Zo ook deze maal in het Jongerencentrum Mix in het Friese Wolvega. Vier bands van nogal uiteenlopende stijlen doen deze gezellige zaal vanavond aan en ondanks dat de drukte niet enorm is, is er absoluut sprake van veel enthousiasme en haast jeugdige spelvreugde.
Als de bezoekers de poorten beginnen te passeren blijkt de moderne metal formatie Chiraw zich al klaar te maken om een show te geven. Vanavond is voor de lol, de volgende dag zal het bij de "Metal Bash" finale draaien om de ernst. Ondanks het kleine aantal mensen schiet de band baldadig uit de startblokken met het heftige Dominion. Ik moet toegeven, ik heb normaliter een broertje dood aan dergelijke moderne metal en hevige -core invloeden, maar ik sta werkelijk versteld. Hier opereert een band met Songs. Het vette geluid in de zaal laat goed geschreven nummers als Phoenix en Perfect Gift overtuigend klinken. Zanger Robin is uitstekend bij stem en wisselt met gemak tussen een brute strot en clean gezongen passages. De heren beheersen daarnaast hun instrumenten uitstekend en ondanks het vrij minimale drumstel is er qua basis geen vuiltje aan de lucht.
Het publiek reageert enthousiast waardoor er zelfs al een eerste kleine pitt ontstaat. Voor iedereen die beweert dat dit soort metal voor kleine meisjes en depressieve jongetjes is, is een avondje Chiraw beslist aangeraden. De presentatie is enthousiast en de muzikaliteit valt te prijzen. Het is dan ook geen wonder dat de band de volgende dag de finale van de Metal Bash wint. Deze hardwerkende band verdient die erkenning namelijk.
Ik heb werkelijk geen idee wat de tweede band van de avond speelt. Ik schiet een heerschap aan in de zaal dat me vertelt dat Disaster een vorm van old-school thrash speelt. Die omschrijving bevalt me zeer zeker wel, maar het optreden is niet wat ik er van had verwacht. De plaatselijke band bestaat uit een aantal jonge knapen en een oude rot. De verschijningen liggen mijlenver van elkaar verwijderd. Zo worden de gitaren gehanteerd door een kerel dat er uit ziet als Marilyn Manson en een man die al enige jaren binnen het genre lijkt te hebben vertoeft. Ook dit keer is er met de presentatie niet al te veel mis. De band brengt het materiaal vrij enthousiast en de gotisch ogende jongeman staat meerdere malen tussen de meegebrachte fans te spelen. Als je een subliem gitarist bent is dat misschien een verstandig plan, maar enkele riffs klinken door dit overtollige enthousiasme niet geheel zoals het wezen moet. Daarnaast valt het gebrek aan echte top nummers op. De band heeft het metalen hart werkelijk op de juiste plaats, maar met continue raggen en schreeuwen kom je er niet. Ruimte voor nuance en een melodieus intermezzo zou niet misstaan.
De zanger mag wel eens aan z'n podiumpresentatie werken, want ondanks zijn redelijk goede rauwe strot, lijkt de man rechtstreeks uit een hardcore band te zijn gekomen. De onzekerheid spat er enigszins vanaf, wat helemaal niet nodig is.
Hoewel het publiek het allemaal wel mooi schijnt te vinden, blijf ik sceptisch. Er duiken wat aardige passages op zoals in het ruwe Beast of God , maar met wat riffs heb je nog geen goed nummer. Als men zowel op podiumpresentatie als op het schrijven van pakkende sterke nummers nog wat aandacht zou richten, dan is er best een toekomst mogelijk.
Waar de eerdere bands allemaal bestonden uit jongens van rond de 20 à 25 jaar, lijkt er met Sezpool een veroudering te hebben opgetreden. Het betreft hier daar ook ervaren bandleden die hun sporen al enigszins verdienden in Genetic Wisdom en Ulcerate Fester.
De band speelt een mix van allerlei stijlen, maar de hoofdmoot is gewoon lekkere vettige metal. Een thrash riff daar, een heavy metal gil hier en dat alles overgoten met een hard rockend sausje. Hoewel het podiumgeluid belabberd bleek te zijn achteraf, is het zaalgeluid meer dan in orde. De band overtuigt met lekkere en strak gespeelde nummers zoals I Don't Wanna Go. Helaas denkt het publiek daar iets anders over, getuige de rust die lijkt te zijn gevallen in de zaal. Kids met Disaster shirts staan wat apathisch toe te kijken en één of andere hork vindt het plots nodig om frontman Michel te bespuwen. Hierdoor wordt de sfeer enigszins verpest, maar de band slaat zich er uitstekend doorheen. Het bovengemiddelde gitaarwerk van gitaristen Dennis en Uli gaat er lekker in en de van Ulcerate Fester bekende zanger Michel zet een prima vocale prestatie neer. De gortdroge statische prestatie van bassist Franz mag echter wel wat wilder. De beste man beweegt vrijwel niet en hoewel het spel voldoet, zou een brede grimas of een aparte beweging de gemoederen wat meer kunnen opzwepen. Ondanks de reacties van het publiek kunnen we na afloop spreken over een zeer degelijk optreden dat onder mindere omstandigheden professioneel is afgewerkt. De heren moesten maar eens gauw de studio in om wat materiaal in te blikken.
De avond wordt afgesloten door de band Monastery. Een band die zich vooral laat inspireren door het werk van Death , maar daar zelf enkele vette zaken aan toevoegt. Het geluid is uitstekend en de band staat met veel plezier op het podium. Het publiek lijkt weer wat los te komen en het wordt aardig druk voor het podium. Het interessante goed geschreven materiaal wordt overtuigend gebracht. Natuurlijk kan men nog niet tippen aan grote voorbeelden, maar door de eigen inbreng en stampende death metal nummers als Newborn Illusion of Dehumanised raak ik toch aardig verzadigd. Aan het einde schreeuwt men om een toegift en de band gaat dus nog even vrolijk door. Qua spel is de band meer dan prima op dreef en ondanks enkele kleine onstrakheden binnen het drumgeluid, mogen we er niet over klagen. Wellicht een leuke belofte voor de toekomst en met nog meer eigen inbreng kan men vast wel een potje breken binnen de toch al zo goede Nederlandse extreme metal scene.
Zodra de sympathieke band van het podium is verdwenen komt er een einde aan deze gezellige en goed georganiseerde avond. Ondergetekende ziet dankzij menig alcoholische versnapering overal ondertussen de humor van in en zo kan de terugreis weer aanvaard worden.
Deze avond zagen we een aantal bands aan het werk die het er nog echt voor doen. Het plezier, de inspanning en het enthousiasme spat er nog ouderwets vanaf en dat is bij hedendaagse grote concerten toch wel een gemis. Uiterst genietbare avond in elk geval en dus vanuit Fryslan zeggen wij u "Oant Sjen!"
Monastery:
Sezpool:
Disaster:
Chiraw:
