Als je de zaal binnenkomt, zie je meteen twee enorme, omgekeerde kruizen hoog op het podium staan. De toon van de avond is meteen gezet. Als eerste treedt Profanatica aan. De zaal is half gevuld en het aantal mensen neemt geleidelijk toe. De band komt op in tabberds, met strakke kappen over het hoofd en minimalistische corpsepaint rond de ogen. Het drumstel staat vooraan, midden op het podium en scheidt hiermee de bassist en gitarist van elkaar. Technisch klinkt de muziek goed. Maar dat de band na ruim twintig jaar en vier langspelers nog steeds als eerste band moet aantreden, verbaasde me voorafgaand aan het optreden een beetje. Maar hoe verder het concert vordert, hoe meer ik dit begrijp. De muziek mist een eigen geluid. Het zit goed in elkaar, maar er zit amper gevoel in. De leden missen een stagepresence. De gitarist en bassist proberen duidelijk contact te maken met het publiek, maar dit lukt niet echt. Hoewel een outfit niet per se uit zou moeten maken - het gaat eenmaal om de muziek - werkt die van hen ook zeker niet mee. De kappen zien eruit als een soort te grote badmutsen en hun outfit als die van een goedkope nar. Ondanks de boze gezichten, oogt het allemaal nogal goedkoop. Het feit dat de band zich in enorm veel rook hult, maakt het helaas niet beter. Er wordt hier en daar wel meegeknikt, en sommige mensen doen actiever mee, maar nieuwe zieltjes heeft Profanatica waarschijnlijk niet gewonnen.

Tijdens de pauze kan het publiek de leden van Rotting Christ, met uitzondering van frontman Sakis Tolis, zelf de soundcheck zien doen. Het is een tijdje leeg op het podium, maar dan begint van een backingtrack de intro van ?S?-666 te spelen. Ondertussen betreden de bandleden, verborgen door enorme hoeveelheden rook, het podium. Ze beginnen het nummer verder te spelen en het publiek wordt meteen meegezogen in de atmosferische muziek. De zaal is voor iets meer dan driekwart gevuld, en zo druk blijft het de rest van de avond. Nadat het tweede nummer, P'unchaw Kachun – Tuta Kachun, voorbij is, kondigt Sakis aan dat er een nummer van het nieuwe album wordt gespeeld. Fire, God And Fear klinkt zeer goed en we kunnen alleen maar hopen dat het nieuwe album, The Heretics, dat in februari verschijnt, ook zo zal klinken. Hierna volgen Elthe Kyrie en Apage Satana, waarbij volop wordt meegebruld.

Sakis verkondigt dat de band een paar oudere nummers zal spelen, namelijk The Sign Of Evil Existence en The Forest Of N'Gai. Tijdens eerstgenoemde geeft Sakis zijn gitaar af en versterkt Pelle Forsberg, de gitarist van Watain, de band. Wat tot nu toe opvalt, is dat het publiek redelijk passief is. Er wordt wel veel meegezongen en gejuicht, maar veel beweging zit er niet in. De band probeert de mensen zo nu en dan in beweging te krijgen, maar slaagt hier niet in. Tijdens Societas Satanas komt er meer beweging in. Het nummer, dat een duidelijke fanfavourite is, ontbreekt eigenlijk nooit op de setlist en dat terwijl het niet van Rotting Christ is. Onder luid gebrul komt er een opening in het midden en ontstaat er een moshpit. Deze wordt doorgezet tijdens de kraker In Yumen-Xibalba. Het laatste nummer van het optreden is Grandis Spiritus Diavolos, waarbij het publiek uit alle macht meezingt. De band is het hele optreden energiek en het lukt de bandleden veel contact te maken met het publiek. Zo nu en dan is te merken dat ze moe zijn van een maand intensief touren, maar al met al hebben ze de fans een vertrouwd Rotting Christ-concert gegeven.

Voordat Watain opkomt, wordt eerst het podium vol gezet met drietanden en kruizen en worden achterin botten en schedels neergelegd. Voor het drumstel staat een altaartje klaar. Onder begeleiding van koorzang komt zanger Erik Danielsson met een enorme fakkel het podium op. Hiermee steekt hij, terwijl de rest van de band opkomt, de kaarsen op de twee omgekeerde kruizen voorop het podium en twee drietanden aan. Tijdens de tour van deze zomer gooide Erik de fakkel het publiek in, maar deze keer wordt hij aan de kant gelegd. De bandleden zitten onder het bloed en zijn alleen in ijzer en leer gekleed. Er wordt afgetrapt met Storm Of The Antichrist en meteen ontploft de zaal. Het grootste deel van het publiek staat dichtbij het podium en de haren zwiepen door de lucht. Overal zijn handen gevormd tot duivelshoorns te zien en er wordt veel meegezongen, vaak met een getergd of woedend gezicht. Hierna volgt het punkachtige Nuclear Alchemy en de energie van het publiek en de band is door de hele zaal voelbaar. Danielsson steekt zijn arm in een van de vlammende kruizen en hoewel hij een leren armbeschermer aanheeft, is het toch imposant.

Tijdens de opbouw vroeg ik me af hoeveel attributen die Watain mee had gebracht in brand gezet zouden worden. Ik dacht bijna alles, maar dat had ik fout. Het antwoord is namelijk: alles! De drietanden achterin hebben kaarsen en die naast het drumstel staan in zijn geheel in brand. Voorop het podium stijgen vlammen op van de kruizen en de kleinere banieren. Zelfs op de boxen is vuur te zien. Tijdens The Child Must Die worden ook de kaarsjes op het altaar voor het drumstel aangestoken. Tijdens het concert doet Erik daar zo nu en dan een gebedje, als hij niet richting het publiek prevelt. Het oudste nummer van de avond is Agony Fires. Furor Diabolicus en Sacred Damnation van het laatste album volgen. Bij de eerste steekt Danielsson zijn hand in het vuur van een drietand en bij de tweede spietst hij een van de kleinere schedels die achterin ligt van voren op het kruis. De muzikanten zijn zeer energiek en maken veel contact met het publiek. Het is duidelijk dat de bandleden hun laatste energie in deze show stoppen.

Nadat de zanger alleen is gelaten op het podium en tijdens een gebedje twee vuurkorven aansteekt, begint Underneath The Cenotaph. Bij het volgende nummer, The Golden Horns Of Darash, wordt er bloed uit een kelk het publiek ingegooid. Malfeitor en Towards The Sanctuary volgen en worden volop meegezongen. De Bathory-cover The Return Of Darkness And Evil wordt opgedragen aan de roadcrew en de fans. Uiteindelijk wordt de avond afgesloten met The Serpent's Chalice. De band verlaat het podium onder luid gejuich en Danielsson blijft nog even achter voor wat gebedjes, waar hij de op het kruis gespietste schedel voor gebruikt. Terwijl hij hiermee bezig is, komt de brandmeester het podium op lopen en lijkt het erop dat hij de kaarsen al uit wil doen. Erik is hier duidelijk niet van gediend en laat dit zien door later in het gezicht van de brandmeester te spugen.

De laatste stop van deze tour is zeker geslaagd. Rotting Christ en Watain overtuigden en de sfeer over de hele avond was goed. Doornroosje was voor een avond het verzamelpunt voor satanisme en pure haat en alle aanwezigen genoten hier duidelijk van. Tot pulp geslagen door de agressie verlieten ze het poppodium, de kou in. Van Rotting Christ kunnen we waarschijnlijk snel weer genieten, wanneer ze voor zijn nieuwe album zullen touren. Ik kan slechts hopen dat Watain snel weer terugkeert, want zulke vurige avonden doe ik graag over.

Setlist Watain:
1. Storm Of The Antichist
2. Nuclear Alchemy
3. The Child Must Die
4. Agony Fires
5. Furor Diabolicus
6. Sacred Damnation
7. Underneath The Cenotaph
8. The Golden Horns Of Darash
9. Malfeitor
10. Towards The Sanctuary
11. The Return Of Darkness And Evil (Bathory-cover)
12. The Serpent's Chalice

Setlist Rotting Christ:
1. ?S?-666
2. P'unchaw Kachun – Tuta Kachun
3. Fire, God And Fear
4. Elthe Kyrie
5. Apage Satana
6. The Sign Of Evil Existence
7. The Forest Of N'Gai
8. Societas Satanas
9. In Yumen-Xibalba
10. Grandis Spiritus Diavolos

Setlist Profanatica:
1. Ordained In Bile
2. Jehovah Fading
3. Unto Us He Is Born
4. Mocked, Scourged And Spit Upon
5. Broken Jew
6. Fuck The Messiah
7. Sickened
8. Conceived With Sin
9. Once Removed Savior
10. Spilling Holy Blood
11. Final Hour Of Christ
12. Weeping In Heaven
13. Heavenly Father
14. I Arose

Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!