Stipt om 19:00 sloten wij aan bij de rij voor de deuren van de Melkweg en de Melkweg opende uiteindelijk iets later dan gepland. Openingsband The Vision Bleak begon echter wél op tijd en ik heb het intro en het grootste gedeelte van het eerste nummer gemist, omdat ik toen nog in de rij voor de garderobe stond. Op zich nog geen ramp, maar The Vision Bleak speelde helaas maar vijf volledige nummers. Het optreden van deze Duitse heren is dan ook kort maar krachtig te noemen. Hoewel ik helaas geen Wolfmoon of Elisabeth Dane heb gehoord, speelde de band een aardige mix van nummers van alledrie de albums. Van het eerste album werd The Grand Devilry gespeeld, waarbij zanger (Konstanz) het publiek aardig meekreeg. Carpathia en het geweldige Kutulu! konden ook niet achterwege blijven en van het nieuwste album kregen we Demon Of The Mire en The Brotherhood Of Seth te horen. De band speelde goed en deed haar best het aanwezige publiek een half uur lang te vermaken. Het publiek leek dit alles te waarderen en de shirtjes met op de achterkant 'Can you say Kutulu?' vonden dan ook gretig aftrek bij de merchandisestand.

Na een korte pauze was het de beurt aan Therion om imposant te openen met The Rise Of Sodom And Gomorrah. Al bij dit eerste nummer sloeg ik steil achterover van het goede geluid en het vocale kunnen van sopraan Lori Lewis en zangers Snowy Shaw en Thomas Vikström en dit zou ook de hele avond zo blijven. Oude nummers als Asgard en Midgard passeerden de revue, maar ook het nieuwere The Son Of The Sun. Tijdens Wine Of Aluqah kwamen de 'beesten', die zich bij het begin van de show aan weerzijden van het podium hadden opgesteld, los en joegen Vikström van het podium. Vervolgens werd Snowy Shaw in een schandblok gestopt en van daaruit zong hij mee met The Wisdom And The Cage. Na dit nummer kondigde een bevrijde Snowy Shaw op ontspannend wijze de bandleden aan en ook 'a special guest who is nót here'. Zo had Therion de avond ervoor in Londen nog opgetreden met Messiah Marcolin (ex-Candlemass) en was er toen ook een buikdanseres aanwezig.

Therion vervolgde met Kali Yuga en dit nummer bestaat normaal gesproken uit twee delen. Vanavond werd ook nog een derde deel gespeeld, dat bij mijn weten niet op een album staat en deze tour voor het eerst live werd gebracht. Een mooi moment uit de show was het volgende nummer Lemuria, dat akoestisch werd uitgevoerd en waarbij iedereen op het podium zat. Deze avond kon ik tevreden zijn met een perfecte uitvoering; dit in tegenstelling tot eerder dit jaar in Wacken. Voor deze show had Therion Ferdy Doernberg (Uli John Roth, Axel Rudi Pell, Rough Silk) meegenomen en met zijn orgel gaf hij een mooie draai aan de nummers, die hierdoor iets extra's meekregen. Voorbeeld hiervan is Via Nocturna met nu een prachtig intro. De laatste nummers voor de pauze waren An Arrow From The Sun, Typhon en Ginnugapap.

De band kreeg tien minuten rust en kwam zoals beloofd terug om het hele Theli album van voor naar achter te spelen. Na het Preludium werd klassieker To Mega Therion ten gehore gebracht. Ik had er mijn twijfels bij of drie zangers - hoe goed ook -, dit nummer zouden kunnen doen slagen, maar dit bleek geen enkel probleem te zijn voor Lewis, Shaw en Vikström. Wel viel de stem van Lewis enkele malen weg, maar alsnog een duidelijk verbetering ten opzichte van Wacken 2007. Alle nummers van Theli werden op het publiek uitgevuurd op een sublieme wijze, maar ik moet erbij zeggen dat het op een bepaald moment toch erg lang begon te duren. Ook voor de band zelf moet het ook zwaar afzien zijn om iedere avond opnieuw bijna drie uur lang alles te geven. Johan Niemann leek het er af en toe behoorlijk moeilijk mee te hebben, maar Lewis deed haar best om hem af en toe wat op te peppen. Op een gegeven moment kwam ik er ook achter dat er nog een achtergrondzangeres op het podium was gezet en dit was hetzelfde meisje uit de clip van Son Of The Staves Of Time. Siren Of The Woods werd opgeluisterd door een toneelstukje tussen Lori Lewis en Thomas Vikström. Bij het Postludium kwamen allevier de zangers nog op met een vlag in hun handen en een gigantisch applaus volgde voor Therion.

Uiteindelijk kwam Therion nog terug voor een toegift. Waarom je tour vernoemen naar een nummer als je dat nummer niet hebt gespeeld? Het eerste nummer van de toegift was dan ook Adulruna Redivivia. In mijn ogen bij lange na niet het beste nummer van de laatste Therion plaat, maar toch zeker een erg vermakelijk nummer om live te horen. Afgesloten werd er met een cover van ABBA: Summernight City. Op dit nummer konden zowel publiek als band compleet losgegaan en er werd uit volle borst meegezongen. Een perfecte afsluiter voor een overweldigend goed concert. Therion speelde een mooi overzicht van twintig jaar Therion (uitgezonderd dan het oude werk), het geluid was prima in orde, de zangpartijen waren dit keer indrukwekkend gebracht en de band zelf had er overduidelijk ook veel plezier in. Kortom: voor mij was dit hét concert van 2007. Op naar de volgende twintig jaar voor Therion!

Setlist The Vision Bleak:
1. Amala & Kamala (Intro)
2. Demon Of The Mire
3. Carpathia
4. Grand Devilry
5. Kutulu!
6. By Our Brotherhood With Seth

Setlist Therion:
1. Rise Of Sodom And Gomorrah
2. Son Of The Sun
3. Midgard
4. Asgard
5. Wine Of Aluqah
6. The Wisdom And The Cage
7. Kali Yuga 1
8. Kali Yuga 2
9. Kali Yuga 3
10. Lemuria (akoestisch)
11. Via Nocturna
12. An Arrow From The Sun
13. Typhon
14. Ginnugagap
(pauze)
15. Preludium
16. To Mega Therion
17. Cults Of The Shadow
18. In The Desert Of Set
19. Interludium
20. Nightside Of Eden
21. Opus Eclipse
22. Invocation Of Naamah
23. Siren Of The Woods
24. Grand Finale – Postludium
(toegift)
25. Adulruna Redivivia
26. Summernight City