, maar het is vooral de flegmatieke Weiss die de show steelt. De zanger beschikt namelijk niet alleen over een goede stem en een heel arsenaal aan lachwekkende moves, hij heeft ook een briefje geschreven waarop hij de zaal in het Nederlands toespreekt. Natuurlijk stelt het allemaal niet zoveel voor, maar vermakelijk is het wel. En vermakelijk is misschien wel het enige woord wat dit optreden van Axxis op juiste wijze omschrijft.

Voor fans van Gamma Ray komt eindelijk een eind aan een jarenlange wachtperiode. Het was al sinds 2000 dat de band het laatst Nederland aandeed. Toen met niemand minder dan Halford, en jawel, ook in 013. De band rond Kai Hansen heeft dus wat goed te maken en dat gebeurt dan ook. Het publiek wordt bestookt met een best-of-set, waarin opvallend genoeg slechts twee nummers van het laatste album Land Of The Free II zijn opgenomen.

Kun je van een cover spreken als je een nummer zelf hebt geschreven? Hoe dan ook, Gamma Ray krijgt de naar schatting 1700 enthousiastelingen (niet slecht voor een maandagavond) in verroering met de Helloween-song Ride The Sky, dat natuurlijk wel van de hand van Hansen zelf is. Diezelfde Hansen laat overigens horen dat hij het nog niet verleerd is en werkt zich, ook gitaarspelend, ogenschijnlijk makkelijk door het materiaal heen. En dat terwijl hij op de Keeper Of The Seven Keys-meesterwerken toch de zang overliet aan Michael Kiske omdat hij moeite had met de combinatie van zingen en gitaarspelen. Tijden veranderen blijkbaar, want je kan niet anders dan concluderen dat Hansen het er op deze manier zeer goed vanaf brengt. Met de toegift Send Me A Sign komt er een eind aan een zeer degelijk Gamma Ray-optreden.

Voor deze tour heeft Helloween weer kosten nog moeite gespaard om het podium op fraaie manier aan te kleden. Zo hangt er achter drummer Dani Loeble een groot rad van fortuin en staat er ook nog een metershoge mascotte, die ook op de voorkant van het laatste album Gambling With The Devil staat.

Na het Crack The Riddle-intro openen de Duitsers gewaagd met Halloween. Geen slecht nummer natuurlijk, maar met een lengte van dertien minuten niet helemaal de opener die de zaal in vuur en vlam zet. Dat lukt met Sole Survivor - afkomstig van Master Of The Rings, het eerste album waarop Andy Deris de zangtaken overnam van Michael Kiske - al een stuk beter, en naarmate de set vordert, neemt de feestvreugde alleen maar verder toe.

Na As Long As I Fall, wat de eerste single van Gambling With The Devil was, neemt Helloween de tijd voor een nogal maf intermezzo. Aan de linkerkant van het podium wordt een grote poppenkast opgebouwd en wanneer het gordijntje opengaat blijken daar Deris, gitarist Sascha Gerstner en bassist Markus Grosskopf als een stelletje gekke dwergen te zitten. Wat volgt is een kort toneelstukje, waarin Gerstner de Deep Purple-klassieker Smoke On The Water inzet en Deris middels een stemvervormer ineens wel een hele hoge stem heeft. Dit duurt voort totdat de andere gitarist van de band, Michael Weikath, het welletjes vindt, zijn pistool trekt en de drie mafketels door hun kop knalt.

Hierna pakt de band de draad weer op met Eagle Fly Free, dat natuurlijk enthousiast wordt meegezongen. Tegen het einde van de set, waarin nog een medley waarin onder andere I Can en Perfect Gentleman zijn verwerkt wordt gespeeld, neemt de spanning in het publiek toe. Op eerdere avonden tijdens deze tournee kwamen leden van Gamma Ray nog een paar nummers meespelen, en hoewel het waarschijnlijk is dat dat vanavond ook gaat gebeuren is het altijd nog maar afwachten of het daadwerkelijk ook gebeurt.

En ja hoor, na een korte break stroomt het podium vol en is de hereniging van Kai Hansen en zijn voormalige band een feit. En dat terwijl zijn vertrek eind jaren tachtig toch niet geheel amicaal was. Daarvan is anno 2008 niks meer te merken en de twee bands genieten zichtbaar met volle teugen. Uiteraard vindt het publiek het ook prachtig, maar na Future World van Keeper Of The Seven Keys en I Want Out van Keeper Of The Seven Keys Part II zit het er toch echt op en nemen de twee boegbeelden van de Duitse power metalscene onder luid applaus afscheid.

Setlist Helloween:
1. Crack the Riddle (Intro)
2. Halloween
3. Sole Survivor
4. March Of Time
5. As Long As I Fall
6. Drum solo/Smoke On The Water
7. Eagle Fly Free
8. A Tale That Wasn't Right
9. The King For A 1000 Years
10. The Bells Of The Seven Hells
11. If I Could Fly
12. Dr. Stein
13. Medley: Perfect Gentleman Pt. 1 / I Can / Where The Rain Grows / Perfect Gentleman Pt. 2 / Power / Keeper Of The Seven Keys
14. Future World
15. I Want Out

Setlist Gamma Ray:
1. Welcome
2. Gardens Of The Sinner
3. New World Order
4. Fight
5. From The Ashes
6. Empress
7. Valley Of The Kings
8. Rebellion In Dreamland
9. Ride The Sky (Helloween-cover)
10. Heavy Metal Universe
11. Somewhere Out In Space
12. Send Me A Sign