Nuclear uit Chili is kort voor aanvang van de tour toegevoegd als opener en blijkt een typisch voorprogramma te zijn: allerminst vervelend, best vermakelijk zelfs, maar zodra de laatste noot verstomd is, ben je de band alweer vergeten. Sepultura-, Slayer- en Sodom-basisvaardigheden worden in een vette, modern klinkende death/thrashsound gegoten. Frontman Matías Leonicio klinkt en oogt daarbij enigszins als Testament's Chuck Billy. Typisch Zuid-Amerikaans, weinig origineel, maar de nekspieren hebben een eerste opwarmingoefening gehad. Da's ook wat waard.
Extreme metal-adel op het podium in de vorm van Vltimas. Met Cryptopsy-drummer Flo Mounier, Aura Noir- en ex-Mayhem gitarist Rune 'Blasphemer' Eriksen en natuurlijk de van Morbid Angel bekende David Vincent als frontman, kunnen we spreken van een ware sterrencast. Het debuutalbum Something Wicked Marches In maakte vorig jaar de belofte waar, maar tijdens het festivalseizoen kwam de band op het podium wat minder goed uit de verf. Met name Vincent kwam zonder basgitaar wat onbeholpen over en wist zich op het podium geen houding te geven. Vanavond lijkt de band veel beter op elkaar ingespeeld en staat er een vastberaden, superstrakke groep te spelen. Het geluid is goed en de blackened death metal verpletterend. Nummers als Praevalidus, Monolillith en Diabolus Est Sanguis zijn een uitstekende kruising van de dissonante benadering die we van Eriksen's werk bij Mayhem kennen en de kracht van het beste materiaal van Morbid Angel. Vincent is een flamboyante verschijning met zijn lange jas en cowboyhoed en heeft nog altijd niks aan charisma ingeboet. Ook zijn vocalen blijven sterk en de warme cleane zang mag hij in toekomstig materiaal best meer gaan gebruiken. Vltimas is een welkome aanwinst in het extreme metallandschap, die het niet alleen van de naamsbekendheid moet hebben en waar we hopelijk nog veel moois van gaan horen.
'Aural Hellfire' is de slogan van 1349 en de Noorse blackmetalband voegt vanavond daad bij woord. Aangezien Satyricon momenteel even pauze heeft genomen, is drummer Frost mee op tour. Het is geweldig om hem zijn volle potentieel te zien benutten in de van blastbeats vergeven nummers van 1349, nu hij in het moderne materiaal van Satyricon toch vooral in midtempo's gevangen zit. De band speelt vol vuur en frontman Ravn is duidelijk dankbaar jegens het enthousiaste publiek. Het geluid is niet perfect, maar dat is een bekend euvel bij extreme metalbands met maar een enkele gitarist. Het nieuwe album The Infernal Pathway komt ruimschoots aan bod, maar er is ook ruimte voor oudere krakers als Sculptor Of Flesh, Slaves en I Am Abomination.
Ik heb Abbath al vaak zien spelen met zowel Immortal als zijn soloproject, maar dit is waarschijnlijk de eerste keer dat ik hem nuchter op de planken zie staan. De zanger/gitarist lijkt zich voldoende te hebben hersteld van de recente toestanden, al komt hij iets minder excentriek over dan voorheen, wat eigenlijk helemaal niet zo erg is. Hij staat wederom met nieuwe gezichten op het podium. Bassiste Mia Wallace blijkt vervangen te zijn door een bassist die opvallend veel op Abbath's oude bandgenoot King Ov Hell lijkt. Er wordt in ieder geval een strakke show gegeven. Dat de bandleden tijdens Winterbane gruwelijk de mist in gaan, vergeven we ze maar. De nummers van het vorig jaar verschenen Outstrider lenen zich vanwege de sterke thrashinvloeden prima voor een livesituatie. De nummers van het debuut uit 2016, zoals Count The Dead en Ashes Of The Damned, staan ook nog steeds overeind, evenals Warriors van het nog altijd geweldige I-album Between Two Worlds (2007). Ook uit het Immortal-repertoire wordt geput, met een aantal aangename verassingen. Dat One By One gespeeld wordt, valt te verwachten, maar Against The Tide (In The Arctic World) van Damned In Black (2000) is volgens Abbath voor deze tour nog nooit live gespeeld. Helemaal prachtig is Mountains Of Might van Blizzard Beasts (1997). Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat nummer zou klinken met een betere productie en vanavond komt het dicht bij mijn voorstelling in de buurt: episch! Al met al neemt Abbath op overtuigende wijze revanche op zichzelf en is het goed om de hofnar van het blackmetalgenre terug te hebben. De aanwezigen keren voldaan huiswaarts na een avond waarop alle bands meer dan goed presteerden.
Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!
