Het is nog rustig in sporthal The Maxx als de eerste band van vandaag mag aantreden. Aan Dead Will Walk de eer om het festival te openen, echter alles wat er maar fout kan gaan, loopt fout tijdens het optreden. Door technische problemen begint de groep veertig minuten later dan gepland en moet deze het ook nog eens doen zonder zang. Zichtbaar geïrriteerd begint het drietal aan de set, maar veel eer valt er niet te behalen. Zonder zang is er weinig gevaarlijks aan de old school death en ook de bandleden vinden het allemaal wel welletjes. Ze doen ook niet veel moeite meer om er wat memorabels van te maken. Geef ze ook eens ongelijk, want ook tijdens de set blijven ze geplaagd worden door technische mankementen. Zo valt de bas meerdere keren weg en wanneer tijdens het vierde nummer alle stroom uitvalt, verdwijnen de heren roemloos van het podium. Vanuit het publiek volgt een applaus als troost, maar dit kan de teleurstelling van de heren niet wegnemen.

Dan heeft Disfuneral meer geluk en weet de band ook nog eens te overtuigen. De old school death metal klapt er hard in. Die is snel, log en de grunts zijn smeuïg en diep. Het zou eerst LIK zijn die op dit tijdstip had moeten spelen, maar die groep heeft afgezegd. De zaal is nog steeds maar halfvol, maar de aanwezigen genieten wel van de show die voorgeschoteld wordt. Het fijne aan de groep is dat het tussen al het death-geweld ook wat meer heavymetalriffs verwerkt in zijn sound. Dit zorgt voor een welkome afwisseling, net als de indrukwekkende versnellingen tijdens de tracks. Helaas staat ook hier het geluid nog niet bijzonder goed en valt er regelmatig een instrument weg. Daarbij heeft Disfuneral ook nog het nadeel dat de vorige band veel te laat begonnen. Daardoor moet de groep aardig wat speeltijd inleveren. Ondanks de korte set laten de heren wel een positieve indruk achter.

Spectral Voice weet niet zo te overtuigen als zijn voorganger. De ultra trage en logge doom/death weet niet echt vooruit te branden. Op het podium gebeurt dan ook weinig noemenswaardigs om het optreden de gehele speelduur boeiend te houden. Alle bandleden zijn in het wit gekleed en staan statisch op het podium. Het is de drummer die de vocalen voor zijn rekening neemt en het is indrukwekkend te zien hoe hij zijn drumpartijen combineert met zijn uitstekende lage grunts. Ondanks dat er weinig te beleven valt tijdens de set, spelen de heren naar behoren en is daar weinig op aan te merken.

Zoals eerder vermeld heeft Hoogeveen een rijk verleden met deathmetalbands. Neem bijvoorbeeld Absorbed. Het is voor het eerst sinds lange tijd dat de groep weer samen speelt. In 2003 hield de formatie er namelijk er mee op en zijn vele bandleden daarna in andere projecten te vinden zoals Massive Assault, Entrapment, Icons of Brutality, God Dethroned, Sledgehammer Nosejob en Herder. Dat er talent genoeg in de band zit, kun je dus wel stellen. Het is merkbaar dat Absorbed een thuiswedstrijd speelt en van enige sleet is er geen sprake. Enthousiast en vol overgave staan de leden op het podium. De muziek is allemaal wat losser en dat heeft invloed op het publiek dat ook voor het eerst sinds wat meer in beweging komt. Vocalist Jim Klaarmond brult vakkundig de boel bij elkaar en ook de lekkere lompe gitaarriffs komen goed over. Het optreden is een van de leukste van vandaag en wat dat betreft is het hopen dat de band weer actiever wordt de komende tijd.

Distillator is vandaag samen met Tribulation de vreemde eend in de bijt. Thrash is namelijk op deze groep na niet vertegenwoordigd op het festival. Het trio maalt er niet om en speelt vakkundig en energiek zijn set. Kwalitatief is Distillator wellicht de beste 'nieuwe' thrashband van Nederlandse bodem en het optreden van vandaag bewijst dat maar weer. De messcherpe riffs van zanger/gitarist Lourens Houvast worden in een snel tempo op het publiek afgevuurd, samen met zijn hoge uithalen. De band combineert vandaag werk van zijn debuutalbum Revolutaionary Cells en van het dit jaar uitgebrachte Summoning The Malicious. Onder andere de titeltracks komen voorbij, samen met Shiver In Fear en de uitstekende afsluiter Meglomania. De artiesten maken indruk met hun korte set en drummer Marco Prij (afkomstig uit Hoogeveen) heeft zijn fanclub weer meegenomen en hoort zijn naam door het publiek scanderen. Als eerste band van de dag krijgt Distillator het dan ook voor elkaar om een kleine pit in beweging te krijgen.

Het Franse Necrowretch laat weer het gebruikelijke recept van de dag horen en dat is fijne, logge deathmetal. De groep weet ook wat elementen vanuit de black metal te integreren in zijn geluid en dat zorgt ook voor een welkome afwisseling. Het tempo ligt aangenaam hoog en het zijn vooral de drums die verpulverend klinken. Met een militaire precisie worden de salvo's afgevuurd. Door veelvuldig gebruik te maken van de stroboscoop wordt een extra hectisch sfeertje gecreëerd. Er is veel interesse vanuit het publiek voor de Fransen en de zaal is goed gevuld. Voorin wordt hard geheadbangd, maar een pit blijft uit. Ondanks het spel van de muzikanten blijft het geluid een hekel punt van de dag. Dat zegt gelukkig niets over het optreden van Necrowretch dat tot een van de hoogtepunten van de dag behoort.

Blood Incantation laat het death-geweld voortrazen. Al zijn deze Amerikanen toch weer van een heel ander kaliber dan Necrowretch. De band is een stuk duisterder en de vocalen zijn een stuk spaarzamer. Desondanks brengt de vloeiende death een soort van trance over het publiek. Wellicht komt dat ook door het soort van doom-sausje wat de band in sommige nummers verwerkt. Het af en toe hysterische gitaarspel valt op en is genieten. Wanneer Blood Incantation klaar is met zijn set klinkt dan ook het "We want more" uit het publiek.

Taake zal wellicht niet snel weer te zien zijn in Hoogeveen. Dusdanig geïrriteerd door de geluidsproblemen staat frontman Hoest niet heel gemotiveerd op het podium. De blackmetalzanger laat kwaliteit horen, maar is qua podiumpresentatie vooral nonchalant, tot aan het spugen richting het publiek toe. Gelukkig klinkt de muziek prima en is het vooral genieten van Nordbundet. Op affiche is de band wellicht één van de meest interessante, maar qua optreden springt de groep er vandaag niet echt uit. Wanneer de set voorbij is, loopt Hoest ook weg met de mededeling dat hij hoopt dat de volgende band wel een beter geluid heeft

Na helaas Asphyx te hebben moeten missen is Tribulation de volgende band op het programma. Zoals eerder vermeld valt Tribulation net als Distillator een beetje uit de toon qua genre, al zegt dat niets over de kwaliteit van de Zweedse heren. De duistere, occulte metal is niet hard, maar vooral sfeervol. Lang niet iedereen in het publiek kan Tribulation waarderen, vooral ook vanwege de aparte vertolking en bewegingen van de bandleden op het podium. De theatrale gitaristen Jonathan Hultén en Adam Zaars zijn dan ook constant in beweging. De band speelt veel materiaal van zijn derde plaat The Children Of The Night, waarbij vooral afsluiter Strange Gateways Beckon opvalt. Het is prachtig om te horen en te zien hoe de artiesten zich verliezen in de muziek en de nummers ruimtelijk uitbreiden. In die zin is Tribulation absoluut het hoogtepunt van de dag, al zal een groot deel van het publiek het daar absoluut niet mee eens zijn.

The Haunted is vandaag de headliner van het festival. De Zweden brachten onlangs het album Strength In Numbers uit en doen ter promotie hiervan ook Hoogeveen aan. Op de setlist komen dan ook aardig wat tracks van deze plaat voorbij, afgewisseld met de grote krakers uit de discografie van de band. Opvallend is dat ondanks dat The Haunted headliner is, de zaal niet eens meer voor de helft gevuld is. Wellicht heeft dat ook te maken met de vele bierconsumpties van de dag van de bezoekers. De groep begint met het instrumentale Fill The Darkness With Black alvorens het overgaat in hard gebeuk met Brute Force. Het optreden is niet optimaal. Het geluid staat wederom niet perfect en de The Haunted zelf presteert ook middelmatig. Toch klinken de vocalen van Marco Aro prima en is het spel van de andere leden ook goed, alleen bekruipt het gevoel dat de band niet alles geeft wat deze in zich heeft. Met Hate Song knallen de heren zich naar het einde van de set en zijn ze helaas niet de gedroomde headliner van de dag, maar zijn ze alsnog een fijne afsluiter van het festival.

Graveland is dan ook zo'n heerlijk festival in een kleine omgeving, waarbij het vooral draait om genieten van de muziek en tussen de bands door het bijhouden van sociale contacten. Het is dan ook kenmerkend dat telkens wanneer een optreden ten einde is, iedereen naar buiten stroomt om daar met elkaar te pilsen en kletsen. De sfeer is dan ook één van de grote trekpleisters van dit festival, naast de leuke programmering. De kleinschaligheid van het terrein bevorderd dit alleen maar. Ten aanzien van vorig jaar zijn er wel enkele veranderingen. De zaal is wat anders ingedeeld, waardoor de merchandisekraampjes aan de zijkanten wat afgelegener staan en meer ruimte hebben om zich te etaleren. Ook buiten is het professioneler aangepakt met de foodbar. De gouden zet van vandaag is dat de organisatie alles buiten heeft weten af te dekken, zodat iedereen droog buiten kan staan. Want het weer zat tegen; het regende alleen maar aan een stuk door. Het grootste nadeel van de dag was het geluid. Vooral in het begin was het dramatisch en daar ondervonden veel bands hinder van. Ook tegen het einde was het nog niet optimaal. Verder valt er weinig negatiefs te zeggen over Graveland. Het is een prima festival voor de liefhebber van death metal en het is fijn dat er ook bands geprogrammeerd staan met een ander geluid om het niet te eentonig te maken. Volgend jaar is het feest terug voor een vierde editie op zes oktober 2018 en we zijn er dan graag weer bij!