Mijn muzikale opvoeding begon met Queen. M'n vader was een fan van ze, en ik mocht dan ook als kleine dreumes meegenieten van de LP's en CD's die gedraaid werden. De naam van de band zei me natuurlijk nog niks - ik wist alleen dat die band met 'die gitarist met dat enorme bos haar' de band was die papa zoveel luisterde, dus elke keer als er een band op TV te zien was speurde ik het scherm af naar de haardos van (zo leerde ik later) Brian May.

Het was dan ook uiteindelijk een kwestie van tijd voor ik in z'n voetsporen volgde, en de wereld der gierende gitaren indook. Uiteindelijk brak er na jaren van luisteren ook een tijd aan van het maken, en kwam ik in een bandje te zitten. Ik kan me de foto's van het publiek bij het eerste echte optreden nog voor ogen halen. Ouders bij elkaar, glimmende ogen van trots.

Nu lijkt er de laatste paar jaar een tendens te zijn waarin kinderen de boel lijken te runnen. We hebben her en der bands van tieners die de grote podia bestijgen, alom geëerd voor de muziek die ze maken op de prille leeftijd die ze tellen. Zo hebben we dergelijke bands bijvoorbeeld al mogen bewonderen op Graspop, op de TV en in het voorprogramma van Megadeth.
Bij 'n recent regionaal festivalletje trad er ook een band op van dergelijk alluur, en ik speurde dan ook het publiek af naar de papa en mama met diezelfde fonkelende blik in de ogen. Maar ik vond ze niet... totdat ik de vader zag naast het podium, die driftig sigaretterend en gehuld in een eigenste bandshirt met beide handen tegen de stellage van het podium aanleunde en elke beweging van de luitjes op het podium nauwgezet gadesloeg. Af en toe een snelle schreeuwende blik opzij, naar de toeschouwers. 'Juichen, stelletje kutboeren!' leek hij nog net niet te scanderen. Het stemde me triest, maar bovenal verwalgd - het duurde dan ook niet lang voor we met de eensgezinde groep, die de ouder ook al hadden gezien, wegliepen.

Het deed me teveel denken aan die voetbalvaders langs de lijn, die de longen uit hun lijf schreeuwen en koste wat kost hun oogappel tot topvoetballer willen maken. Het deed me denken aan die gescheiden vader die al z'n koters tot operazangers en -zangeressen wil maken. Het was het punt waar de grens vervaagde tussen het ingieten met de paplepel, en het inslaan met de drumstok.

Mijn vraag is dan ook: in hoeverre zijn het niet de kinderen, maar de ouders die de boel runnen? Weten de papa's nog wel waar de grens ligt tussen vaderlijke trots en plaatsvervangende ambitie? Is er eigenlijk niet gewoon sprake van de vader die in plaats van die te dure auto te kopen in z'n midlifecrisis zijn kroost de richting in stuurt van de droom die hij niet verwezelijken kon? Ikzelf kan niet anders dan sceptisch zijn in het gezicht van zulke kleine mensen op zulke grote podia, en plaats vraagtekens bij de algehele muzikale houdbaarheid. Wat als de kinders in de band gaan studeren, andere interesses ontwikkelen of bezwijken onder de druk? Zal papa ze dwingen? Zal papa nog harder pogen te schreeuwen aan de zijlijn? Ik hoop het niet voor ze, want ik denk dat een kind op de lange termijn nooit opgewassen zal zijn tegen een dergelijke volwassen wereld, of ze nu terzijde worden gestaan of niet.

En dan groeien ze en passant nog eens op ook, en verdwijnt de gimmick van 'jongste band dit' of 'tienerband dat'. Dan worden ze alleen nog beoordeeld op wat ze spelen, en waar men eerst de boel nog met de mantel der liefde bedekte onder het mom van 'ze zijn nog zo jong', zal dat op dat moment niet meer zo zijn. Dan wordt het pas echt menens... en ik hoop dan ook dat ze er tegen zullen zijn opgewassen. De kans is immers best aanwezig dat het misgaat, en het kindtalent uiteindelijk shagrokend in een bruin cafe eindigt waar hij eindeloos tegenover de andere stamgasten vertelt over die keer dat 'ie 'bijna wereldwijd doorbrak', waarop de barman zich met rollende ogen verexcuseert.

[ Terug naar de Artikelen ]

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door Old Mhb op 25-08-2009 om 06:08u

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door Jepster op 25-08-2009 om 12:28u

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door Metalhead op 25-08-2009 om 15:47u

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door Sick Mental Fuck op 27-08-2009 om 20:23u

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door op 27-08-2009 om 20:33u

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door op 28-08-2009 om 16:33u

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door Hans op 09-09-2009 om 01:00u

Reactie op Met de drumstok ingeslagen
Door PgApSHOliM op 15-10-2015 om 13:21u