Pitfest
Enquête

Graspop heeft de laatste namen en het tijdschema bekendgemaakt. Wat vind jij de meest vervelende overlapping in het tijdschema?

Abbath, Avenged Sevenfold en Kamelot
Alice Cooper, All Them Witches en Polyphia
Architects, Brutus en Kampfar
Asinhell, Babymetal en Bury Tomorrow
Avantasia, Fit For A King en Nile
Batushka, Mammoth WVH en Pain
Biohazard, Judas Priest en Pendulum
Black Stone Cherry, Ihsahn en Make Them Suffer
Blind Guardian, I Am Morbid en Limp Bizkit
Body Count, Crownshift en Ereb Altor
Borknagar, P.O.D. en The Vintage Caravan
Bruce Dickinson, Kadavar en Vltimas
Comeback Kid, Heart en Kvelertak
Corey Taylor, Of Mice & Men en The Black Dahlia Murder
Crystal Lake, Dream State en Extreme
Dark Funeral, Deep Purple en Slaughter To Prevail
Dying Fetus, Fear Factory en High On Fire
Emperor, Machine Head en Thy Art Is Murder
Glenn Hughes, Mr. Bungle en Rotting Christ
Hanabie, Kerry King en Textures
Ice Nine Kills, Pestilence en Vola
Max & Iggor Cavalera en Tool
Megadeth, Ne Obliviscaris en ††† (Crosses)
Tarja, Thursday en Turnstile
een andere overlapping, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    16 mei:
  • Masters Of Reality
  • Party Cannon en Cognitive
  • Riot V en Tailgunner
  • 17 mei:
  • AC/DC en The Pretty Reckless
  • Acid King en Earth Tongue
  • Bizkit Park
  • Edward Reekers - The Liberty Project
  • Misery Index en Schizophrenia
  • Morvigor, Miasmes, Wesenwille en Raum
  • Riot V en Tailgunner
  • 18 mei:
  • Achterhoeks Metalfest
  • Engel Of Deathfest
  • Ingested, Fallujah, Volvodynia en Mélancolia
  • Party Cannon en Cognitive
  • Pendragon
  • Riot V en Tailgunner
  • ¡Pendejo! en ILÆNDER
  • 19 mei:
  • I Prevail en Kid Bookie
  • Ingested, Fallujah, Volvodynia en Mélancolia
  • Masters Of Reality
  • 20 mei:
  • Black Cilice, Sanguine Relic en Zeitstorm
  • 21 mei:
  • AC/DC en The Pretty Reckless
  • Landmvrks, The Devil Wears Prada en Like Moths To Flames
  • 22 mei:
  • Newmoon
  • Pijn
  • Sunnata
  • The Black Crowes
  • Vended, The Gloom In The Ciorner en Profiler
Geen concerten bekend voor 16-06-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Bob Young (Status Quo) - 79
  • Darrell Sweet (Nazareth)† - 77
  • Diana Serra (Aghora) - 38
  • J. Aslan (The Birthday Massacre) - 47
  • Krist Novoselic (Nirvana) - 59
  • Robert Fripp (King Crimson) - 78
  • Rune Østerhus (Tristania) - 47
  • Sir Christus (Negative) - 45
  • Sonny Sandoval (P.O.D.) - 50
  • Thomas Das Neves (Heavenly) - 42
  • Tony Kakko (Sonata Arctica) - 49

Vandaag overleden:
  • Ronnie James Dio (Rainbow) - 2010
Special

De Stenen Wortels van Heavy Metal: Power Of Zeus - The Gospel According To Zeus

Door Ruud, april 2016

Wat is de reden om een band te starten? Aan een hobby willen beginnen? Frustraties afreageren? Een boodschap willen vertellen? De mogelijkheden zijn eindeloos. Wie zette je aan tot het spelen van metal? Dat zijn hoofdzakelijk grote bands uit de jaren tachtig wiens invloeden tot het heden doordreunen. Zij hebben hier op hun beurt ooit mee te maken gehad en besloten niet zomaar hun helden te kopiëren. Wie die helden zijn, is niet lastig te achterhalen, maar het betreffen artiesten wiens namen niet vaak meer genoemd worden. En dat terwijl ook zij ooit tot de rebelse jeugd behoorden en muziek maakten die de oren van hun ouders tergden.

Met de rubriek De Stenen Wortels van Heavy Metal duiken we in de veelal vergeten jaren zestig en zeventig. Tijden waarvan velen onder ons slechts The Beatles, The Rolling Stones, Led Zeppelin en Black Sabbath kunnen noemen. We werpen een licht op bekende én obscure platen die onze metalhelden ooit hebben bewogen om een instrument te bespelen of achter de microfoon te kruipen. Iedere maand kiezen we een album en laten we vervlogen tijden weer even herleven.

De lijst met muziekklassiekers uit de jaren zeventig is lang. Echter de lijst met vergeten pareltjes is immens. Het kiezen van een nieuw album dat besproken kan worden in deze rubriek is dan ook alsof je je als kind in een snoepwinkel waant. Hoe verleidelijk de bekende snoepjes ook mogen wezen, soms verlang je meer naar het onbekende. Aangezien alles tegenwoordig op het wereldwijde heb te vinden is, heb ik ditmaal blind gekozen en zodoende is het de beurt aan Power Of Zeus.

Power Of Zeus - The Gospel according To Zeus

Voordat ik weer vragen en gemopper krijg over de invloed die Power Of Zeus gehad heeft, kunnen we samen alvast vrij eenvoudig concluderen dat dit geen band is die ook maar iets veranderd heeft aan het metalen landschap. Dat hoeft voor deze rubriek ook helemaal niet. Power Of Zeus was een van de vele bands die begin jaren zeventig meedeed aan een nieuwe golf van hardrock waaruit later onder andere heavy metal ontstaan is. In die zin hebben deze Amerikanen ook hun steentje bijgedragen. Je kan de vergelijking maken dat Black Sabbath de complete fundering gelegd heeft en Power Of Zeus slechts een kiezelsteentje. Het maakt de heren echter niet minder talentvol.

Het verhaal van deze heren mag best bijzonder genoemd worden. Echt veel is er niet bekend rondom deze band. Hun enige album is bijna compleet in de vergetelheid geraakt. Het is misschien niet interessant dat zanger/gitarist Joe Perriano de band oprichtte na zijn tijd bij de US Marine Corps en werkzaam was in de toen nog bloeiende auto-industrie van Detroit. De band heette toen nog Gangrene en ging door het leven als een countrygezelschap. Er worden nieuwe bandleden aangetrokken en de stijl verschuift naar het dan opkomende heavy rock. Het is geen geheim dat Power Of Zeus wordt geïnspireerd door Black Sabbath, Cream en Led Zeppelin. Tot de invloeden van eigen bodem behoren veelal de psychedelische bands van die tijd. Tot verbazing van velen wordt Gangrene getekend door Motown, het mekka van de zwarte muziek. Een van de voorwaarden was dat de muzikanten een nieuwe naam zouden kiezen. Dat werd uiteindelijk Power Of Zeus en de band werd overigens al snel ondergebracht bij dochterlabel Rare Earth.

In het voorjaar van 1970 verscheen The Gospel According To Zeus. Het album valt precies in de ontwikkeling die hardrock in die dagen doormaakte. Het is net wat harder dan ‘de vorige band’. De muziek is bij vlagen ook vrij rauw, maar de heren schuwen niet om ook lieflijk en teder uit de hoek te komen. Het is bijna moeilijk voor te stellen dat songs van het kaliber It Couldn’t Be Me en Green Grass And Glover op hetzelfde album staan. Beide tracks barsten van de kwaliteit overigens. Deze plaat is ongelooflijk goed uitgebalanceerd. Geen noot is overbodig.

Voor de strikte metalheads zijn psychedelische pareltjes als The Death Trip en Uncertain Destination waarschijnlijk niet weggelegd. Toch zit er een fijne dreiging in en heerst er continu een bepaalde spanning. Die wordt deels gecreëerd door Joe Perriano, die zich als een echte hardrockzanger profileert. Dat ruwe stemgeluid in combinatie met psychedelica zorgt voor een ijzersterke en unieke sfeer. Er zijn fragmenten die sterk doen denken aan bands als Saxon, Manilla Road en Cirith Ungol in hun jonge jaren. Power Of Zeus is slechts een fractie verwijderd van pure heavy metal in The Sorcerer Of Isis (The Ritual Of The Mole). Het gitaargeluid scheurt hier het hardst en het is ongelooflijk episch. Het is een knaller van een afsluiter. Niet iedereen zal de zanger kunnen waarderen en de teksten zijn soms vrij ‘gospel’, zoals de albumtitel suggereert, maar niemand zal kunnen beweren dat dit een slecht album is.

Power Of Zeus behoort tot een van de meest ondergewaardeerde bands van de jaren zeventig. Gek genoeg komt de meeste waardering uit de hiphophoek. Er is ongetwijfeld een link tussen het feit dat The Gospel According To Zeus verscheen via Motown en het gegeven dat Sorcerer Of Isis bijzonder vaak is gesampled door rappers. Slechts een kleine schare liefhebbers van oeroude hardrock is bekend met de muziek van deze Amerikanen. Inmiddels kan ik uit eigen ervaring zeggen dat The Gospel According To Zeus na vele luisterbeurten nog altijd niet verveelt. Iedere week heb ik wel weer een andere favoriet tussen al dit fraais. Het is een raadsel waarom Power Of Zeus nooit doorgebroken is, want de muziek is prachtig. De band viel kort na het debuut al uit elkaar vanwege ruzies over drugsgebruik en de muzikale koers. Ook Motown’s gebrek aan ervaring met heavy rockbands wordt vaak genoemd. In elk geval is de vergetelheid een lot dat dit album niet verdient.

Tracklist:
1. It Couldn't Be Me
2. In The Night
3. Green Grass & Clover
4. I Lost My Love
5. The Death Trip
6. No Time
7. Uncertain Destination
8. Realization
9. Hard Working Man
10. The Sorcerer Of Isis (The Ritual Of The Mole)

Vorige Stenen Wortels:

Kerry King in Muziekcentrum Enschede Metalfestival Into The Grave

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.