Hoe prachtig de zaal ook is, de akoestiek en de boxen in Luxor Live blijken verre van ideaal te zijn voor de muziek van Exist Immortal. De Engelse formatie doet zijn best wel en de actieve frontman Meyrick de la Fuente krijgt het voor elkaar om veel bezoekers een aantal stappen dichterbij het podium te krijgen, maar op zijn verzoek om mee te klappen tijdens In Hindsight krijgt hij weinig bijval. Dat ligt grotendeels aan het geluid. De sound mist definitie en is wat aan de mechanische kant. Daar kunnen de muzikanten uiteraard niet veel aan doen, maar de nummers komen op deze manier niet goed uit de verf. Het is wat modderig en de gelaagdheid mist.

Vocaal is het aardig, maar niet top en de screams van bassist David Billote mogen beslist achterwege gelaten worden. De elektronica en achtergrondzang komen overigens van backingtrack. Is alles dan kommer en kwel? Nee, beslist niet, want Exist Immortal maakt mooie, compacte en moderne nummers. Denk aan een kruising van onder andere Textures, Monuments, Linkin Park, Incubus en TesseracT. Tijdens de breakdown van Breathe is er veel beweging en ook In Hindsight, Erode en The Omen Machine kunnen op bijval rekenen. Hoogtepunt van de set is afsluiter Follow Alone, maar ook hier is het geluid ondermaats. We zien Exist Immortal dan ook graag terug onder betere omstandigheden.

Ook Extremities heeft te kampen met een matig geluid. Wel kun je horen dat de enthousiaste frontman Thimo Franssen meer in zijn mars heeft dan zijn collega van de openingsact. Hij kan heel veel met zijn stem, maakt het zichzelf niet makkelijk, maar op enkele schoonheidsfoutjes na staat hier wel iemand die het verschil maakt ten opzichte van een middelmatige zanger. Het publiek wordt vandaag getrakteerd op de nieuwe track Colossus, waarin Thimo rapt. Verrassend, en datzelfde geldt voor het nummer zelf dat een brute riff bevat alsmede de nodige wendingen. Ze tonen de veelzijdigheid van de jonge groep muzikanten die veel speelplezier uitstraalt. Het vijftal zoekt elkaar regelmatig op en staat flink te headbangen.

Suppression Edict en A Thousand Faces komen vandaag het beste uit de boxen. Evenwel is er nog ruimte voor verbetering op compositorisch vlak, bijvoorbeeld ten aanzien van het inpassen van de rustige stukken en de spanningsopbouw. Er zitten hele gave ideeën in de nummers, maar deze komen beter uit de verf als ze wat meer gestructureerd zijn. Extremities komt onder de niet ideale omstandigheden echter beter tot zijn recht dan Exist Immortal en krijgt terecht bijval voor een show met veel beleving.

Nadat de ongeveer honderdzeventig bezoekers in de pauze onderhouden zijn door de 'Kut en co.'-soundcheck, is het afwachten of de vaste geluidsman van Textures erin slaagt om de muziek van de technische metalformatie te laten klinken zoals je verwacht. Gelukkig slaagt hij daarin met verve en zo is het direct genieten met opener Drive en de grooves van Storm Warning. Mede door de prima uitvoering en de juiste afstelling van het geluid komt het geheel krachtig en energiek over. Die energie slaat over op de toeschouwers. Op de dansvloer ontstaat al tijdens de opener een pit.

De mannen op het podium hebben er veel zin in, hebben onderling veel contact en halen de nodige grappen uit. Zo zijn bassist Remko Tielemans en gitarist Joe Tal in Reaching Home aan het synchroondansen. Het is knap dat laatstgenoemde tijdens een complexe solo in New Horizons gewoon staat te headbangen. Hij is niet de enige, want in de zaal gaan veel hoofden op en neer. Al vroeg in de set zijn er veel hoogtepunten, waaronder Shaping A Single Grain Of Sand. Hierbij valt niet alleen de intensiteit van de presentatie op, maar ook de goede cleane zang van Daniël de Jongh en het drumwerk van Stef Broks. De kwaliteiten van de lichttechnicus verdienen een eervolle vermelding. Hij is beslist van toegevoegde waarde en legt fraaie accenten in onder andere Shaping A Single Grain Of Sand en New Horizons.

Ondanks dat de publieke belangstelling vanavond tegenvalt (Roadburn valt ook in dit weekend en het optreden begint aan de late kant en is dus ook laat afgelopen), zit de sfeer er al vroeg goed in. Tijdens het rustige Reaching Home klappen de bezoekers dan ook graag mee. Na dit rustpunt knalt Illuminate The Trail er extra hard in. Daniël wil echter nog meer beweging zien en die komt er. Hij roept iedereen naar voren voor een foto en zodoende staat het publiek het tweede deel van de set dichter op elkaar.

Awake is één van de vele highlights van de set, waarin toetsenist Uri Dijk met een aansteker zwaait. Deze klassieker maakt de pit nog groter en zet iedereen aan het headbangen. Verrassend is de aanwezigheid van Transgression op de setlist, omdat deze na 2009 alleen in 2014 op de lijst stond). Gaaf dat deze track van het debuutalbum Polars aan bod komt. Zo is er niet alleen aandacht voor Phenotype, maar komt ook het oudere materiaal aan bod.

Alle bandleden verlaten vervolgens het podium, behalve Uri. Hij speelt Zman in zijn eentje en de anderen verschijnen weer ten tonele voor Timeless. In eerdere shows gingen de muzikanten daarna wederom van het podium af, maar deze wat onlogische move behoort inmiddels gelukkig tot het verleden. Tijdens Stream Of Consciousness vormt zich op verzoek van Remko een circlepit en toont gitarist Bart Hennephof zijn lenigheid door bijna in een spagaat te headbangen en met de grote favoriet Laments Of An Icarus (met veel lachende gezichten op het podium en de grootste circlepit van de avond) sluit Textures een zeer vermakelijke en muzikaaltechnisch zeer indrukwekkende show fantastisch af.

Meer foto's op www.basementonline.nl

Toegift:
11. Zman
12. Timeless
13. Stream Of Consciousness
14. Laments Of An Icarus

Setlist Extremities:
1. Bhor
2. Rakshasa
3. Suppression Edict
4. Colossus
5. Emissary
6. A Thousand Faces

Setlist Exist Immortal:
1. Saviour
2. In Hindsight
3. Erode
4. The Void
5. Breathe
6. The Omen Machine
7. Follow Alone