De Metalfan.nl-delegatie was donderdag afgereisd om de omgeving te verkennen. Wat je als nieuwkomer niet weet, is dat het plaatsje Clisson met zo’n 8.000 inwoners op donderdag al compleet overspoeld is met festivalgangers. Er wordt met de Franse slag geparkeerd, dus overal waar maar een auto kan staan, staat er ook één, zolang de bewoners hun huis nog maar uit kunnen. Het idee om ’s ochtends eerst rustig te ontbijten met un baquet, jambon en een petit glaasje wijn om dan vervolgens naar het festival te gaan, is ter plekke aangepast naar een strak regiem. Rond 09.00 uur aanwezig in de buurt van het festivalterrein zodat we nog enigszins dichtbij kunnen parkeren.

Here we go, voor een driedaagse slijtageslag van 10.30 tot 02.00 uur in de hel van Frankrijk. Aan het eind zien we wel of we ons Waterloo gevonden hebben of niet!

Vrijdag, 22 juni 2018.

De kick-off is een kennismaking met de band The Walking Dead Orchestra. Verwacht hier geen orkest of een vergelijkbaar iets uit de gelijknamige serie. Beide hebben niets met elkaar te maken. De heren uit Grenoble brengen deathcore/death metal ten gehore. Ondanks het vroege tijdstip zit de tent bomvol, wat blijkbaar erg stimulerend werkt, want de heren zetten een retestrakke show neer. Als je het nog niet warm hebt, dan krijg je het wel warm van al het gespring.

Vanuit de Altar-tent is het een flink stukje lopen door en over het zonbadende publiek naar Toseland op Mainstage 1. Classichardrocksongs welke makkelijk in het gehoor liggen, zijn het handelsmerk van deze Britten. Dat James Toseland over meerdere talenten beschikt, laat hij met zijn stemgeluid zeker horen. Eerst een carrière achter de rug als motorsportbeoefenaar in het superbike-circuit. Na een blessure moest hij in 2011 hiermee stoppen, waarna hij vervolgens de band Toseland opricht. Toseland wordt enthousiast ontvangen door het publiek.

Na dit tropische optreden gaan we naar de Franse black metal van Darkenhöld. De tent puilt inmiddels uit zijn voegen door de hoeveelheid toegestroomd publiek. Tot ver buiten de tent staan, zitten of liggen er mensen. Alles is goed te volgen via de grote schermen die buiten de tenten hangen. De nostalgische blackmetalband heeft veel Scandinavische invloeden. De melodieën, muziek en kleding nemen je mee op reis naar middeleeuwse tijden. De bandleden trachten agressie uit te stralen door hun houding en door boosaardig rond te kijken, wat echter niet overkomt, waardoor het geregeld lachwekkend is.

Hoe tegenovergesteld is het optreden van de vijf heren van het Zwitserse Schammasch. Donker en duister. Met een diepzwart geschminkt gezicht en geschminkte handen is frontman Christopher Ruf een imposante verschijning. Zijn zang klinkt duister en bezwerend. Schammasch zet een sterk optreden neer.

AC/DC-drummer Chris Slade speelt met een aantal vrienden een Timeline van nummers van bands waarin hij heeft gespeeld. Het merendeel is van AC/DC en dat valt altijd goed ondanks dat het slecht gespeeld en gezongen is. Neem een volgende keer s.v.p. degelijke muzikanten mee en niet je vrienden uit de kroeg!

Gelukkig speelde Sons Of Apollo gelijk de pannen van The Stage. Holy knetters, wat een vakmanschap en kwaliteit op een podium (drummer Mike Portnoy, gitarist Ron "Bumblefoot" Thal, bassist Billy Sheehan, toetsenist Derek Sherinian en zanger Jeff Scott Soto). Dit was een uitstekend voorproefje krachtpatserij op wat we op Dynamo Metal Fest konden verwachten, ware het niet dat de band daar op het laatste moment cancelde.

Het legendarische Rose Tattoo bracht daarna wat rust met zijn smooth en sleazy rock-‘n’-roll. De Australiërs lieten zien hoe je met een paar akkoorden en gevoel goede liedjes kan maken. Zanger Angry Anderson was zeer geïnspireerd of beneveld, maar zette een goed optreden neer. Ook een oude bekende van velen is Joan Jett & The Blackhearts met het bekende I Love Rock ‘N’ Roll. Deze vroeger zo pittige Joan Jett is ouder en rustiger geworden wat de show niet ten goede komt. De andere muzikanten spelen netjes, maar voegen niets toe. Misschien is een reünierondje met The Runaways een goede manier om afscheid in stijl te nemen.

Het ingedutte publiek wordt door Messuggah hardhandig wakker geschud en bij de les geroepen. De keiharde metalen muur die de Zweden opzetten, is even imposant als strak. Een overtuigend optreden.

Groot is het contrast met de bluesy hardrock van Europe. De band wordt met de jaren beter en heeft met zijn huidige stijl. Op festivals zijn de grote hits sfeerverhogend voor iedereen.

Na het herbeleven van onze jeugd is het goed om even een pauze in te lassen. Uiteraard doen we dit voor de band waar iedereen het over heeft, namelijk Hollywood Vampires. Oprichter Alice Cooper heeft dit sideproject genoemd naar een groep bekende en nu voornamelijke overleden muzikanten die boven de Whiskey-a-GoGo-club in Los Angeles grote hoeveelheden drank en drugs consumeerden. Zelf heeft hij het overleefd en als tribute spelen ze songs van de gevallen vrienden. Hij wordt hierin bijgestaan door Joe Perry (‘toxic twin’ van Aerosmith) en Johnny Depp (‘zoon van Keith Richards’). Met zoveel bekendheid op het podium is de show altijd goed en muzikaal zit het ook snor. Alles was cool, amusant en wordt met open mond en adoratie beleefd.

Dat Stone Sour het hierna zwaar zou hebben, is logisch, maar dat doen de heren zichzelf ook aan door een plichtmatig optreden neer te zetten. Corey Taylor heeft de gunfactor niet meer zo. Het lijkt erop alsof hij een Fred Durst (Limp Bizkit)-achtig verloop gaat krijgen. Als dat zo is, dan pruimt men hem over tien jaar wel weer.

Voordeel is dat de volgende band meer schijnt en dat deed Judas Priest onder aanvoering van de metalgod Rob Halford. Op de metalen fundering van Ian Hill en Scott Travis is het lekker gitaar spelen voor Richie Faulkner en Andy Sneap, die netjes en modern de tandem Tipton/Downing vervangen. Goed en degelijk optreden, maar nou niet de headliner die Hellfest doet sidderen.

Met A Perfect Circle als wegspeelband nemen we afscheid van de eerste dag beseffend dat we vrijwel alleen muziek hebben gezien en nog niet alle andere activiteiten.

Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!